Chroniczny stres, używanie narkotyków i podatność na uzależnienie (2008)

KOMENTARZ: Stres może zwiększać podatność na uzależnienie.
Przewlekły stres, zażywanie narkotyków i podatność na uzależnienia

Rajita Sinha Ann NY Acad Sci. Rękopis autora; dostępne w PMC 2009 26 sierpnia. Opublikowano w ostatecznej redakcji jako: Ann NY Acad Sci. Październik 2008; 1141: 105–130. doi: 10.1196/annals.1441.030. Department of Psychiatry, Yale University School of Medicine, New Haven, Connecticut, USA Adres do korespondencji: Rajita Sinha, Ph.D., Professor, Department of Psychiatry, Director, Yale Interphysics Stress Center, Yale University School of Medicine, 2 Church Stress South, Suite 209, New Haven, CT 06515. Głos: +203-974-9608; faks: +203-974-7076. E-mail: [email chroniony]

Abstrakcyjny
Stres jest dobrze znanym czynnikiem ryzyka rozwoju uzależnienia i podatności na nawroty uzależnienia. W serii badań populacyjnych i epidemiologicznych zidentyfikowano określone stresory i zmienne na poziomie indywidualnym, które są predyktorami używania i nadużywania substancji. Badania przedkliniczne pokazują również, że narażenie na stres zwiększa samopodawanie leków i przywraca poszukiwanie narkotyków u zwierząt, które miały kontakt z narkotykami. Przedstawiono również szkodliwy wpływ stresu we wczesnym okresie życia, maltretowania dzieci i nagromadzonych przeciwności na zmiany w czynniku uwalniającym kortykotropinę i osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (CRF/HPA), CRF poza podwzgórzem, pobudzenie autonomiczne i ośrodkowy układ noradrenergiczny. Wpływ tych zmian na układy motywacyjne, uczące się i adaptacyjne korowo-limbicznego, które obejmują szlaki mezolimbicznej dopaminy, glutaminianu i kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), są omawiane jako podstawowa patofizjologia związana z ryzykiem uzależnienia związanym ze stresem. Dokonano również przeglądu wpływu regularnego i przewlekłego używania narkotyków na zmiany w tych systemach stresu i motywacji, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu tych adaptacji na regulację stresu, kontrolę impulsów i utrwalanie kompulsywnego poszukiwania narkotyków i podatności na nawroty. Na koniec przedstawiono luki badawcze w pogłębianiu naszego zrozumienia związku między stresem a uzależnieniem, z nadzieją, że zajęcie się tymi pytaniami bez odpowiedzi znacząco wpłynie na nowe strategie profilaktyki i leczenia w celu zajęcia się podatnością na uzależnienie.

Wprowadzenie
Od dawna wiadomo, że stres zwiększa podatność na uzależnienie. Ostatnia dekada doprowadziła do dramatycznego wzrostu zrozumienia mechanizmów leżących u podstaw tego związku. Identyfikowane są behawioralne i neurobiologiczne korelaty oraz pewne dowody zmian molekularnych i komórkowych związanych z przewlekłym stresem i uzależnieniem. Badania na ludziach odniosły korzyści z pojawienia się wyrafinowanych narzędzi do obrazowania mózgu i badania krzyżowego metod laboratoryjnych wywołanych stresem i pragnieniem oraz ich powiązania z określonymi regionami mózgu związanymi z nagrodą i ryzykiem uzależnienia. Ten artykuł koncentruje się przede wszystkim na związku między stresem a uzależnieniem u ludzi, ale także czerpie z szerszej literatury na temat zwierząt, aby poprzeć proponowane hipotezy. Przedstawiono definicję stresu i jego neuronalnych podstaw, ze szczególnym naciskiem na jego wpływ na motywację i zachowanie. W kontekście mocnych dowodów epidemiologicznych łączących przeciwności wczesnodziecięce i dorosłe z ryzykiem uzależnienia, przedstawiono wyniki badań podstawowych i ludzkich, które wskazują na domniemane mechanizmy leżące u podstaw tego związku. Krytyczną rolę odgrywają obwody przedczołowe zaangażowane w adaptacyjne uczenie się i funkcje wykonawcze, w tym kontrolowanie cierpienia i pragnień / impulsów, w związku między stresem a ryzykiem uzależnienia. Jednak kilka pytań pozostaje bez odpowiedzi w zrozumieniu ryzyka uzależnienia związanego ze stresem i są one przeglądane w celu dostarczenia informacji w przyszłych badaniach. Na koniec zbadano wpływ przewlekłego używania narkotyków na szlaki stresu i nagrody, szczególnie w odniesieniu do ryzyka nawrotu. Omówiono również przyszłe kierunki postępowania w przypadku ryzyka nawrotu związanego ze stresem w warunkach klinicznych.

Stres, emocje i zachowanie adaptacyjne
Termin „stres” odnosi się do procesów obejmujących percepcję, ocenę i reakcję na szkodliwe, zagrażające lub stanowiące wyzwanie zdarzenia lub bodźce.1–3 Doświadczenia stresowe mogą stanowić wyzwanie emocjonalne lub fizjologiczne i aktywować reakcje stresowe i procesy adaptacyjne w celu przywrócenia homeostazy.2,4–6 Przykłady stresorów emocjonalnych obejmują konflikt interpersonalny, utratę związku, śmierć członka bliskiej rodziny i utratę dziecka. Typowymi stresorami fizjologicznymi są głód lub pozbawienie pożywienia, brak snu lub bezsenność, ekstremalna hiper- lub hipotermia oraz stany odstawienia leków. Ponadto regularne i napadowe zażywanie wielu środków psychoaktywnych służy jako stresor farmakologiczny. Ten rodzaj konceptualizacji pozwala na odrębne rozpatrywanie (1) wewnętrznych i zewnętrznych zdarzeń lub bodźców, które nakładają na organizm wymagania lub obciążają; (2) procesy neuronowe, które oceniają wymagania i oceniają dostępność zasobów adaptacyjnych, aby sprostać wymaganiom (ocena); (3) subiektywna, behawioralna i fizjologiczna aktywność, która sygnalizuje organizmowi stres; (4) neuroadaptacje w emocjonalnych i motywacyjnych systemach mózgowych związanych z przewlekłym stresem; oraz (5) adaptacja behawioralna, poznawcza i fizjologiczna w odpowiedzi na stresory.
Podczas gdy stres często wiąże się z negatywnym afektem i cierpieniem, może on obejmować „dobry stres”, który opiera się na bodźcach zewnętrznych i wewnętrznych, które są łagodne/umiarkowanie trudne, ale ograniczone w czasie i skutkują reakcjami poznawczymi i behawioralnymi, które generują poczucie mistrzostwa i spełnienia, i mogą być postrzegane jako przyjemne i ekscytujące.1,3,6,7 Takie sytuacje zależą od odpowiednich funkcji motywacyjnych i wykonawczych, aby osiągnąć ukierunkowane na cel wyniki i homeostazę.3,6,8 Jednak im bardziej długotrwały, powtarzający się lub przewlekły stres — na przykład stany wiąże się ze zwiększoną intensywnością lub trwałością dystresu – im większa niekontrolowalność i nieprzewidywalność stresującej sytuacji, mniejsze poczucie panowania nad sytuacją lub zdolności adaptacyjnych oraz większa skala reakcji stresowej i ryzyko trwałej dysregulacji homeostatycznej.1,6,9-11 Zatem wymiary intensywności, możliwości kontrolowania, przewidywalności, opanowania i zdolności adaptacyjnych są ważne dla zrozumienia roli stresu w zwiększaniu ryzyka zachowań nieprzystosowawczych, takich jak uzależnienie.

Percepcja i ocena stresu opiera się na określonych aspektach prezentowanych bodźców zewnętrznych lub wewnętrznych, cechach osobowości, dostępności zasobów wewnętrznych (w tym stanie fizjologicznym jednostki), wcześniejszym stanie emocjonalnym (w tym przekonaniach i oczekiwaniach) oraz określonych regionach mózgu pośredniczących w ocenie bodźców jako niepokojących oraz wynikających z nich fizjologicznych, behawioralnych i emocjonalnych doznań i reakcji adaptacyjnych. Regiony mózgu, takie jak ciało migdałowate, hipokamp, ​​wyspa i kora oczodołowo-czołowa, przyśrodkowa przedczołowa i zakręt obręczy są zaangażowane w percepcję i ocenę bodźców emocjonalnych i stresujących, a pień mózgu (miejsce ceruleus i pokrewne obszary pobudzenia), podwzgórze, wzgórze, obszary prążkowia i limbiczne są zaangażowane w reakcje fizjologiczne i emocjonalne. Razem te regiony przyczyniają się do doświadczania cierpienia. Reakcje fizjologiczne manifestują się poprzez dwa główne szlaki stresowe, a mianowicie czynnik uwalniający kortykotropinę (CRF) uwalniany z jądra przykomorowego (PVN) podwzgórza, który stymuluje hormon adrenokortykotropowy z przedniego płata przysadki mózgowej, który następnie stymuluje wydzielanie kortyzolu/kortykosteronu z nadnerczy oraz autonomiczny układ nerwowy, który jest koordynowany przez rdzeń współczulno-nadnerczowy (SAM) systemy.4,12

Ponadto CRF ma duży wpływ na obszary pozapodwzgórzowe w regionach korowo-płciowo-limbicznych i odgrywa kluczową rolę w modulowaniu subiektywnych i behawioralnych reakcji na stres.13 Ponadto centralne katecholaminy, zwłaszcza noradrenalina i dopamina, są zaangażowane w modulowanie szlaków motywacyjnych mózgu (w tym brzuszny obszar nakrywkowy lub VTA, jądro półleżące [NAc] i przyśrodkowe obszary przedczołowe [mPFC]), które są ważne w regulacji dystresu, wywieranie kontroli poznawczej i behawioralnej oraz negocjowanie reakcji behawioralnych i poznawczych krytycznych dla adaptacji i homeostazy.8,14,15 Podwzgórzowe i pozapodwzgórzowe szlaki CRF oraz centralne katechoaminy celują w szlaki motywacyjne mózgu, aby krytycznie wpływać na procesy adaptacyjne i homeostatyczne. Na przykład różne części przyśrodkowej kory przedczołowej biorą udział w wyższych funkcjach kontroli poznawczej lub wykonawczej, takich jak kontrolowanie i hamowanie impulsów, regulowanie dystresu, skupianie i przenoszenie uwagi, monitorowanie zachowania, łączenie zachowań i konsekwencji w czasie, rozważanie alternatyw przed działaniem i podejmowanie decyzji. stres, większe ryzyko zachowań nieprzystosowanych.16,17-18 Dowody neurobiologiczne wskazują, że wraz ze wzrostem poziomu stresu następuje spadek funkcjonowania przedczołowego i zwiększona odpowiedź na poziomie limbiczno-prążkowiowym, co utrwala niską kontrolę behawioralną i poznawczą.27 Zatem motywacyjne ścieżki mózgowe są kluczowymi celami chemikaliów stresu mózgowego i zapewniają ważny potencjalny mechanizm, dzięki któremu stres wpływa na podatność na uzależnienia.

Stres i rozwój zachowań uzależniających
Istnieje obszerna literatura na temat istotnego związku między ostrym i przewlekłym stresem a motywacją do nadużywania substancji uzależniających (zob. przegląd 30). Wiele głównych teorii uzależnień również wskazuje na ważną rolę stresu w procesach uzależnień. Obejmują one modele psychologiczne uzależnienia, które postrzegają zażywanie i nadużywanie narkotyków jako strategię radzenia sobie ze stresem, zmniejszania napięcia, samoleczenia i zmniejszania stresu związanego z odstawieniem, 31-37 do modeli neurobiologicznych, które proponują uwrażliwienie motywacyjne i koncepcje allostazy stresu, aby wyjaśnić, w jaki sposób neuroadaptacje w ścieżkach nagrody, uczenia się i stresu mogą zwiększać głód, utratę kontroli i przymus, kluczowe elementy przejścia od przypadkowego używania substancji do niemożności zaprzestania przewlekłego używania pomimo niekorzystnych konsekwencji, co jest kluczową cechą uzależnienia. 38-40 W tej sekcji dokonujemy przeglądu zbieżnych dowodów wskazujących na krytyczną rolę stresu w zwiększaniu podatności na uzależnienia.

Chroniczne przeciwności losu i zwiększona podatność na używanie narkotyków
Istnieje wiele dowodów z badań populacyjnych i klinicznych potwierdzających pozytywny związek między przeciwnościami psychospołecznymi, negatywnym afektem oraz przewlekłym cierpieniem i podatnością na uzależnienia. Dowody w tej dziedzinie można podzielić na trzy szerokie typy. Pierwsza z nich obejmuje badania prospektywne wykazujące, że młodzież doświadczająca w ostatnim czasie wielu negatywnych wydarzeń życiowych wykazuje zwiększony poziom zażywania i nadużywania narkotyków.41-55 Negatywne wydarzenia życiowe, takie jak utrata rodzica, rozwód i konflikt rodziców, niskie wsparcie rodziców, przemoc i znęcanie się fizyczne, znęcanie się i zaniedbanie emocjonalne, izolacja i przynależność do dewiantów oraz struktura rodziny niepełnej wiążą się ze zwiększonym ryzykiem nadużywania substancji.

Drugi rodzaj dowodów to związek między traumą a maltretowaniem, negatywnym afektem, przewlekłym cierpieniem i ryzykiem nadużywania substancji. Istnieją przytłaczające dowody na zwiększony związek między wykorzystywaniem seksualnym i fizycznym w dzieciństwie oraz wiktymizacją a częstszym używaniem i nadużywaniem narkotyków.56-60 Istnieją również dowody na to, że niedawne negatywne wydarzenia życiowe oraz przemoc fizyczna i seksualna wywierają niezależne ryzyko podatności na uzależnienie.58 Oprócz wykorzystywania seksualnego i fizycznego, negatywne stany afektywne i chroniczne stany dystresu są predyktorami podatności na uzależnienie. Wyniki wskazują, że negatywny afekt, w tym temperamentalna negatywna emocjonalność, wiąże się z ryzykiem nadużywania substancji.61-67 Kilka badań wykazało również istotny związek między występowaniem zaburzeń nastroju i zaburzeń lękowych, w tym zespołu stresu pourazowego (PTSD), problemów behawioralnych i zwiększonego ryzyka zaburzeń związanych z używaniem substancji.68-78 Ponieważ stres jest istotnie powiązany z występowaniem zaburzeń nastroju i lęku oraz przewlekłego dystresu psychicznego,79,80 te powiązania podnoszą kwestię, czy zaburzenia psychiczne postrzegane jako przewlekłe stany dystresu mogą w dużej mierze wyjaśniać istotny związek między stresem i zaburzenia związane z używaniem substancji.

W trzecim rodzaju dowodach z badań populacji ostatnie badania zbadały ekspozycję na stresory i wpływ skumulowanej przeciwności przeciwności na podatność na uzależnienie po uwzględnieniu szeregu czynników kontrolnych, takich jak rasa/pochodzenie etniczne, płeć, status społeczno -ekonomiczny, wcześniejsze nadużywanie narkotyków, rozpowszechnienie zaburzeń psychiatrycznych, liczba zaburzeń psychiatrycznych, liczba badań, liczba badań, co stanowiło metodę i rozliczono analę i rozliczono w zakresie analizy i rozliczeniowo. różnych wydarzeń, które miały miejsce w danym okresie w trakcie życia. Oceniono również wpływ dystalnych (wydarzeń mających miejsce ponad rok wcześniej) i proksymalnych doświadczeń stresowych (wydarzenia z ostatniego okresu 81,82 roku) oraz ich wpływ na spełnienie kryteriów zaburzeń związanych z używaniem substancji. Odkrycia wskazują, że skumulowana liczba stresujących wydarzeń była istotnie predyktorem uzależnienia od alkoholu i narkotyków w sposób zależny od dawki, nawet po uwzględnieniu czynników kontrolnych. Zarówno zdarzenia dystalne, jak i proksymalne znacząco i niezależnie wpłynęły na podatność na uzależnienia. Co więcej, zależne od dawki skutki skumulowanych stresorów na ryzyko uzależnienia istniały dla obu płci oraz dla grup rasowych / etnicznych rasy kaukaskiej, afroamerykańskiej i latynoskiej. Rodzaje zdarzeń niepożądanych istotnie związanych z podatnością na uzależnienie to rozwód lub konflikt rodziców, porzucenie, zmuszenie do życia z dala od rodziców, utrata dziecka przez śmierć lub usunięcie, niewierność bliskiej osoby, utrata domu na skutek klęski żywiołowej, śmierć bliskiej osoby, znęcanie się emocjonalne lub zaniedbanie, wykorzystywanie seksualne, gwałt, przemoc fizyczna ze strony rodzica, opiekuna, członka rodziny, małżonka lub innej osoby bliskiej, ofiara strzelaniny lub innych aktów przemocy oraz obserwacja brutalnej wiktymizacji. Reprezentują one wysoce stresujące i stresujące emocjonalnie wydarzenia, które zazwyczaj są niekontrolowane i nieprzewidywalne z natury. Tabela 1 podsumowuje rodzaje wydarzeń życiowych, chroniczne stresory, maltretowanie i zmienne na poziomie indywidualnym związane z ryzykiem uzależnienia.

TABELA 1
Rodzaje niekorzystnych wydarzeń życiowych, trauma, chroniczne stresory i zmienne na poziomie indywidualnym predykcyjne ryzyka uzależnienia

Narażenie na stres zwiększa inicjację i eskalację samodzielnego przyjmowania leków
Istnieją pewne dowody z badań na zwierzętach potwierdzające pogląd, że ostra ekspozycja na stres zwiększa inicjację i eskalację używania i nadużywania narkotyków (przeglądy patrz 30,83, 84). Na przykład w modelach zwierzęcych wiadomo, że stres związany z porażką społeczną, izolacja społeczna, szczypanie w ogon i porażenie stopą, stres związany z przymusem i stres związany z nowością zwiększają przyswajanie opiatów, alkoholu i samopodawania psychostymulantów, z zastrzeżeniami dotyczącymi rodzaju stresora, tła genetycznego zwierząt i różnic w zależności od rodzaju narkotyku (przeglądy patrz 87-88). Ponadto, chociaż istnieją pewne negatywne wyniki, inne dowody wskazują, że stres we wczesnym okresie życia, z wykorzystaniem procedur, takich jak izolacja noworodka lub separacja matki, oraz przedłużające się i powtarzające się czynniki stresogenne reprezentujące chroniczne doświadczenia stresowe, zwiększają samopodawanie nikotyny, środków psychostymulujących i alkoholu i/lub ich ostre skutki behawioralne.93-93 W szczególności płeć odgrywa ważną rolę w związanej ze stresem wrażliwości na wzmacniające działanie leków oraz we wzmaganiu stresu związanego z samodzielnym podawaniem leków.97-24,98 U ludzi istnieją istotne dowody z prospektywnych i długoterminowych badań badania rutynowe potwierdzające wpływ stresu na inicjację i eskalację zażywania narkotyków przez młodzież i młodych dorosłych.109-74,110 Ponadto istnieją różnice płciowe w wpływie wczesnej traumy i maltretowania na zwiększone ryzyko uzależnienia.114-83 Badania laboratoryjne oceniające wpływ narażenia na stres na zażywanie narkotyków są ograniczone do legalnych narkotyków, takich jak alkohol i nikotyna, ze względów etycznych. Niemniej jednak istnieją dowody na to, że stres nasila picie i palenie nikotyny (zob. przegląd XNUMX), ale wiadomo, że wpływ historii picia, historii przeciwności losu, stresu społecznego i oczekiwań odgrywa rolę w tych badaniach eksperymentalnych.

Możliwe mechanizmy leżące u podstaw wpływu stresu na podatność na uzależnienia
Ponieważ zgromadzono dowody wykorzystujące różne podejścia na poparcie znaczącego wpływu stresu na ryzyko uzależnienia, w tej części przeanalizowano badania nad neurobiologicznymi powiązaniami między stresem a ścieżkami nagrody aktywowanymi przez nadużywające narkotyki. Powszechnie wiadomo, że wzmacniające właściwości narkotyków obejmują aktywację mezolimbicznych szlaków dopaminergicznych (DA), które obejmują neurony dopaminergiczne pochodzące z brzusznej części nakrywki i rozciągające się do prążkowia brzusznego i kory przedczołowej (PFC).115-117 Szlak ten jest również zaangażowany w przypisywanie znaczenia bodźcom, przetwarzanie nagrody oraz uczenie się i adaptację.14,118 Badania obrazowania ludzkiego mózgu również potwierdzają rolę tych systemów w nagroda za lek, ponieważ psychostymulanty, alkohol, opioidy i nikotyna aktywują mezolimbiczne układy DA, w szczególności prążkowie brzuszne i grzbietowe, a taka aktywność została powiązana z ocenami narkotyków wysokimi lub euforią i głodem.119-126

Jednak ekspozycja na stres i zwiększone poziomy glukokortykoidów (GC) również zwiększają uwalnianie dopaminy w NAc.127-132 Tłumienie GC przez adrenalektomię zmniejsza pozakomórkowe poziomy dopaminy w warunkach podstawowych oraz w odpowiedzi na stres i psychostymulanty.131,133 Jednak przewlekła GC hamuje syntezę i obrót DA w NAc,134 co sugeruje, że zmiany w osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) a glukokortykoidy mogą znacząco wpływać na transmisję DA. Istnieją również dowody na to, że podobnie jak narkotyki, stres i towarzyszący wzrost CRF i glikokortykosteroidów zwiększają aktywność glutaminianu w VTA, co z kolei zwiększa aktywność neuronów dopaminergicznych.135-138 Badania obrazowe ludzkiego mózgu wykazały ponadto, że związany ze stresem wzrost kortyzolu jest związany z akumulacją dopaminy w prążkowiu brzusznym,125,139, a niektóre dowody ujawniają również, że indukowany amfetaminą wzrost kortyzolu jest związany zarówno z wiązaniem dopaminy w prążkowia brzusznego i z oceną euforii wywołanej amfetaminą.140 Biorąc pod uwagę, że zarówno stres, jak i nadużywane narkotyki aktywują szlaki mezolimbiczne, nie jest zaskakujące, że każdy z nich skutkuje adaptacjami synaptycznymi w neuronach dopaminowych VTA i zmianami morfologicznymi w przyśrodkowej korze przedczołowej.87,136,141,142

Oprócz roli w nagrodzie, coraz więcej badań obrazowych u ludzi i dane przedkliniczne wskazują, że prążkowie brzuszne jest również zaangażowane w warunkowanie awersyjne, w doświadczanie awersyjnych bodźców bólowych oraz w oczekiwaniu na bodźce awersyjne.143-146 Takie dowody wskazują na rolę mezolimbicznych szlaków dopaminy poza przetwarzaniem nagrody i szerzej obejmuje motywację i uwagę na reakcje behawioralne podczas istotnych (awersyjnych lub apetycznych) zdarzeń.147 150-118,151 Ponadto dodatkowymi regionami połączonymi z mezolimbicznym szlakiem DA i zaangażowanymi w nagradzanie, uczenie się oraz zachowania adaptacyjne i ukierunkowane na cel są ciało migdałowate, hipokamp, ​​wyspa i pokrewne regiony korowo-limbiczne.29,152 Regiony te, wraz z mezolimbicznymi szlakami DA, odgrywają ważną rolę w interocepcji, emocjach i przetwarzaniu stresu, kontroli impulsów i podejmowaniu decyzji oraz w uzależniających właściwościach narkotyków.XNUMX XNUMX

Mechanizmy stresowe zaangażowane w nabywanie samodzielnego podawania leków
W badaniach sprawdzono również, czy związane ze stresem wzrosty nabywania samopodawania leków są pośredniczone przez kortykosteron (kortyzol u ludzi). Wyniki wskazują, że uwalnianie kortykosteronu aktywowane przez HPA jest ważne dla nabywania samopodawania leku.131,153-155 Podawanie kortykosteronu ułatwia również psychomotoryczne działanie kokainy i morfiny.156 Ponadto antagoniści receptora GC wstrzyknięci do VTA zmniejszają aktywność lokomotoryczną indukowaną morfiną,157 co sugeruje, że aktywność receptorów GC w VTA może pośredniczyć w efektach behawioralnych zależnych od dopaminy. Myszy z delecją genu GR wykazują zależny od dawki spadek motywacji do samodzielnego przyjmowania kokainy.158 Dane te sugerują, że uwalnianie kortykosteronu związane z HPA może przynajmniej częściowo pośredniczyć we wzroście dopaminy obserwowanym po podaniu leku.

Chociaż u naczelnych innych niż ludzie nie odnotowano związku między kortyzolem, dopaminą i samodzielnym podawaniem leków, istnieją dowody na to, że stres związany z podporządkowaniem społecznym jest związany z niższymi poziomami receptorów D2 i wyższym samodzielnym podawaniem kokainy.159 U ludzi, badania pozytywnej tomografii emisyjnej (PET) z użyciem [11C]rakloprydu wskazują, że ostra ekspozycja na stres zwiększa uwalnianie dopaminy w prążkowiu brzusznym (VS). Na przykład w badaniu na małej próbie Pruessner i współpracownicy (2004) 139 stwierdzili, że zdrowe osoby z niską opieką matek we wczesnym okresie życia wykazywały większe uwalnianie dopaminy w prążkowiu brzusznym podczas zadania związanego z ostrym stresem psychicznym w porównaniu z osobami z historią wysokiej opieki matek we wczesnym okresie życia. Ponadto odpowiedź kortyzolu podczas zadania stresowego była istotnie skorelowana (r = 78) z uwalnianiem dopaminy VS. Oswald i współpracownicy (2005)125 wykazali również, że subiektywne „wysokie” odpowiedzi związane z prowokacją amfetaminą i towarzyszący im wzrost dopaminy w VS były istotnie związane z odpowiedziami kortyzolu wywołanymi przez amfetaminę. Niedawno ta sama grupa wykazała również podobny istotny związek między poziomami kortyzolu a uwalnianiem dopaminy w VS przy użyciu zadania na stres psychologiczny. 140 Chociaż dane te potwierdzają związek między stresem / kortyzolem a transmisją dopaminy, badania na ludziach łączące wywołane stresem zmiany w aktywności VS lub wiązaniu dopaminy i ryzyko zachowań uzależniających są potrzebne, aby bezpośrednio ustalić związek między stresem, dopaminą mezolimbiczną i ryzykiem uzależnienia.

Wczesne życie i przewlekły stres, systemy dopaminy i samopodawanie leków
Istnieje coraz więcej dowodów z podstawowych badań naukowych, że stres we wczesnym okresie życia i stres przewlekły znacząco wpływają na mezolimbiczne szlaki dopaminy i odgrywają rolę w samodzielnym podawaniu leków. Powtarzające się i długotrwałe narażenie na separację matek (MS) u nowonarodzonych szczurów znacząco zmienia rozwój ośrodkowych szlaków CRF.11 Te zwierzęta jako dorosłe wykazują przesadną HPA i reakcje behawioralne na stres.160,161 Takie zmiany fizjologiczne i behawioralne są związane ze zmienioną ekspresją mRNA CRF w PVN, zwiększoną immunoreaktywnością podobną do CRF w locus ceruleus (LC) i zwiększonymi poziomami receptorów CRF w LC i jądrach szwu.11 Dorosłe zwierzęta wykazują również zmniejszona wrażliwość na glukokortykoidy z ujemnym sprzężeniem zwrotnym,162 a zmianom tym towarzyszy zmniejszona ekspresja receptora GC w hipokampie i korze czołowej.11,163 Obniżone poziomy receptora GABA w obszarach ciała komórek noradrenergicznych w LC oraz zmniejszone poziomy receptorów benzodiazepiny (CBZ) w centralnej części LC i jądrze migdałowatym również zostały zgłoszone. uczulenie behawioralne i silne uczulenie behawioralne na podawanie psychostymulantów.164 To krzyżowe uczulenie na stres i nadużywane narkotyki jest związane ze zwiększonym uwalnianiem DA w NAc, niższym rdzeniu NAc i miejscach transportera DA prążkowia oraz zmniejszonymi miejscami wiązania receptora D11,143,165 i poziomami mRNA w powłoce NAc.3-166 Ponadto przewlekły niedobór noradrenaliny wywołuje zmiany podobne do uczulenia, które mogą być związane ze zmianami w DA -ścieżki sygnalizacyjne.168

Stres we wczesnym okresie życia oraz przedłużający się i powtarzający się stres również niekorzystnie wpływają na rozwój kory przedczołowej, regionu, którego dojrzewanie w dużym stopniu zależy od doświadczeń środowiskowych.171 PFC, a zwłaszcza właściwa PFC, odgrywa ważną rolę zarówno w aktywacji osi HPA i autonomicznych odpowiedzi na stres, jak iw regulacji tych odpowiedzi.171 Na przykład uszkodzenia brzuszno-przyśrodkowej PFC skutkują wzmożoną HPA i autonomicznymi odpowiedziami na stres. Wysokie poziomy receptorów glukokortykoidowych stwierdza się również w PFC, a przewlekłe leczenie GC skutkuje radykalną reorganizacją dendrytyczną neuronów PFC, podobną do tej obserwowanej w hipokampie.172,173 Ponadto SM we wczesnym okresie poporodowym i izolacja społeczna skutkują nienormalnie wysokimi gęstościami synaptycznymi w PFC i zmienionymi gęstościami zakończeń DA i serotoniny (5-HT) w środkowej części PFC.174 Stres związany z porażką społeczną zmienia również sprzężenie zwrotne z PFC i przyczynia się do samodzielnego podawania leków.84 Badania na ludziach nad neurobiologicznymi skutkami maltretowania dzieci dokumentują zmiany neuroendokrynne, jak również zmiany wielkości i objętości obszarów przedczołowych, wzgórzowych i móżdżkowych, związane z maltretowaniem i inicjacją uzależnienia.175,176 Łącznie dane przedstawione w tej sekcji podkreślają znaczenie wpływu stresu na regiony mezolimbiczne i przedczołowe zaangażowane w kontrolę zachowania związaną ze stresem.

Stres, samokontrola i podatność na uzależnienia
Silny stres emocjonalny wiąże się z utratą kontroli nad impulsami i niezdolnością do hamowania niewłaściwych zachowań i opóźniania gratyfikacji.20,177,178 Dane neurobiologiczne wskazują, że stres upośledza modulację katecholamin w obwodach przedczołowych, co z kolei upośledza funkcje wykonawcze, takie jak pamięć robocza i samokontrola.17,28,179 Istnieje również coraz więcej dowodów na to, że nastolatki zagrożone nadużywaniem substancji, które doświadczyły kilku stresorów wymienionych w tabeli 1, częściej wykazują obniżone emocje i zachowanie 104,152,180,181 Nastolatkowie zagrożeni nadużywaniem substancji mają obniżone funkcje wykonawcze, niską kontrolę behawioralną i emocjonalną, słabe podejmowanie decyzji oraz wyższy poziom dewiacyjnych zachowań i impulsywności.24,152,182-184 Szlaki dopaminergiczne korowo-pęcherzykowo-limbiczne są związane z impulsywnością, podejmowaniem decyzji i ryzykiem uzależnienia,185,186 ,2007 i jak omówiono w poprzednich rozdziałach, określone regiony tego szlaku, takie jak VTA, NAc, PFC i ciało migdałowate, są bardzo podatne na sygnalizację związaną ze stresem i plastyczność związaną ze stresem we wczesnym okresie życia i przewlekłymi doświadczeniami stresowymi. W niedawnym badaniu obrazowym PET Oswald (187)XNUMX zbadał wpływ przewlekłego stresu i impulsywności na uwalnianie dopaminy w prążkowiu wywołane przez amfetaminę. Odkrycia te wskazują, że wysoka impulsywność cechy była związana z tępym uwalnianiem dopaminy z prawej strony VS. Jednak efekty te zostały zmodyfikowane przez znaczącą interakcję ze stresem związanym z przewlekłymi wydarzeniami życiowymi. Przy niskim lub umiarkowanym stresie uwalnianie dopaminy było większe u osób z niską impulsywnością niż u osób o wysokiej impulsywności, ale przy wysokim stresie obie grupy wykazywały niskie uwalnianie DA. Odkrycia te pokazują ważny wpływ stresu i impulsywności na mezolimbiczną transmisję dopaminy i podkreślają fakt, że oba czynniki należy dokładnie rozważyć, aby w pełni zrozumieć rolę stresu i impulsywności w ryzyku uzależnienia.

Schematyczny model wpływu stresu na uzależnienie
Rycina 1 przedstawia schematyczny model wpływu stresu na uzależnienie. Podkreśla wzajemne uczulenie stresu i nadużywania narkotyków na określone reakcje behawioralne i neurochemiczne oraz wskazuje wspólne ścieżki neurobiologiczne, na których działają zarówno stres, jak i narkotyki. W kolumnie A wymieniono trzy rodzaje czynników podatności na zagrożenia: (1) czynniki rozwojowe/indywidualne, takie jak rozwój czołowych funkcji wykonawczych, negatywna emocjonalność, zachowanie/samokontrola, impulsywność lub podejmowanie ryzyka oraz zmieniona początkowa wrażliwość na satysfakcjonujące działanie leków; (2) związane ze stresem czynniki podatności na zagrożenia, takie jak wczesne niekorzystne zdarzenia życiowe, urazy i doświadczenia maltretowania dzieci, długotrwałe i chroniczne doświadczenia stresowe; oraz (3) wpływy genetyczne i rodzinna historia psychopatologii i uzależnień, które nie zostały tutaj omówione, ale mają znaczący interakcyjny wpływ na ryzyko uzależnienia oraz na markery emocji i stresu.188-194 Każdy z tych czynników może wpływać na siebie nawzajem, znacząco wpływając na zmiany w ścieżkach neurobiologicznych zaangażowanych w regulację stresu oraz kontrolę poznawczą i behawioralną (kolumna B). Specyficzne zmiany synaptyczne w tych szlakach na poziomie molekularnym i komórkowym118,195 stanowią podstawę mechanizmu, za pomocą którego stres oraz czynniki indywidualne i genetyczne w kolumnie A oddziałują na siebie, zwiększając ryzyko zachowań nieprzystosowawczych przedstawionych w kolumnie C. Model sugeruje, że doświadczenia stresowe w obecności tych czynników podatności skutkują nieprzystosowanym stresem i reakcjami samokontroli, które zwiększają ryzyko uzależnienia. Specyficzny mechanizm, dzięki któremu nieadaptacyjna reakcja na stres zwiększa to ryzyko, obejmuje dysregulację w obwodach stresu mózgowego, w szczególności w układach CRF i NE, oraz ich interakcje z mezokortykolimbicznym prążkowiem i jego modulacją przez glutaminian i GABA. podatność na uzależnienia.114,196,197-198

Rysunek 1 (BRAK)
Schematyczny model wpływu stresu na uzależnienie, przedstawiający wzajemne uczulenie stresu i leków na reakcje behawioralne i neurochemiczne, w których pośredniczą ścieżki stresu i nagrody. W kolumnie A wymieniono trzy rodzaje czynników podatności na zagrożenia: (1) czynniki rozwojowe/indywidualne, takie jak rozwój czołowych funkcji wykonawczych, negatywna emocjonalność, zachowanie/samokontrola, impulsywność lub podejmowanie ryzyka oraz zmieniona początkowa wrażliwość na satysfakcjonujące działanie leków; (2) związane ze stresem czynniki podatności na zagrożenia, takie jak wczesne niekorzystne zdarzenia życiowe, urazy i doświadczenia maltretowania dzieci, długotrwałe i chroniczne doświadczenia stresowe; oraz (3) wpływy genetyczne i rodzinna historia psychopatologii. Każdy z tych czynników wpływa na siebie nawzajem, znacząco wpływając na zmiany w szlakach neurobiologicznych zaangażowanych w regulację stresu oraz kontrolę poznawczą i behawioralną (kolumna B). Takie zmiany przynajmniej częściowo pośredniczą w mechanizmach, za pomocą których stres oraz czynniki indywidualne i genetyczne w kolumnie A oddziałują na siebie, zwiększając ryzyko zachowań nieprzystosowawczych przedstawionych w kolumnie C, gdy dana osoba ma do czynienia ze stresem lub sytuacjami stanowiącymi wyzwanie.

Używanie i nadużywanie narkotyków oraz zmiany w ścieżkach stresu i nagrody
Ostre i przewlekłe zażywanie narkotyków oraz zmiany w reakcjach na stres
Ostre podawanie najczęściej nadużywanych narkotyków, takich jak alkohol, nikotyna, kokaina, amfetaminy i marihuana, które aktywują mózgowe szlaki nagrody (mezokortykolimbiczny układ dopaminergiczny), aktywuje również szlaki stresowe w mózgu (oś CRF-HPA i szlaki autonomicznego układu nerwowego) wraz ze wzrostem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) i kortykosteronu w osoczu, zmianami częstości akcji serca i ciśnienia krwi oraz odpowiedziami przewodnictwa skórnego.204-217 Z drugiej strony, ostra ekspozycja na opiaty obniża poziom kortyzolu u ludzi.218,219 Regularne i przewlekłe stosowanie tych leków wiąże się również z adaptacjami w tych układach, które są specyficzne dla danego leku. Na przykład zmiany częstości akcji serca i zmienności rytmu serca (HRV) są zgłaszane przy regularnym i przewlekłym spożywaniu alkoholu.220-222 Trwały wzrost funkcji osi HPA w przypadku środków psychostymulujących oraz tolerancja na inaktywujące działanie leku w przypadku morfiny, nikotyny i alkoholu.

Ostre stany odstawienne są związane ze wzrostem poziomu CRF w płynie mózgowo-rdzeniowym, ACTH w osoczu, kortyzolu, norepinefryny (NE) i epinefryny (EPI).38,211,216,227-231 Wczesna abstynencja jest związana z wysokimi podstawowymi odpowiedziami kortyzolu i stępioną lub stłumioną odpowiedzią ACTH i kortyzolu na wyzwania farmakologiczne i psychologiczne u alkoholików i nałogowych palaczy, podczas gdy nadreaktywność hormonów HPA w odpowiedzi metyraponem zgłaszano u osób uzależnionych od opiatów i kokainy.232-236 Ponadto odstawienie i abstynencja od przewlekłego alkoholu jest również związana ze zmienionymi reakcjami współczulnymi i przywspółczulnymi,234,237-239 i zmienionymi reakcjami noradrenergicznymi na prowokację johimbiną we wczesnej abstynencji od kokainy.240 Wszystkie powyższe zmiany podkreślają znaczący wpływ używania i nadużywania narkotyków na fizjologiczne reakcje stresowe.

Chociaż ostre podawanie leków zwiększa mezolimbiczną dopaminę, 241 regularne i przewlekłe stosowanie nadużywających narkotyków i ostre stany odstawienia regulują mezolimbiczne szlaki dopaminy, przy czym w kilku badaniach przedklinicznych odnotowano spadek podstawowej i stymulowanej dopaminy. 242-251 Wykazano również, że przewlekłe używanie kokainy radykalnie zmienia ośrodkowe szlaki noradrenergiczne w prążkowiu brzusznym i grzbietowym, innych obszarach przodomózgowia i brzuszno-przyśrodkowej korze przedczołowej. 252,253 Badania obrazowe ludzkiego mózgu potwierdzają te dane przedkliniczne, ze zmniejszonymi receptorami D2 i transmisją dopaminy w obszarach prążkowia czołowego i brzusznego u alkoholików i osób nadużywających kokainy podczas ostrego i przedłużającego się odstawienia (do 3-4 miesięcy). 254 Zmiany te są podobne do wpływu długotrwałych i powtarzających się czynników stresogennych na mezolimbiczny niedobór dopaminy i noradrenaliny odnotowany w poprzednim rozdziale 256 i nasuwają pytanie, czy przewlekłe działanie leku na pozapodwzgórzowy CRF, układ noradrenergiczny lub glukokortykoidowy może przynajmniej częściowo modulować te związane z dopaminą zmiany w kortykostriatalnych limbicznych szlakach dopaminowych.

Z drugiej strony ostra, regularna i przewlekła ekspozycja na leki powoduje „uczulenie” lub zwiększoną behawioralną i neurochemiczną reakcję na leki i stres. Zmiany synaptyczne w VTA, NAc i przyśrodkowej PFC modulowane przez wpływ glutaminianu na neurony dopaminowe i CRF oraz wpływ noradrenergiczny na szlaki DA i inne niż DA przyczyniają się do behawioralnego uczulenia na stres i nadużywanie narkotyków.210,259-262 Ponadto, zwiększone poziomy neurotroficznego czynnika pochodzenia mózgowego (BDNF) w mezolimbicznych regionach dopaminy są związane ze wzrostem poszukiwania narkotyków podczas abstynencji od przewlekłego używania narkotyków.263,264 118,265 Co więcej, uczulenie behawioralne obserwowane w przypadku nadużywania narkotyków i stresu wiąże się ze zmianami synaptycznymi w mezolimbicznych regionach dopaminergicznych, zwłaszcza VTA, NAc i jądrze migdałowatym, i takie zmiany przyczyniają się do kompulsywnego poszukiwania narkotyków.XNUMX Tak więc istnieją znaczące fizjologiczne, neurochemiczne i behawioralne zmiany w szlakach stresowych i dopaminergicznych związanych z przewlekłym używaniem narkotyków, co z kolei może wpływać na głód narkotykowy i kompulsywne poszukiwanie, utrzymywanie się narkotyku i ryzyko nawrotu. Nie jest do końca jasne, jak długo te zmiany utrzymują się lub w jakim stopniu następuje powrót do zdrowia lub normalizacja tych szlaków i odpowiedzi w powiązanych odpowiedziach funkcjonalnych.

Zmienione reakcje na stres i głód z przewlekłym nadużywaniem narkotyków
Kliniczne objawy drażliwości, lęku, niepokoju emocjonalnego, problemów ze snem, dysforii, zachowań agresywnych i głodu narkotykowego są powszechne podczas wczesnej abstynencji od alkoholu, kokainy, opiatów, nikotyny i marihuany.30,266-269 Po odstawieniu pojawia się łagodny „negatywny afekt” i stan głodu, związany ze zmianami w szlakach stresu i dopaminy.37,197,250,270 Nasilenie tych objawów było związane z wyniki leczenia, przy czym większa zależność i nasilenie abstynencji są predyktorami gorszych wyników leczenia.271-274 Głód narkotykowy lub „pragnienie” narkotyku jest koncepcyjnie różne od innych objawów lękowych i negatywnych afektów, ponieważ wynika z „pragnienia” lub życzenia bodźca hedonicznego. Jednak przy przewlekłym używaniu narkotyków termin ten wiąże się z potrzebą fizjologiczną, głodem i silną intencją poszukiwania pożądanego obiektu, co jest reprezentatywne dla bardziej kompulsywnych aspektów głodu i poszukiwania narkotyków zidentyfikowanych przez uzależnionych pacjentów.274-277 W szczególności głód i kompulsywne poszukiwanie jest silnie manifestowane w kontekście narażenia na stres, wskazówek związanych z narkotykami i samego narkotyku i może stać się silnym czynnikiem wyzwalającym nawrót.30,274,278-281 Kilka ostatnich modeli uzależnienia przedstawia koncepcję, że to zwiększone pragnienie lub brak leku jest behawioralną manifestacją zmian molekularnych i komórkowych w szlakach stresowych i dopaminowych omówionych w poprzedniej części. Rzeczywiście, pewne poparcie dla tego pomysłu pochodzi z badań laboratoryjnych i obrazowych podsumowanych poniżej.

W moim laboratorium zbadaliśmy wpływ stresu i bodźców związanych z narkotykami na głód narkotykowy u alkoholików, osób uzależnionych od kokainy i leczonych naltreksonem osób uzależnionych od opiatów w okresie zdrowienia. Głód narkotykowy i reakcje na stres oceniano u zaangażowanych w leczenie, abstynentnych, uzależnionych osób, które były narażone na stresujące i niestresujące sytuacje sygnalizujące narkotyki oraz neutralne sytuacje relaksujące, stosując spersonalizowane procedury obrazowania kierowanego jako metodę indukcji. 282 Nasze wstępne ustalenia wykazały, że u osób uzależnionych obrazy stresu wywoływały wiele emocji strachu, smutku i złości w porównaniu ze stresem związanym z wystąpieniami publicznymi, które wywoływały wzrost strachu, ale nie złość ani smutek. Ponadto, wyobrażenia o osobistych stresorach spowodowały znaczny wzrost głodu kokainowego, podczas gdy wystąpienia publiczne nie.283-285 Znaczący wzrost częstości akcji serca, kortyzolu w ślinie, głodu narkotykowego i subiektywnego niepokoju zaobserwowano również w przypadku ekspozycji obrazowej na stres i niestresowe bodźce narkotykowe w porównaniu z neutralnymi relaksującymi bodźcami u osób uzależnionych od kokainy.285 Niedawno wykazaliśmy, że stres i bodźce związane z alkoholem/narkotykami podobnie zwiększają głód, niepokój, negatywne emocje i reakcje fizjologiczne w abstynentów alkoholików oraz u osób uzależnionych od opiatów leczonych naltreksonem.286,287 Z drugiej strony, niedawno abstynenci alkoholicy i palacze wykazują zmienione podstawowe odpowiedzi HPA i stłumioną odpowiedź HPA mierzoną kortyzolem na stres w porównaniu z ich nieuzależnionymi odpowiednikami.288-290

W bardziej kompleksowej ocenie biologicznej reakcji stresowej u osób niedawno uzależnionych od kokainy, stwierdziliśmy, że krótkotrwała ekspozycja na stres i bodźce narkotykowe w porównaniu z neutralnymi bodźcami relaksacyjnymi aktywowała oś HPA (ze wzrostem poziomu ACTH, kortyzolu i prolaktyny), jak również układ współczulno-nadnerczowo-rdzeniowy, mierzony poziomami noradrenaliny i epinefryny w osoczu. Poziomy PI nawet ponad 282 godzinę po 1-minutowej ekspozycji obrazów. Wyniki te zostały rozszerzone, aby bezpośrednio porównać abstynentów uzależnionych od kokainy z dopasowaną demograficznie grupą zdrowych osób pijących towarzysko, przy użyciu indywidualnie skalibrowanego stresu emocjonalnego i obrazów związanych z narkotykami / alkoholem w porównaniu z obrazami neutralnymi. Wyniki wskazują, że pacjenci zażywający kokainę wykazywali zwiększoną wrażliwość na stres emocjonalny i pobudzenie fizjologiczne oraz wyższy poziom głodu narkotykowego zarówno na stres, jak i ekspozycję na bodziec narkotykowy w porównaniu z grupą kontrolną.5 Podobnie porównaliśmy również alkoholików abstynentów przez 291 tygodnie z osobami pijącymi towarzysko. U zdrowych alkoholików po 4 tygodniach abstynencji wykazano wyższy poziom podstawowego tętna i wyższy poziom kortyzolu w ślinie w porównaniu z osobami pijącymi w grupie kontrolnej. Po stresie i ekspozycji na bodziec alkoholowy, wykazywali stale większy subiektywny niepokój, głód alkoholu i reakcje ciśnienia krwi, ale stłumione tętno i odpowiedź kortyzolu w porównaniu z grupą kontrolną.4 Co ciekawe, zarówno pacjenci kokainowi, jak i alkoholicy wykazują zwiększony niepokój i negatywne emocje podczas ekspozycji na bodziec narkotykowy, podczas gdy osoby pijące towarzysko zgłaszają niższy poziom negatywnego afektu i niepokoju po ekspozycji na bodziec alkoholowy. Dane te dostarczają bezpośrednich dowodów na wysoki głód narkotykowy i zmienione reakcje hedoniczne zarówno na stres, jak i sygnały narkotykowe u osób uzależnionych w porównaniu z osobami pijącymi towarzysko (patrz ryc. 239). Wskazują również, że zmiany w fizjologicznych reakcjach na stres są związane z wysokim poziomem głodu wywołanego stresem i bodźcem oraz stanów dystresu. Charakter zmian charakteryzuje się zwiększonym cierpieniem emocjonalnym, zwiększonym pragnieniem, zmienionymi reakcjami podstawowymi oraz stępionymi lub stłumionymi reakcjami fizjologicznymi u osób uzależnionych od abstynencji w porównaniu z osobami pijącymi towarzysko.

Rysunek 2 (BRAKUJĄCY)
Średnie i standardowe błędy dla szczytowych ocen głodu i niepokoju podczas narażenia na stres, sygnały narkotykowe i neutralne warunki obrazowania. (A) Szczytowy głód jest znacznie wyższy u abstynentów alkoholików i pacjentów kokainowych w porównaniu z osobami pijącymi towarzysko (P <0.0001). (B) Szczytowe oceny lęku są znacznie wyższe u abstynentów alkoholików i pacjentów kokainowych w porównaniu z osobami pijącymi towarzysko (P < 0.001). (Szczegółowe statystyki przedstawiono w Fox i wsp. 291 oraz Sinha i wsp. 239)

W wielu badaniach zbadano również obszary mózgu związane z głodem u osób uzależnionych. Ekspozycja na bodźce narkotykowe, o których wiadomo, że zwiększają głód, zwiększa aktywność ciała migdałowatego i obszarów kory czołowej,292-294 z różnicami między płciami w aktywności ciała migdałowatego i odpowiedzi kory czołowej u osób uzależnionych od kokainy.295,296 Wywołany głód nikotyny, metamfetaminy lub opiatów aktywuje również obszary kory przedczołowej, ciało migdałowate, hipokamp, ​​wyspę i VTA (patrz Ref. 297). Ponieważ stres zwiększa również głód narkotykowy, zbadaliśmy aktywację mózgu podczas stresu i neutralne obrazy w badaniu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). Chociaż zdrowi kontrolni i osoby uzależnione od kokainy wykazywali podobny poziom dystresu i zmian tętna podczas ekspozycji na stres, reakcja mózgu na stres emocjonalny w obszarach paralimbicznych, takich jak przednia kora zakrętu obręczy, hipokamp i regiony przyhipokampowe, była większa u zdrowych kontrolnych podczas stresu, podczas gdy pacjenci kokainowi wykazali uderzający brak takiej aktywacji.

Niedawne badania PET wykazały również znaczące dodatnie korelacje między prążkowiem grzbietowym a głodem kokainy wywołanym przez narkotyki.299,300 Odkrycia te są zgodne z badaniami obrazowymi z udziałem pacjentów alkoholowych, wykazującymi zwiększone powiązanie między obszarami prążkowia grzbietowego a głodem alkoholu w odpowiedzi na prezentację bodźców związanych z alkoholem.301,302 Wykorzystując obrazowanie PET u alkoholików i pacjentów kokainowych, badania wykazały znaczący związek między wiązaniem receptora dopaminy D2 w VS a głodem narkotykowym, a także motywacją do siebie -administracja.124,303,304 Z drugiej strony, badania neuropsychologiczne i obrazowe badające funkcje wykonawcze przedczołowe, w tym kontrolę impulsów, podejmowanie decyzji i zmianę zestawu, wykazały deficyty funkcji wykonawczych i odpowiedzi hipofrontalne u osób uzależnionych w porównaniu z ochotnikami z grupy kontrolnej.305-312 Łącznie odkrycia te wskazują, że zwiększony głód wywołany stresem i bodźcami oraz stany kompulsywnego poszukiwania narkotyków u osób uzależnionych są związane z większą aktywnością w prążkowiu, ale zmniejszoną aktywnością w określonych regiony zakrętu obręczy i kory przedczołowej oraz pokrewne regiony zaangażowane w kontrolowanie impulsów i emocji.

Wywołane stresem przywrócenie poszukiwania narkotyków i nawrotów
Chociaż istnieje kilka skutecznych terapii behawioralnych i farmakologicznych w leczeniu uzależnień, dobrze wiadomo, że wskaźniki nawrotów w uzależnieniu pozostają wysokie.30,313,314 Narażenie na stres, bodźce związane z narkotykami i same leki przywracają zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków u zwierząt i zwiększają podatność na nawroty u osób uzależnionych.274,315-317 Takie dane podkreślają potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na podatność na przewlekły nawrót jako cel w opracowywaniu leczenia uzależnień .

W ostatniej dekadzie znaczna liczba badań przedklinicznych wykazała, że ​​CRF mózgu, szlaki noradrenergiczne i glutaminergiczne przyczyniają się do przywrócenia poszukiwania narkotyków.86,316-320 Neuroadaptacje związane z przewlekłym używaniem narkotyków obejmują nadmierną aktywność CRF mózgu i szlaki glutaminergiczne, zmienione odpowiedzi autonomiczne oraz niedoczynność układów dopaminy i GABA, a zmiany te mogą towarzyszyć stanom silnego głodu i podatności na nawroty związanej z przewlekłym charakterem uzależnienia.118,196,197,274,313,321 2 Ponadto, wykorzystując modele zwierzęce samopodawania leku i nawrotów, badania przedkliniczne zidentyfikowały antagonistów CRF, agonistów alfa-316,317,322-adrenergicznych, a ostatnio środki glutaminergiczne jako ważne w zmniejszaniu wywołanego stresem poszukiwania u uzależnionych zwierząt laboratoryjnych (patrz 324-XNUMX). Dane te są zgodne z ustaleniami dokonanymi na ludziach, omówionymi w poprzedniej części, wskazującymi, że zmiany w szlakach stresowych i dopaminergicznych towarzyszą stanom wysokiego niepokoju i pragnienia oraz stępionym reakcjom fizjologicznym i nerwowym, które są ważne w regulacji stresu, pragnienia i kontroli impulsów.

Badania na ludziach zaczęły również identyfikować markery stanów stresu i głodu, które są predyktorami wyników nawrotu. Aby w pełni zrozumieć, czy zwiększony niepokój i głód narkotykowy są predyktorami nawrotu, obserwowaliśmy osoby uzależnione od kokainy i alkoholu leczone w szpitalu w naszych badaniach opisanych w poprzednich rozdziałach po wypisie z leczenia szpitalnego przez 90 dni, aby ocenić wyniki nawrotu. W przypadku grupy kokainowej odkryliśmy, że głód kokainowy wywołany stresem w laboratorium znacząco przewidywał czas do nawrotu kokainy. Podczas gdy odpowiedzi ACTH i kortyzolu wywołane stresem nie były związane z czasem do nawrotu, odpowiedzi te przewidywały ilości kokainy spożytej podczas obserwacji.325 Podczas gdy głód wywołany sygnałem narkotykowym nie przewidywał nawrotu w tym badaniu, istniała silna korelacja między stresem a głodem narkotykowym wywołanym sygnałem narkotykowym oraz reakcjami HPA wywołanymi sygnałem stresowym i sygnałem lekowym. Dane te sugerują, że przynajmniej w przypadku uzależnienia od kokainy, stres i stany dystresu wywołane sygnałem narkotykowym wywołują podobny kompulsywny stan poszukiwania narkotyków, który jest związany z podatnością na nawroty. U alkoholików negatywny nastrój, głód alkoholu wywołany stresem oraz przytępiony stres i reakcje kortyzolu wywołane bodźcem były związane z wynikami nawrotu alkoholu.236,326-329 Palacze pozbawieni nikotyny, którzy byli narażeni na szereg czynników stresogennych, wykazywali stępione reakcje ACTH, kortyzolu i ciśnienia krwi na stres, ale zwiększały wyniki odstawienia nikotyny i głodu nikotynowego, a odpowiedzi te były predyktorem wyników nawrotu nikotyny.289 Próbki palenia, podobnie jak w grupie kokainy, wydaje się, że stan głodu narkotykowego charakteryzujący się rosnącym cierpieniem i kompulsywną motywacją do narkotyku (głód narkotykowy) wraz ze słabymi reakcjami regulującymi stres (zmienione sprzężenie zwrotne glukokortykoidów lub zwiększone pobudzenie noradrenergiczne) skutkuje zwiększoną podatnością na nawrót uzależnienia.

Wyniki badań podstawowych oraz badań laboratoryjnych i klinicznych na ludziach identyfikują kilka celów leczenia farmakologicznego, aby zająć się wywołanym stresem przywróceniem poszukiwania narkotyków i podatnością na nawroty. Podstawowe dane naukowe sugerują, że antagoniści CRF, agoniści alfa-2-adrenergiczni i środki glutaminergiczne mogą być obiecujące w leczeniu nawrotów związanych ze stresem. Potrzebne są badania laboratoryjne na ludziach, które prześwietlą te czynniki, aby ocenić ich obietnicę w odniesieniu do pośrednich markerów podatności na nawroty związane ze stresem. Takie badania byłyby ukierunkowane na głód narkotykowy wywołany stresem i bodźcem, lęk związany z głodem, pomiary HPA oraz częstość akcji serca lub zmienność rytmu serca, a także reakcje w określonych obszarach mózgu.297 Na przykład we wstępnym badaniu laboratoryjnym i wynikach klinicznych wykazaliśmy, że lofeksydyna, agonista alfa-2-adrenergiczny, znacznie zmniejszyła głód opiatów wywołany stresem i oceny złości wywołanej stresem, jednocześnie poprawiając wyniki nawrotów opiatów u leczonych naltreksonem, uzależnionych od opiatów 330 Podobnie, strategie behawioralne, które zmniejszają niepokój i związany ze stresem głód narkotykowy oraz normalizują reakcje na stres, tak aby wzmocnić reakcje adaptacyjne w sytuacjach stanowiących duże wyzwanie, byłyby korzystne w zmniejszaniu wpływu stresu na poszukiwanie narkotyków i nawroty. Na przykład redukcja stresu oparta na uważności (MBSR) jest skuteczna w zmniejszaniu nawrotów dużej depresji, a adaptacje tych strategii mogą być korzystne w zmniejszaniu ryzyka nawrotu uzależnienia.274

Podsumowanie i przyszłe wskazówki
Niniejszy przegląd koncentruje się na zgromadzonych dowodach z badań przedklinicznych, klinicznych i populacyjnych, które wskazują, że wysoce stresujące sytuacje i przewlekły stres zwiększają podatność na uzależnienie, to znaczy zarówno ryzyko rozwoju uzależnienia, jak i ryzyko nawrotu. Rodzaje stresorów, które zwiększają ryzyko uzależnienia, zostały określone w Tabeli 1. Stresory to zwykle wysoce emocjonalne, stresujące wydarzenia, których nie można kontrolować i przewidzieć zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Tematy obejmują utratę, przemoc i agresję, słabe wsparcie, konflikty międzyludzkie, izolację i traumę. Istnieją również dowody na zależny od dawki związek między skumulowanymi przeciwnościami losu a ryzykiem uzależnienia — im większa liczba stresorów, na które narażona jest dana osoba, tym większe ryzyko rozwoju uzależnienia. Stresory związane z pracą mają słabsze wsparcie, ale zmienne na poziomie indywidualnym, takie jak negatywna emocjonalność i słaba samokontrola (prawdopodobnie podobna do słabych funkcji wykonawczych), wydają się również wyjątkowo przyczyniać się do ryzyka uzależnienia. Narażenie na takie stresory we wczesnym okresie życia i nagromadzenie stresu (przewlekłość) skutkuje zmianami neuroendokrynnymi, fizjologicznymi, behawioralnymi i subiektywnymi, które zwykle są długotrwałe i niekorzystnie wpływają na rozwój systemów mózgowych zaangażowanych w uczenie się, motywację i zachowania adaptacyjne związane ze stresem. Bardzo potrzebne są badania, które bezpośrednio dotyczą zmian neurobiologicznych związanych ze stresem i ich związku z wynikami behawioralnymi. Potrzebne są również dowody wyjaśniające udział stresu w zmianach aktywności mezolimbicznej dopaminy i jej związek z używaniem narkotyków. Rysunek 1 przedstawia schematyczny model powiązań, które zostały poparte badaniami, a także pozostałe luki.

Przedstawiono przegląd dowodów wskazujących na wpływ zażywania i nadużywania narkotyków na reakcje stresowe i transmisję dopaminy, wraz ze zmienionymi reakcjami emocjonalnymi i motywacyjnymi związanymi z głodem narkotykowym i nawrotami do używania narkotyków. Podczas gdy nadużywanie substancji powoduje zmiany w stresie i szlakach dopaminergicznych zaangażowanych w motywację, samokontrolę i procesy adaptacyjne niezbędne do przeżycia, brakuje dowodów na to, czy takie zmiany zwiększają poszukiwanie narkotyków lub głód narkotykowy i zachowania związane z używaniem narkotyków. Na przykład badania nad tym, czy wcześniejsza ekspozycja na legalne i nielegalne narkotyki modyfikuje związek między stresem a samodzielnym zażywaniem narkotyków, są rzadkie. Chociaż istnieją specyficzne neuroadaptacje w nagrodach i powiązanych regionach, ważne jest również zbadanie, które z tych zmian są zaangażowane w zwiększanie przyjmowania narkotyków i wspieranie procesów uzależniających, takich jak postępująca utrata kontroli, utrzymywanie się głodu i eskalacja samodzielnego podawania leków. Ponieważ stres zwiększa również ryzyko zaburzeń nastroju i zaburzeń lękowych, które są wysoce współwystępujące z uzależnieniem, ważne jest zbadanie, czy istnieją określone czynniki związane ze stresem, które przyczyniają się do ryzyka zaburzeń nastroju i lęku oraz ryzyka uzależnienia. To znaczy, jakie są czynniki odporności, które chronią przed jednym zestawem chorób, ale są podatne na inne. Badanie interakcji gen-środowisko może być szczególnie pomocne w znalezieniu odpowiedzi na takie pytania.

Przedstawiono również przegląd ostatnich badań nad wywołanym stresem powrotem do poszukiwania narkotyków, głodu narkotykowego i podatności na nawroty. Implikacje kliniczne obejmują opracowanie nowych procedur oceny i markerów, które będą przydatne w identyfikowaniu osób szczególnie narażonych na nawrót związany ze stresem oraz testowanie nowych terapii farmakologicznych ukierunkowanych na związek między stresem a ryzykiem nawrotu. Jak pokazano na rycinie 2, osoby uzależnione wykazują zwiększoną wrażliwość na głód i większy niepokój w sytuacjach stresowych i związanych z narkotykami, ale to, czy takie zmienione reakcje reprezentują przejścia spowodowane przewlekłym używaniem narkotyków lub przewlekłymi stanami stresowymi, wymaga dalszych badań. Potrzebne są badania nad mechanizmami, za pomocą których przewlekły stres i zażywanie narkotyków zmieniają funkcje wykonawcze, które są zaangażowane w adaptacyjne reakcje behawioralne. Skuteczne terapie behawioralne koncentrują się na poprawie reakcji radzenia sobie. Jednak ekspozycja na stres i przewlekły dystres osłabiają mechanizmy adaptacyjne i radzenie sobie ze stresem, a zatem terapie koncentrujące się na poprawie radzenia sobie mogą nie być odpowiednie dla osób z czynnikami ryzyka związanymi ze stresem. Konieczne jest opracowanie nowych interwencji ukierunkowanych na samokontrolę, zwłaszcza w kontekście stresu. Systematyczne badania nad tymi pytaniami doprowadzą do lepszego zrozumienia, w jaki sposób stres jest powiązany z nawrotami. Co więcej, takie badania mogą być istotne w opracowywaniu nowych celów leczenia w celu ograniczenia nawrotów, zarówno w obszarze opracowywania leków, jak i opracowywania terapii behawioralnych, które są ukierunkowane konkretnie na wpływ stresu na dalsze używanie narkotyków i nawroty u osób uzależnionych.

Podziękowanie
Przygotowanie tego przeglądu było wspierane przez granty z National Institutes of Health, P50-DA165556, R01-AA13892, R01-DA18219 i U01-RR24925.
Przypisy
Konflikt interesów
Autor deklaruje brak konfliktów interesów.

Referencje
1. Łazarz RS. Stres i emocje: nowa synteza. wydawnictwo Springer; Nowy Jork: 1999.
2. Cohen S, Kessler RC, Gordon LU. Strategie pomiaru stresu w badaniach zaburzeń psychicznych i fizycznych. W: Cohen S, Kessler RC, Gordon LU, wyd. Pomiar stresu: przewodnik dla naukowców zajmujących się zdrowiem i naukami społecznymi. Oxford University Press; Nowy Jork: 1995. s. 3–26.
3. Levine S. Rozwojowe uwarunkowania wrażliwości i odporności na stres. Psychoneuroendokrynologia. 2005;30:939–946. [PubMed]
4. Charmandari E, Tsigos C, Chrousos G. Endokrynologia reakcji na stres. rok Wielebny Fizjol. 2005;67:259–284. [PubMed]
5. McEwen BS. Ochronne i niszczące działanie mediatorów stresu: dobre i złe strony reakcji na stres. Metabolizm. 2002;51:2–4. [PubMed]
6. McEwen BS. Fizjologia i neurobiologia stresu i adaptacji: centralna rola mózgu. Fizjol. Rev. 2007;87:873–904. [PubMed]
7. Selye H. Stres życiowy. McGraw-Hill; Nowy Jork: 1976.
8. poseł Paulus. Dysfunkcje podejmowania decyzji w psychiatrii – zmienione przetwarzanie homeostatyczne? Nauka. 2007;318:602–606. [PubMed]
9. Frankenhauser M. Psychobiologiczne aspekty stresu życiowego. W: Levine S, Ursin H, wyd. Radzenie sobie i zdrowie. Prasa Plenum; Nowy Jork: 1980. s. 203–223.
10. Lovallo WR. Stres i zdrowie: interakcje biologiczne i psychologiczne. Sage Publications, Inc.; Tysiąc Oaks, Kalifornia: 1997.
11. Meaney MJ, Brake W, Gratton A. Środowiskowa regulacja rozwoju mezolimbicznych układów dopaminowych: neurobiologiczny mechanizm podatności na nadużywanie narkotyków? Psychoneuroendokrynologia. 2002;27:127–138. [PubMed]
12. McEwen BS. Stres i plastyczność hipokampa. rok Wielebny Neuro-sci. 1999;22:105–122.
13. Heinrichs S. Behawioralne konsekwencje zmienionej aktywacji czynnika uwalniającego kortykotropinę u Briana: funkcjonalistyczne spojrzenie na neuronaukę afektywną. W: Steckler T, Kalin NH, Reul JMHM, wyd. Podręcznik stresu i mózgu. Część 1: Neurobiologia stresu. Tom. 15. Elsevier; Amsterdam: 2005. s. 155–177.
14. Berridge CW. Noradrenergiczna modulacja pobudzenia. Mózg Res. Rev. 2007;58(1):1–17. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
15. Phan KL i in. Podłoża neuronowe do dobrowolnego tłumienia negatywnego wpływu: badanie funkcjonalnego rezonansu magnetycznego. Biol. Psychiatria. 2005;57:210–219. [PubMed]
16. Roberts A, Robbins T, Weiskrantz L. Kora przedczołowa: funkcje wykonawcze i poznawcze. Oxford University Press; Oksford, Wielka Brytania: 1998.
17. Arnsten AFT. Biologia bycia oszołomionym. Nauka. 1998;280:1711-1712. [PubMed]
18. Mischel W. Od dobrych intencji do siły woli. Guilford Prasa; Nowy Jork: 1996.
19. Barkley RA. Hamowanie behawioralne, ciągła uwaga i funkcje wykonawcze: konstruowanie jednolitej teorii ADHD. psychol. Byk. 1997;121:65–94. [PubMed]
20. Tice D, Bratslavsky E, Baumeister R. Regulacja stresu emocjonalnego ma pierwszeństwo przed kontrolą impulsów: Jeśli czujesz się źle, zrób to! J. Pers. soc. psychol. 2001;80:53–67. [PubMed]
21. Westergaard GC i in. Fizjologiczne korelaty agresji i impulsywności u wolno żyjących samic naczelnych. Neuropsychofarmakologia. 2003;28:1045–1055. [PubMed]
22. Hayaki J. i in. Przeciwności losu wśród użytkowników narkotyków: związek z impulsywnością. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 2005;78:65–71. [PubMed]
23. Greco B, Carli M. Zmniejszona uwaga i zwiększona impulsywność u myszy pozbawionych receptorów NPY Y2: związek z fenotypem podobnym do przeciwlękowego. Zachowanie Mózg Res. 2006;169:325–334. [PubMed]
24. Fishbein DH, et al. Mediatory związku stresu z używaniem substancji u miejskich nastolatków płci męskiej. poprzedni nauka 2006;7:113–126. [PubMed]
25. Verdejo-Garcia A, et al. Impulsywność napędzana negatywnymi emocjami przewiduje problemy z uzależnieniem od substancji. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 2007;91:213–219. [PubMed]
26. Anestis MD, Selby EA, Joiner TE. Rola pośpiechu w zachowaniach nieprzystosowawczych. Zachowanie Rez. Ter. 2007;45:3018–3029. [PubMed]
27. Hatzinger M. i in. Aktywność podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowa (HPA) u dzieci w wieku przedszkolnym: znaczenie płci i powiązania z trudnościami behawioralnymi/emocjonalnymi. J. Psychiatra. Rez. 2007;41:861–870. [PubMed]
28. Arnsten AFT, Goldman-Rakic ​​PS. Stres związany z hałasem upośledza funkcje poznawcze kory przedczołowej u małp: dowody na mechanizm hiperdopaminergiczny. Łuk. Gen. Psychiatria. 1998;55:362–369. [PubMed]
29. Li CS, Sinha R. Kontrola hamowania i regulacja stresu emocjonalnego: Dowody neuroobrazowania dysfunkcji czołowo-limbicznej w uzależnieniu psychostymulującym. Neuronauka. biobehaw. Rev. 2008;32:581–597. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
30. Sinha R. W jaki sposób stres zwiększa ryzyko nadużywania narkotyków i nawrotów? Psychofarmakologia (Berl.) 2001;158:343–359. [PubMed]
31. Tomkins SS. Psychologiczny model zachowań związanych z paleniem. Jestem. J. Zdrowie publiczne i zdrowie narodu. 1966;56:17–20.
32. Leventhal H, Cleary PD. Problem palenia: przegląd badań i teorii modyfikacji ryzyka behawioralnego. psychol. Byk. 1980;88:370–405. [PubMed]
33. Russell JA, Mehrabian A. Pośrednicząca rola emocji w używaniu alkoholu. J. Stud. Alkohol. 1975;36:1508-1536. [PubMed]
34. Marlatt GA, Gordon JR. Zapobieganie nawrotom: strategie podtrzymywania w leczeniu zachowań uzależniających. Guilford Prasa; Nowy Jork: 1985.
35. Wills T, Shiffman S. Radzenie sobie i nadużywanie substancji: ramy koncepcyjne. W: Shiffman S, Wills T, wyd. Radzenie sobie i używanie substancji. prasa akademicka; Orlando, Floryda: 1985. s. 3–24.
36. Chancowski EJ. Hipoteza samoleczenia zaburzeń uzależniających: Skoncentruj się na uzależnieniu od heroiny i kokainy. Jestem. J. Psychiatria. 1985;142:1259-1264. [PubMed]
37. Baker TB i in. Przeformułowana motywacja uzależnienia: afektywny model przetwarzania negatywnego wzmocnienia. psychol. Obj. 2004;111:33–51. [PubMed]
38. Koob GF, Le Moal M. Nadużywanie narkotyków: hedoniczna dysregulacja homeostatyczna. Nauka. 1997;278:52–58. [PubMed]
39. Robinson TE, Berridge KC. Uzależnienie. rok ks. Psychol. 2003;54:25–53. [PubMed]
40. Hyman SE, Malenka RC. Uzależnienie i mózg: neurobiologia przymusu i jego trwałość. Neuronauka. 2001;2:695–703. [PubMed]
41. Newcomb M, Harlow L. Wydarzenia życiowe i używanie substancji wśród nastolatków: pośredniczące skutki postrzeganej utraty kontroli i bezsensu w życiu. J. Pers. soc. psychol. 1986;51:564–577. [PubMed]
42. Brązowy RI. Uzależnienia od hazardu, pobudzenie i afektywne / decyzyjne wyjaśnienie behawioralnych rewersji lub nawrotów. Int. J. Uzależniony. 1987;22:1053-1067. [PubMed]
43. Newcomb MD, Bentler PM. Wpływ używania narkotyków przez młodzież i wsparcie społeczne na problemy młodych dorosłych: badanie podłużne. J. Abnorm. psychol. 1988;97:64–75. [PubMed]
44. Chassin L, Mann LM, Sher KJ. Teoria samoświadomości, rodzinna historia alkoholizmu i alkoholizm nastolatków. J. Abnorm. psychol. 1998;97:206–217. [PubMed]
45. Cooper ML, Russell M, Frone MR. Stres w pracy i skutki alkoholu: test picia wywołanego stresem. J. Health Soc. Zachowanie 1990;31:260–276. [PubMed]
46. ​​Wills TA, Vaccaro D, McNamara G. Rola wydarzeń życiowych, wsparcie rodziny i kompetencje w używaniu substancji przez młodzież: test wrażliwości i czynników ochronnych. Jestem. J. Komuna. psychol. 1992;20:349–374.
47. Johnson V, Pandina RJ. Podłużne badanie związków między stresem, strategiami radzenia sobie i problemami związanymi z używaniem alkoholu. Klin alkoholowy. Do potęgi. Rez. 1993;17:696–702. [PubMed]
48. Johnson V, Pandina RJ. Problemy alkoholowe wśród próbki społeczności: podłużne wpływy stresu, radzenia sobie i płci. subst. Użyj Niewłaściwe użycie. 2000;35:669-686. [PubMed]
49. Turner RJ, Lloyd DA. Traumy życiowe i zdrowie psychiczne: znaczenie skumulowanych przeciwności losu. J. Health Soc. Zachowanie 1995;36:360–376. [PubMed]
50. Testamenty TA, Cleary SD. W jaki sposób pośredniczone są efekty wsparcia społecznego? Test ze wsparciem rodziców i używaniem substancji przez młodzież. J. Pers. soc. psychol. 1996;71:937–952. [PubMed]
51. Sher KJ i in. Rola stresorów wieku dziecięcego w międzypokoleniowej transmisji zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. J. Stud. Alkohol. 1997;58:414–427. [PubMed]
52. Costa FM, Jessor R, Turbin MS. Przejście do problemowego picia młodzieży: rola ryzyka psychospołecznego i czynników ochronnych. J. Stud. Alkohol. 1999;60:480–490. [PubMed]
53. Perkins HW. Picie motywowane stresem w kolegialnej i postuczelnianej dorosłości: przebieg życia i wzorce płci. J. Stud. Alkohol. 1999;60:219–227. [PubMed]
54. Burt SA i in. Konflikt rodzic-dziecko i współwystępowanie zaburzeń eksternalizacyjnych w dzieciństwie. Łuk. Gen. Psychiatria. 2003;60:505–513. [PubMed]
55. Barrett A, Turner R. Struktura rodziny i problemy związane z używaniem substancji w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości: badanie wyjaśnień związku. Uzależnienie. 2006;101:109–120. [PubMed]
56. Dembo R. i in. Związek między wykorzystywaniem fizycznym i seksualnym a używaniem tytoniu, alkoholu i nielegalnych narkotyków wśród młodzieży przebywającej w ośrodku poprawczym dla nieletnich. Int. J. Uzależniony. 1988;23:351–378. [PubMed]
57. Harrison PA, Fulkerson JA, Beebe TJ. Wielokrotne używanie substancji wśród młodocianych ofiar przemocy fizycznej i seksualnej. Wykorzystywanie i zaniedbanie dzieci. 1997;21:529–539. [PubMed]
58. Clark D, Lesnick L, Hegedus A. Urazy i inne niekorzystne wydarzenia życiowe u młodzieży nadużywającej i uzależnionej od alkoholu. J. Am. Acad. Dziecko Adolesc. Psychiatria. 1997;36:1744-1751. [PubMed]
59. Widom CS, Weiler BL, Cottler LB. Wiktymizacja w dzieciństwie i nadużywanie narkotyków: porównanie wyników prospektywnych i retrospektywnych. J. Konsultacja. Clin. psychol. 1999;67:867–880. [PubMed]
60. Breslau N, Davis G, Schultz L. Zespół stresu pourazowego a częstość występowania nikotyny, alkoholu i innych zaburzeń narkotykowych u osób, które przeżyły traumę. Łuk. Gen. Psychiatria. 2003;60:289–294. [PubMed]
61. Sher KJ i in. Charakterystyka dzieci alkoholików: domniemane czynniki ryzyka, używanie i nadużywanie substancji psychoaktywnych oraz psychopatologia. J. Abnorm. psychol. 1991;100:427–448. [PubMed]
62. Cooper ML i in. Opracowanie i walidacja trójwymiarowej miary motywów picia. psychol. Oceniać. 1992;4:123–132.
63. Laurent L, Catanzaro SJ, Callan MK. Stres, oczekiwania związane z alkoholem i preferencje radzenia sobie: replikacja z młodzieżą z Cooper et al. (1992) wzór. J. Stud. Alkohol. 1997;58:644-651. [PubMed]
64. Chen JH i in. Różnice płci w wpływie stresu psychicznego związanego z żałobą na wyniki zdrowotne. psychol. Med. 1999;29:367–380. [PubMed]
65. Stice E, Barrera M, Jr., Chassin L. Prospektywne prognozy różnicowe dotyczące używania alkoholu przez młodzież i używania problemowego: badanie mechanizmów efektu. J. Abnorm. psychol. 1998;107:616-628. [PubMed]
66. Chassin L. i in. Historyczne zmiany w paleniu papierosów i przekonaniach związanych z paleniem po 2 dekadach w społeczności środkowo-zachodniej. Psychol Zdrowia. 2003;22:347–353. [PubMed]
67. Measelle JR, Stice E, Springer DW. Prospektywny test modelu negatywnego afektu nadużywania substancji: moderujące efekty wsparcia społecznego. psychol. Nałogowiec. Zachowanie 2006;20:225–233. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
68. Kandel DB i in. Zaburzenia psychiczne związane z używaniem substancji wśród dzieci i młodzieży: wyniki badania metod epidemiologii zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży (MECA). J. Abnorm. Psychol dziecięcy. 1997;25:121–132. [PubMed]
69. King CA i in. Predyktory współistniejącego nadużywania alkoholu i substancji psychoaktywnych u nastolatków z depresją. J. Am. Acad. Dziecko Adolesc. Psychiatria. 1996;35:743–751. [PubMed]
70. Rohde L, Roman T, Szobot C i in. Gen transportera dopaminy, odpowiedź na metylofenidat i mózgowy przepływ krwi w zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi: badanie pilotażowe. Synapsa. 2003;48:87–89. [PubMed]
71. Riggs PD, Whitmore EA. Zaburzenia związane z używaniem substancji i destrukcyjne zaburzenia zachowania. Prasa APA; Waszyngton, DC: 1999.
72. Rao U. i in. Czynniki związane z rozwojem zaburzeń związanych z używaniem substancji u nastolatków z depresją. J. Am. Acad. Dziecko Adolsc. Psychiatria. 1999;38:1109-1117.
73. Kessler RC i in. Epidemiologia współwystępujących zaburzeń uzależniających i psychicznych: implikacje dla profilaktyki i korzystania z usług. Jestem. J. Ortopsychiatria. 1996;66:17–31. [PubMed]
74. Sinha R, Rounsaville BJ. Różnice płciowe u osób nadużywających substancji depresyjnych. J. Clin. Psychiatria. 2002;63:616–627. [PubMed]
75. Clark DB i in. Wykorzystywanie fizyczne i seksualne, depresja i zaburzenia związane z używaniem alkoholu u młodzieży: początki i skutki. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 2003;69:51–60. [PubMed]
76. Brady KT, Sinha R. Współwystępujące zaburzenia psychiczne i związane z używaniem substancji: neurobiologiczne skutki przewlekłego stresu. Jestem. J. Psychiatria. 2005;162:1483–1493. [PubMed]
77. Cicchetti D, Toth SL. Znęcanie się nad dzieckiem. rok Wielebny Clin. psychol. 2005;1:409–438. [PubMed]
78. Reed PL, Anthony JC, Breslau N. Częstość występowania problemów narkotykowych u młodych dorosłych narażonych na traumę i zespół stresu pourazowego: czy wczesne doświadczenia życiowe i predyspozycje mają znaczenie? Łuk. Gen. Psych. 2007;64:1435-1442.
79. Hammen C. Stres i depresja. rok Wielebny Clin. psychol. 2005;1:293–319. [PubMed]
80. Kessler RC. Epidemiologia podwójnej diagnozy. Biol. Psychiatria. 2005;56:730–737. [PubMed]
81. Turner RJ, Lloyd DA. Skumulowane przeciwności losu i uzależnienie od narkotyków u młodych dorosłych: kontrasty rasowe / etniczne. Uzależnienie. 2003;98:305–315. [PubMed]
82. Lloyd DA, Turner RJ. Skumulowane przeciwności życiowe i uzależnienie od alkoholu w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 2008;93:217–226. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
83. Sinha R. Stres i nadużywanie narkotyków. W: Steckler NHKT, Reul JMHM, wyd. Podręcznik stresu i mózgu. Część 2 Stres: aspekty integracyjne i kliniczne. Tom. 15. Elsevier; Amsterdam: 2005. s. 333–356.
84. Miczek KA, et al. Agresja i porażka: trwały wpływ na samopodawanie kokainy i ekspresję genów w peptydergicznych i aminergicznych obwodach mezokortykolimbicznych. Neuronauka. biobehaw. Rev. 2004;27:787–802. [PubMed]
85. Lu L, Shaham Y. Rola stresu w uzależnieniu od opiatów i środków psychostymulujących: dowody z modeli zwierzęcych. W: Steckler T, Kalin N, Reul J, wyd. Podręcznik stresu i mózgu, część 2 Stres: aspekty integracyjne i kliniczne. Tom. 15. Elsevier; San Diego, Kalifornia: 2005. s. 315–332.
86. Le AD i in. Rola receptorów adrenergicznych alfa-2 w wywołanym stresem przywróceniu poszukiwania alkoholu i samopodawania alkoholu u szczurów. Psychofarmakologia (Berl.) 2005;179:366–373. [PubMed]
87. Cleck JN, Blendy JA. Pogorszenie złej rzeczy: niekorzystny wpływ stresu na uzależnienie od narkotyków. J. Clin. Inwestować. 2008;118:454–461. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
88. Higley JD i in. Model nadużywania alkoholu przez naczelne inne niż człowiek: wpływ wczesnych doświadczeń, osobowości i stresu na spożycie alkoholu. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1991;88:7261–7265. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
89. Kosten TA, Miserendino MJD, Kehoe P. Zwiększone nabywanie samodzielnego podawania kokainy u dorosłych szczurów z doświadczeniem stresu związanego z izolacją noworodków. Mózg Res. 2000;875:44–50. [PubMed]
90. Lu L. i in. Wpływ stresorów środowiskowych na wzmocnienie opiatów i środków psychostymulujących, przywrócenie i dyskryminację u szczurów: przegląd. Neuronauka. biobehaw. Rev. 2003;27:457–491. [PubMed]
91. Moffett MC i in. Separacja matek zmienia wzorce przyjmowania leków w wieku dorosłym u szczurów Biochem. Farmakol. 2007;73:321–330. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
92. Boyce-Rustay JM, Cameron HA, Holmes A. Przewlekły stres związany z pływaniem zmienia wrażliwość na ostre skutki behawioralne etanolu u myszy. Fizjol. Zachowanie 2007;91:77–86. [PubMed]
93. Park MK i in. Wiek, płeć i wczesne środowisko przyczyniają się do indywidualnych różnic w reakcjach behawioralnych i hormonalnych wywołanych nikotyną / aldehydem octowym u szczurów. Farmakol. Biochem. Zachowanie 2007;86:297–305. [PubMed]
94. Kosten TA i in. Izolacja noworodków poprawia nabywanie samodzielnego podawania kokainy i reagowanie na pokarm u samic szczurów. Zachowanie Mózg Res. 2004;151:137–149. [PubMed]
95. Kosten TA, Zhang XY, Kehoe P. Zwiększone podawanie kokainy i pożywienia u samic szczurów z doświadczeniem w izolacji noworodków. Neuropsychofarmakologia. 2006;31:70–76. [PubMed]
96. Lynch W. Różnice płciowe w podatności na samopodawanie leków. Do potęgi. Clin. Psychofarmakol. 2006;14:34–41. [PubMed]
97. Becker JB i in. Stres i choroba: czy bycie kobietą jest czynnikiem predysponującym? J. Neurosci. 2007;27:11851–11855. [PubMed]
98. Tschann JM i in. Rozpoczęcie używania substancji we wczesnym okresie dojrzewania: role okresu dojrzewania i stresu emocjonalnego. Psychol Zdrowia. 1994;13:326–333. [PubMed]
99. Fergusson DM, Horwood LJ. Wczesne rozpoczęcie używania konopi indyjskich i dostosowanie psychospołeczne u młodych dorosłych. Uzależnienie. 1997;92:279–296. [PubMed]
100. Simons JS i in. Związki między spożywaniem alkoholu a objawami zespołu stresu pourazowego wśród pracowników pomocy ofiarom klęsk żywiołowych Amerykańskiego Czerwonego Krzyża w odpowiedzi na ataki z 9 września 11 r. Jestem. J. Nadużywanie alkoholu. 2001;2005:31–285. [PubMed]
101. Lee CM, Sąsiedzi C, Woods BA. Motywy marihuany: powody używania marihuany przez młodych dorosłych. Nałogowiec. Zachowanie 2007;32:1384–1394. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
102. Testamenty TA i in. Wkład pozytywnego i negatywnego wpływu na używanie substancji przez młodzież: Test modelu dwuwymiarowego w badaniu podłużnym. psychol. Nałogowiec. Zachowanie 1999;13:327–338.
103. Testamenty TA i in. Wymiary radzenia sobie, stres życiowy i używanie substancji przez młodzież: analiza ukrytego wzrostu. J. Abnorm. psychol. 2001;110:309–323. [PubMed]
104. Testamenty TA i in. Samokontrola behawioralna i emocjonalna: związki z używaniem substancji w próbkach gimnazjalistów i licealistów. psychol. Nałogowiec. Zachowanie 2006;20:265–278. [PubMed]
105. Siqueira L. i in. Związek stresu i metod radzenia sobie z używaniem marihuany przez młodzież. subst. Autobus. 2001;22:157–166. [PubMed]
106. Masło JE. Stresory rodzinne i używanie marihuany przez młodzież: droga do problemowego używania. J. Adolesc. 2002;25:645–654. [PubMed]
107. McGee R. i in. Podłużne badanie używania konopi indyjskich i zdrowia psychicznego od okresu dojrzewania do wczesnej dorosłości. Uzależnienie. 2000;95:491–503. [PubMed]
108. Hayatbakhsh MR, et al. Czy sytuacja małżeńska rodziców przewiduje zaburzenia związane z używaniem konopi przez młodych dorosłych według DSM-IV? Badanie prospektywne. Uzależnienie. 2006;101:1778-1786. [PubMed]
109. Windle M, Wiesner M. Trajektorie używania marihuany od okresu dojrzewania do wczesnej dorosłości: predyktory i wyniki. Dev. Psychopata. 2004;16:1007–1027. [PubMed]
110. Weiss EL, Longhurst JG, Mazur CM. Wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie jako czynnik ryzyka depresji u kobiet: korelaty psychospołeczne i neurobiologiczne. Jestem. J. Psychiatria. 1999;156:816-828. [PubMed]
111. MacMillan HL i in. Przemoc w dzieciństwie i psychopatologia na całe życie w próbie społeczności. Jestem. J. Psychiatria. 2001;158:1878–1883. [PubMed]
112. Simpson T, Miller W. Współistnienie wykorzystywania seksualnego i fizycznego w dzieciństwie oraz problemów związanych z używaniem substancji: przegląd. Clin. psychol. Obj. 2002;22:27–77. [PubMed]
113. Hyman S. i in. Specyficzna dla płci analiza psychometryczna krótkiego formularza wywiadu wczesnej traumy u dorosłych uzależnionych od kokainy. Nałogowiec. Zachowanie 2004;30:847–852. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
114. Hyman SM, Garcia M, Sinha R. Zależne od płci powiązania między rodzajami maltretowania w dzieciństwie a początkiem, eskalacją i nasileniem używania substancji u dorosłych uzależnionych od kokainy. Jestem. J. Nadużywanie alkoholu. 2006;32:655–664. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
115. Di Chiara G, Imperato A. Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w układzie mezolimbicznym swobodnie poruszających się szczurów. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1988;85:5274-5278. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
116. Spanagel R, Weiss F. Hipoteza dopaminy nagrody: stan przeszły i obecny. Trendy Neurosci. 1999;22:521–527. [PubMed]
117. Pierce RC, Kumaresan V. Mezolimbiczny układ dopaminowy: ostateczna wspólna ścieżka wzmacniającego efektu nadużywania narkotyków? Neuronauka. biobehaw. Rev. 2006;30:215–238. [PubMed]
118. Kauer JA, Malenka RC. Plastyczność synaptyczna i uzależnienie. Nat. Wielebny Neurosci. 2007;8:844–858. [PubMed]
119. Breiter HC, et al. Ostre skutki kokainy na aktywność i emocje ludzkiego mózgu. Neuron. 1997;19:591–611. [PubMed]
120. Volkow N, Wang GJ, Fowler JS i in. Wzmacniające działanie psychostymulantów u ludzi wiąże się ze wzrostem dopaminy w mózgu i zajęciem receptorów D-sub-2. J. Pharm. eksp. Ter. 1999;291:409–415.
121. Drevets W, Gautier C, Price JC i in. Wywołane amfetaminą uwalnianie dopaminy w ludzkim prążkowiu brzusznym koreluje z euforią. Biol. Psychiatria. 2001;49:81–96. [PubMed]
122. Leyton M. i in. Wywołany przez amfetaminę wzrost zewnątrzkomórkowej dopaminy, chęć do zażywania narkotyków i poszukiwanie nowości: badanie PET / [11C] raklopryd u zdrowych mężczyzn. Neuropsychofarmakologia. 2002;27:1027–1035. [PubMed]
123. Brody AL, et al. Tłumienie głodu papierosowego wywołanego sygnałem i aktywacji przedniej części kory zakrętu obręczy u palaczy leczonych bupropionem: badanie wstępne. Psychiatria Res. 2004;130:269–281. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
124. Martinez D i in. Obrazowanie neurochemii nadużywania alkoholu i substancji psychoaktywnych. Klin neuroobrazowania. N. Am. 2007;17:539–555. [PubMed]
125. Oswald LM i in. Relacje między uwalnianiem dopaminy w prążkowiu brzusznym, wydzielaniem kortyzolu i subiektywnymi reakcjami na amfetaminę. Neuropsychofarmakologia. 2005;30:821–832. [PubMed]
126. Yoder KK i in. Dostępność receptora dopaminy D(2) jest związana z subiektywnymi reakcjami na alkohol. Klin alkoholowy. Do potęgi. Rez. 2005;29:965–970. [PubMed]
127. Thierry AM i in. Selektywna aktywacja mezokortykalnego systemu DA przez stres. Natura. 1976;263:242–244. [PubMed]
128. Dunn AJ. Związana ze stresem aktywacja mózgowych układów dopaminergicznych. Ann. NY Acad. nauka 1988;537:188–205. [PubMed]
129. Takahashi H. i in. Wpływ stresu nikotynowego i wstrząsu stopy na uwalnianie dopaminy w prążkowiu i jądrze półleżącym. Mózg Res. Byk. 1998;45:157–162. [PubMed]
130. Kalivas PW, Duffy P. Selektywna aktywacja transmisji dopaminy w skorupie jądra półleżącego przez stres. Brain Res. 1995; 675: 325 – 328. [PubMed]
131. Piazza PV, Le Moal ML. Patofizjologiczne podstawy podatności na nadużywanie narkotyków: rola interakcji między stresem, glukokortykoidami i neuronami dopaminergicznymi. rok Wielebny Pharmacol. Toksykol. 1996;36:359–378. [PubMed]
132. Rouge-Pont F. i in. Kortykosteron wpływa na indywidualne różnice w wywołanym stresem uwalnianiu dopaminy w jądrze półleżącym. Eur. J. Neurosci. 1998;10:3903–3907. [PubMed]
133. Barrot M. i in. Nadreaktywność dopaminergiczna otoczki jądra półleżącego jest zależna od hormonów. Eur. J. Neurosci. 2000;12:973–979. [PubMed]
134. Pacak K, et al. Przewlekła hiperkortyzolemia hamuje syntezę i obrót dopaminy w jądrze półleżącym: badanie mikrodializy in vivo. Neuroendokrynologia. 2002;76:148-157. [PubMed]
135. Overton PG i in. Preferencyjne zajęcie receptorów mineralokortykoidów przez kortykosteron wzmaga indukowane glutaminianem strzelanie seryjne w neuronach dopaminergicznych śródmózgowia szczura. Mózg Res. 1996;737:146-154. [PubMed]
136. Saal D i in. Narkotyki i stres wyzwalają powszechną adaptację synaptyczną w neuronach dopaminowych. Neuron. 2003;37:577–582. [PubMed]
137. Ungless MA i in. Czynnik uwalniający kortykotropinę wymaga białka wiążącego CRF do wzmocnienia receptorów NMDA poprzez receptor CRF 2 w neuronach dopaminowych. Neuron. 2003;39:401–407. [PubMed]
138. Wang B i in. Doświadczenie z kokainą ustanawia kontrolę glutaminianu i dopaminy w śródmózgowiu przez czynnik uwalniający kortykotropinę: rolę w wywołanym stresem nawrocie do poszukiwania narkotyków. J. Neurosci. 2005;25:5389–5396. [PubMed]
139. Pruessner JC i in. Uwalnianie dopaminy w odpowiedzi na stres psychiczny u ludzi i jego związek z opieką nad matką we wczesnym okresie życia: badanie pozytronowej tomografii emisyjnej z użyciem [11C] rakloprydu. J. Neurosci. 2004;24:2825–2831. [PubMed]
140. Różdżka GS i in. Związek indukowanego amfetaminą uwalniania dopaminy w prążkowiu i odpowiedzi kortyzolu na stres psychiczny. Neuropsychofarmakologia. 2007;32:2310–2320. [PubMed]
141. Robinson TE, Kolb B. Zmiany w morfologii dendrytów i kolców dendrytycznych w jądrze półleżącym i korze przedczołowej po wielokrotnym leczeniu amfetaminą lub kokainą. Eur. J. Neurosci. 1999;11:1598-1604. [PubMed]
142. Liston C. i in. Wywołane stresem zmiany w morfologii dendrytycznej kory przedczołowej przewidują selektywne upośledzenie percepcyjnej zmiany uwagi. J. Neurosci. 2006;26:7870–7874. [PubMed]
143. Sorg BA, Kalivas PW. Wpływ stresu kokainowego i wstrząsu stopy na pozakomórkowe poziomy dopaminy w prążkowiu brzusznym. Mózg Res. 1991;559:29–36. [PubMed]
144. McCullough LD, Salamone JD. Leki anksjogenne beta-CCE i FG 7142 zwiększają pozakomórkowe poziomy dopaminy w jądrze półleżącym. Psychopharmacology (Berl.) 1992;109:379-382. [PubMed]
145. Becerra L, et al. Nagradzaj aktywację obwodów przez szkodliwe bodźce termiczne. Neuron. 2001;32:927–946. [PubMed]
146. Jensen J. i in. Bezpośrednia aktywacja prążkowia brzusznego w oczekiwaniu na bodźce awersyjne. Neuron. 2003;40:1251–1257. [PubMed]
147. Berridge K, Robinson TE. Jaka jest rola dopaminy w nagrodzie: wpływ hedoniczny, uczenie się nagrody lub znaczenie zachęty? Mózg Res. Obj. 1998;28:309–369. [PubMed]
148. Bindra D. Jak powstaje zachowanie adaptacyjne: percepcyjno-motywacyjna alternatywa dla wzmocnienia reakcji. Zachowanie Nauka o mózgu. 1978;1:41–91.
149. Ikemoto S, Panksepp J. Rola jądra półleżącego dopaminy w zachowaniu motywowanym: jednocząca interpretacja ze szczególnym odniesieniem do poszukiwania nagrody. Mózg Res. Obj. 1999;31:6–41. [PubMed]
150. Salamone JD, kuzyn MS, Snyder BJ. Funkcje behawioralne jądra półleżącego dopaminy: problemy empiryczne i koncepcyjne z hipotezą anhedonii. Neuronauka. biobehaw. Obj. 1997;21:341–359. [PubMed]
151. Everitt BJ, Robbins TW. Neuronowe systemy wzmacniania uzależnienia od narkotyków: od działań do nawyków do przymusu. Nat. Neuronauka. 2005;8:1481-1489. [PubMed]
152. Baler RD, Wołków ND. Uzależnienie od narkotyków: neurobiologia zakłóconej samokontroli. Trendy Mol. Med. 2006;12:559–566. [PubMed]
153. Mantsch JR, Saphier D, Goeders NE. Kortykosteron ułatwia nabywanie samopodawania kokainy u szczurów: Przeciwne skutki deksametazonu agonisty receptora glukokortykoidowego typu II. J. Pharmacol. Do potęgi. Ter. 1998;287:72–80. [PubMed]
154. Goeders NE. Oś HPA i wzmocnienie kokainy. Psychoneuroendokrynologia. 2002;27:13–34. [PubMed]
155. Goeders NE. Stres, motywacja i uzależnienie od narkotyków. bież. reż. Psychologiczny. nauka 2004;13:33–35.
156. Marinelli M. i in. Okołodobowe wydzielanie kortykosteronu w różny sposób ułatwia psychomotoryczne działanie kokainy i morfiny za pośrednictwem dopaminy. J. Neurosci. 1994;14:2724-2731. [PubMed]
157. Marinelli M. i in. Zależne od dopaminy reakcje na morfinę zależą od receptorów glukokortykoidowych. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1998;95:7742–7747. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
158. Deroche-Gamonet V, et al. Receptor glukokortykoidowy jako potencjalny cel ograniczenia nadużywania kokainy. J. Neurosci. 2003;23:4785–4790. [PubMed]
159. Morgan D. i in. Dominacja społeczna u małp: receptory dopaminy D2 i samopodawanie kokainy. Nat. Neuronauka. 2002;5:88–90. [PubMed]
160. Plotsky PM, Meaney MJ. Wczesne doświadczenie poporodowe zmienia mRNA podwzgórzowego czynnika uwalniającego kortykotropon (CRF), medianę zawartości CRF w wyniosłości i uwalnianie wywołane stresem u dorosłych szczurów. Mol. Mózg Res. 1993;18:195–200. [PubMed]
161. Liu D. i in. Wpływ wczesnych zdarzeń życiowych na uwalnianie norepineperyny in vivo w jądrze przykomorowym podwzgórza i odpowiedzi podwzgórze-przysadka-nadnercza podczas stresu. J. Neuroendokrynol. 2000;12:5–12. [PubMed]
162. Ladd CO, et al. Długoterminowe adaptacje behawioralne i neuroendokrynne do niekorzystnych wczesnych doświadczeń. Wałówka. Mózg Res. 2000;122:81–103. [PubMed]
163. Dallman MF i in. Regulacja osi podwzgórze-przysadka-nadnercza w czasie stresu: sprzężenie zwrotne, torowanie i karmienie. Neuronauka. 1994;6:205–213.
164. Caldji C, et al. Wpływ wczesnego środowiska odchowu na rozwój poziomu GABAA i centralnego receptora benzodiazepinowego oraz strachliwość wywołaną nowością u szczura. Neuropsychofarmakologia. 2000;22:219–229. [PubMed]
165. Robinson TE, Becker JB, Presty SK. Długotrwałe ułatwianie zachowań rotacyjnych wywołanych amfetaminą i uwalnianie dopaminy w prążkowiu wytwarzane przez pojedynczą ekspozycję na amfetaminę: różnice płci. Mózg Res. 1982;253:231–241. [PubMed]
166. Kalivas PW, Stewart J. Transmisja Dopmaine w inicjacji i ekspresji wywołanej lekami i stresem sensytyzacji aktywności ruchowej. Mózg Res. Obj. 1991;16:223–244. [PubMed]
167. Doherty MD, Gratton A. Szybkie pomiary chronoamperometryczne mezolimbicznego i nigrostriatalnego uwalniania dopaminy związane z powtarzającym się codziennym stresem. Mózg Res. 1992;586:295–302. [PubMed]
168. Hamulec WG i in. Wpływ wczesnych warunków hodowli poporodowej na dopaminę mezokokortykolimbiczną i reakcje behawioralne na psychostymulanty i stresory u dorosłych szczurów. ue J. Neurosci. 2004;19:1863–1874.
169. Weinshenker D, et al. Myszy z przewlekłym niedoborem noradrenaliny przypominają zwierzęta uczulone na amfetaminę. proc. Natl. Acad. nauka USA. 2002;99:13873–13877. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
170. Vanderschuren LJ, Beemster P, Schoffelmeer AN. O roli noradrenaliny w indukowanej psychostymulantami aktywności psychomotorycznej i sensytyzacji. Psychofarmakologia (Berl.) 2003;169:176-185. [PubMed]
171. Gratton A, Sullivan RM. Rola kory przedczołowej w odpowiedzi na stres. W: Steckler T, Kalin NH, Reul JMHM, wyd. Podręcznik stresu i mózgu. Tom. 1. Elsevier; Düsseldorf: 2005. s. 838.
172. Wellman CL. Reorganizacja dendrytyczna w neuronach piramidalnych w przyśrodkowej korze przedczołowej po przewlekłym podawaniu kortykosteronu. J. Neurobiol. 2001;49:245–253. [PubMed]
173. Sullivan RM, Gratton A. Lateralizowane skutki uszkodzeń przyśrodkowej kory przedczołowej na neuroendokrynne i autonomiczne reakcje stresowe u szczurów. J. Neurosci. 1999;19:2834-2840. [PubMed]
174. Braun K. i in. Separacja matki, po której następuje wczesna deprywacja społeczna, wpływa na rozwój systemów włókien monoaminergicznych w przyśrodkowej korze przedczołowej Octodon degus. Neuronauka. 2000;95:309–318. [PubMed]
175. DeBellis MD. Traumatologia rozwojowa: mechanizm przyczyniający się do zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i substancji. Psychoneuroendokrynologia. 2002;27:155–170. [PubMed]
176. De Bellis MD i in. Objętość kory przedczołowej, wzgórza i móżdżku u nastolatków i młodych dorosłych z zaburzeniami używania alkoholu w wieku młodzieńczym i współistniejącymi zaburzeniami psychicznymi. Alkohol. Clin. Do potęgi. Rez. 2005;29:1590-1600. [PubMed]
177. Mischel W, Shoda Y, Rodriguez MI. Opóźnienie gratyfikacji u dzieci. Nauka. 1989;244:933–938. [PubMed]
178. Muraven M, Baumeister RF. Samoregulacja i wyczerpywanie się ograniczonych zasobów: czy samokontrola przypomina mięsień? psychol. Byk. 2000;126:247–259. [PubMed]
179. Arnsten AF, Li BM. Neurobiologia funkcji wykonawczych: wpływ katecholamin na funkcje kory przedczołowej. Biol. Psychiatria. 2005;57:1377–1384. [PubMed]
180. Wills TA, Stoolmiller M. Rola samokontroli we wczesnej eskalacji używania substancji: analiza zmienna w czasie. J. Konsultacja. Clin. psychol. 2002;70:986–997. [PubMed]
181. Testamenty TA i in. Samokontrola, symptomatologia i prekursory używania substancji: test modelu teoretycznego na próbie społeczności 9-letnich dzieci. psychol. Nałogowiec. Zachowanie 2007;21:205–215. [PubMed]
182. Giancola PR, et al. Wykonawcze funkcje poznawcze i agresywne zachowanie u chłopców w wieku przedszkolnym z wysokim ryzykiem nadużywania / uzależnienia od substancji. J. Stud. Alkohol. 1996;57:352–359. [PubMed]
183. Giancola PR, Mezzich AC, Tarter RE. Destrukcyjne, przestępcze i agresywne zachowanie u nastolatków z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych: związek z wykonawczym funkcjonowaniem poznawczym. J. Stud. Alkohol. 1998;59:560–567. [PubMed]
184. Ernst M. i in. Behawioralne predyktory inicjacji używania substancji u nastolatków z zespołem deficytu uwagi / nadpobudliwości psychoruchowej i bez niego. Pediatria. 2006;117:2030–2039. [PubMed]
185. Jentsch JD, Taylor JR. Związane z płcią różnice w przestrzennej podzielności uwagi i impulsywności ruchowej u szczurów. Zachowanie Neuronauka. 2003;117:76–83. [PubMed]
186. Everitt B, Robbins TW. Neuronowe systemy wzmacniania uzależnienia od narkotyków: od działań do nawyków do przymusu. Nat. Neuronauka. 2005;8:1481–1489. [PubMed]
187. Oswald LM i in. Impulsywność i przewlekły stres są związane z uwalnianiem dopaminy w prążkowiu wywołanym przez amfetaminę. Neuroobraz. 2007;36:153–166. [PubMed]
188. Caspi A i in. Rola genotypu w cyklu przemocy u dzieci maltretowanych. Nauka. 2002;297:851-854. [PubMed]
189. Caspi A i in. Wpływ stresu życiowego na depresję: moderacja przez polimorfizm w genie 5-HTT. Nauka. 2003;301:386–389. [PubMed]
190. Kaufman J, Yang BZ, Douglas-Palumberi H, et al. Wsparcie społeczne i gen transportera serotoniny umiarkowanej depresji u maltretowanych dzieci. proc. Nat. Acad. nauka USA. 2004;101:17316–17321. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
191. Kaufman J. i in. Interakcje genu czynnika neurotroficznego pochodzenia mózgowego-5-HTTLPR i środowiskowe modyfikatory depresji u dzieci. Biol. Psychiatria. 2006;59:673–680. [PubMed]
192. Tsuang M. i in. Genetyczne i środowiskowe wpływy na zmiany w używaniu narkotyków. Zachowanie Genet. 1999;29:473–479. [PubMed]
193. Kendler KS, Prescott CA, Neale MC. Struktura genetycznych i środowiskowych czynników ryzyka powszechnych zaburzeń psychicznych i związanych z używaniem substancji u kobiet i mężczyzn. Łuk. Gen. Psychiatria. 2003;60:929–937. [PubMed]
194. Kreek M. i in. Genetyczne wpływy na impulsywność, podejmowanie ryzyka, reakcję na stres i podatność na nadużywanie narkotyków i uzależnienie. Nat. Neuronauka. 2005;8:1450-1457. [PubMed]
195. Nestler EJ. Czy istnieje wspólna ścieżka molekularna uzależnienia? Nat. Neuronauka. 2005;8:1445-1449. [PubMed]
196. Kalivas PW, Volkow ND. Neuronowe podstawy uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Jestem. J. Psychiatria. 2005;162:1403–1413. [PubMed]
197. Koob G, Kreek MJ. Stres, rozregulowanie szlaków nagrody za leki i przejście do uzależnienia od narkotyków. Jestem. J. Psychiatria. 2007;164:1149–1159. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
198. Pandey SC i in. Neuropeptyd Y i alkoholizm: dowody genetyczne, molekularne i farmakologiczne. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 2003;27:149-154.
199. Gehlert D. Wprowadzenie do recenzji dotyczących neuropeptydu Y. Neuropeptydów. 2004;38:135–140. [PubMed]
200. Valdez GR, Koob GF. Allostaza i rozregulowanie układu czynnika uwalniającego kortykotropinę i neuropeptydu Y: implikacje dla rozwoju alkoholizmu. Farmakol. Biochem. Zachowanie 2004;79:671–689. [PubMed]
201. Kathuria S. i in. Modulacja lęku poprzez blokadę hydrolizy anandamidu. Nat. Med. 2003;9:76–81. [PubMed]
202. DiMarzo V, Matias I. Endokannabinoidowa kontrola przyjmowania pokarmu i bilans energetyczny. Nat. Neuronauka. 2005;8:585–589. [PubMed]
203. Di S i in. Szybkie uwalnianie endokannabinoidów za pośrednictwem glukokortykoidów i przeciwstawna regulacja wejść glutaminianu i GABA do neuronów magnokomórkowych podwzgórza. Endokrynologia. 2005;145:4292–4301. [PubMed]
204. Cobb CF, Van Thiel DH. Mechanizm stymulacji nadnerczy wywołanej etanolem. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 1982;6:202–206.
205. Cinciripini PM, et al. Wpływ palenia na nastrój, reaktywność sercowo-naczyniową i adrenergiczną osób palących dużo i mało w środowisku niestresującym. Biol. psychol. 1989;29:273–289. [PubMed]
206. Wilkins JN i in. Nikotyna pochodząca z palenia papierosów zwiększa poziom kortyzolu, hormonu wzrostu i prolaktyny we krwi u nałogowych palaczy płci męskiej. Psychofarmakologia. 1982;78:305–308. [PubMed]
207. Różdżka GS, Dobs AS. Zmiany w osi podwzgórze-przysadka-nadnercza u aktywnie pijących alkoholików. J. Clin. Endokrynol. Metab. 1991;72:1290-1295. [PubMed]
208. Baumann MH, et al. Wpływ dożylnej kokainy na kortyzol i prolaktynę w osoczu u osób nadużywających kokainy. Biol. Psychiatria. 1995;38:751–755. [PubMed]
209. Heesch CM i in. Wpływ kokainy na wydzielanie kortyzolu u ludzi. Jestem. J. Med. nauka 1995;310:61–64. [PubMed]
210. Robinson TE, Berridge KC. Neuronowe podstawy głodu narkotykowego: teoria uzależnienia od zachęty i uczulenia. Mózg Res. Mózg Res. Obj. 1993;18:247–291. [PubMed]
211. Mello NK, Mendelson JH. Wpływ kokainy na układy neuroendokrynne: badania kliniczne i przedkliniczne. Farmakol. Biochem. Zachowanie 1997;57:571–599. [PubMed]
212. Mendelson JH i in. Wpływ palenia papierosów o niskiej i wysokiej zawartości nikotyny na stany nastroju i oś HPA u mężczyzn. Neuropsychofarmakologia. 2005;30:1751–1763. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
213. Sofuoglu M. i in. Dożylna kokaina zwiększa adrenalinę i norepinefrynę w osoczu u ludzi. Farmakol. Biochem. Zachowanie 2001;68:455–459. [PubMed]
214. Mendelson JH i in. Tolerancja na kokainę: funkcje behawioralne, sercowo-naczyniowe i neuroendokrynne u mężczyzn. Neuropsychofarmakologia. 1998;18:263–271. [PubMed]
215. D'Souza D, et al. Psychotomimetyczne efekty dożylnego delta-9-tetrahydrokanabinolu u zdrowych osób: implikacje dla psychozy. Neuropsychofarmakologia. 2004;29:1558-1572. [Badanie kliniczne. Artykuł w dzienniku. Randomizowana kontrolowana próba] [PubMed]
216. Kreek MJ, Koob GF. Uzależnienie od narkotyków: stres i rozregulowanie szlaków nagrody w mózgu. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 1998;51:23–47. [PubMed]
217. Chen H, Fu Y, Sharp BM. Przewlekłe samodzielne podawanie nikotyny zwiększa reakcje podwzgórza-przysadki-nadnerczy na łagodny ostry stres. Neuropsychofarmakologia. 2008;33:721–730. [PubMed]
218. Ho WKK i in. Porównanie poziomów hormonów w osoczu między osobami uzależnionymi od heroiny a osobami zdrowymi. Clinica Chimica Acta. 1977;75:415–419.
219. Facchinetti F. i in. Oś podwzgórze-przysadka-nadnercza osób uzależnionych od heroiny. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 1985;15:361–366. [PubMed]
220. Shively CA i in. Wpływ przewlekłego umiarkowanego spożycia alkoholu i nowego środowiska na zmienność rytmu serca u naczelnych (Macaca fascicularis). Psychofarmakologia (Berl.) 2007;192:183–191. [PubMed]
221. Thayer JF i in. Używanie alkoholu, kortyzol w moczu i zmienność rytmu serca u pozornie zdrowych mężczyzn: dowody na upośledzoną kontrolę hamowania osi HPA u osób intensywnie pijących. Int. J. Psychofizjol. 2006;59:244–250. [PubMed]
222. Bar KJ i in. Zmienność rytmu serca i współczulna reakcja skórna u pacjentów płci męskiej cierpiących na ostry zespół odstawienia alkoholu. Klin alkoholowy. Do potęgi. Rez. 2006;30:1592–1598. [PubMed]
223. Ignar DM, Kuhn CM. Wpływ swoistej tolerancji i abstynencji na opiaty mu i kappa na wydzielanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza u szczura. J. Pharmacol. Do potęgi. Ter. 1990;255:1287-1295. [PubMed]
224. Borowsky B, Kuhn CM. Pośrednictwo monoaminowe w aktywacji podwzgórza-przysadki-nadnerczy wywołanej kokainą. J. Pharmacol. Do potęgi. Ter. 1991;256:204–210. [PubMed]
225. Alcaraz C, Vargas ML, Milanes MV. Przewlekła nadwrażliwość wywołana naloksonem nie wpływa ani na tolerancję, ani na fizyczną zależność od morfiny na osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy. neuropeptydy. 1996;30:29–36. [PubMed]
226. Mantsch JR i in. Codzienne samopodawanie kokainy w warunkach długiego dostępu zwiększa wywołany powściągliwością wzrost kortykosteronu w osoczu i osłabia negatywne sprzężenie zwrotne za pośrednictwem receptora glukokortykoidowego u szczurów. Mózg Res. 2007;1167:101–111. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
227. Adinoff B i in. Funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza oraz poziom hormonu uwalniającego kortykotropinę i kortykotropinę w płynie mózgowo-rdzeniowym u alkoholików po niedawnej i długotrwałej abstynencji. Łuk. Gen. Psychiatria. 1990;47:325–330. [PubMed]
228. Adinoff B i in. Zaburzenia funkcjonowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza w okresie odstawienia u sześciu mężczyzn. Jestem. J. Psychiatria. 1991;148:1023–1025. [PubMed]
229. Ehrenreich H, et al. Endokrynologiczne i hemodynamiczne skutki stresu a ogólnoustrojowa CRF u alkoholików podczas wczesnej i średniookresowej abstynencji. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 1997;21:1285-1293.
230. Vescovi PP i in. Dobowe zmiany poziomu ACTH, kortyzolu i beta-endorfiny w osoczu u osób uzależnionych od kokainy. Hormon Res. 1992;37:221-224. [PubMed]
231. Tsuda A i in. Palenie papierosów i psychofizjologiczna reakcja na stres: skutki niedawnego palenia i tymczasowej abstynencji. Psychofarmakologia. 1996;126:226-233. [PubMed]
232. Kreek MJ. Uzależnienia od opiatów i kokainy: wyzwanie dla farmakoterapii. Farmakol. Biochem. Zachowanie 1997;57:551–569. [PubMed]
233. Schluger JH i in. Zmieniona reakcja osi HPA na testy metyraponu w metadonie utrzymywała byłych uzależnionych od heroiny z ciągłym uzależnieniem od kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2001;24:568–575. [PubMed]
234. Ingjaldsson JT, Laberg JC, Thayer JF. Zmniejszona zmienność rytmu serca w przewlekłym nadużywaniu alkoholu: związek z negatywnym nastrojem, chroniczne tłumienie myśli i kompulsywne picie. Biol. Psychiatria. 2003;54:1427–1436. [PubMed]
235. Contoreggi C, et al. Reakcje hormonu stresu na hormon uwalniający kortykotropinę u osób nadużywających substancji bez ciężkiej współistniejącej choroby psychicznej. soc. Biol. Psychiatria. 2003;54:873–878.
236. Adinoff B i in. Tłumienie odpowiedzi na stres osi HPA: implikacje dla nawrotu. Klin alkoholowy. Do potęgi. Rez. 2005;29:1351–1355. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
237. Rasmussen DD, Wilkinson CW, Raskind MA. Przewlekły codzienny etanol i odstawienie: 6. Wpływ na aktywność współczulno-nadnerczową szczura podczas „abstynencji”. Alkohol. 2006;38:173–177. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
238. Rechlin T. i in. Autonomiczne nieprawidłowości serca u pacjentów uzależnionych od alkoholu przyjmowanych do oddziału psychiatrycznego. Clin. Auton. Rez. 1996;6:119–122. [PubMed]
239. Sinha R. i in. Zwiększone negatywne emocje i głód alkoholu oraz zmienione reakcje fizjologiczne po ekspozycji na stres i wskazówki u osób uzależnionych od alkoholu. Neuropsychofamakol. 2008 [Epub przed drukiem 18 czerwca: doi: 10.1038/npp.2008.78]
240. McDougle CJ i in. Dysregulacja noradrenergiczna podczas odstawiania kokainy u osób uzależnionych. Łuk. Gen. Psychiatria. 1994;51:713–719. [PubMed]
241. Di Chiara G, et al. Dopamina i uzależnienie od narkotyków: jądro półleżące połączenie powłoki. Neurofarmakologia. 2004;47 (Dodatek 1):227–241. [PubMed]
242. Rossetti ZL, Hmaidan Y, Gessa GL. Wyraźne hamowanie mezolimbicznego uwalniania dopaminy: wspólna cecha abstynencji etanolu, morfiny, kokainy i amfetaminy u szczurów. Eur. J. Pharmacol. 1992;221:227–234. [PubMed]
243. Parsons LH, Smith AD, Justice JB., Jr. Podstawowa zewnątrzkomórkowa dopamina jest zmniejszona w jądrze półleżącym szczura podczas abstynencji od przewlekłej kokainy. Synapsa. 1991;9:60–65. [PubMed]
244. Diana M. i in. Głęboki spadek mezolombicznej aktywności neuronów dopaminergicznych podczas zespołu odstawienia etanolu u szczurów: dowody elektrofizjologiczne i biochemiczne. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1993;90:7966–7969. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
245. Diana M. i in. Mezolimbiczny spadek dopaminergiczny po odstawieniu kannabinoidów. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1998;95:10269-10273. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
246. Weiss F. i in. Samodzielne podawanie etanolu przywraca związane z odstawieniem niedobory dopaminy i uwalniania 5-hydroksytryptaminy u zależnych szczurów. J. Neurosci. 1996;16:3474-3485. [PubMed]
247. Moore RJ i in. Wpływ samodzielnego podawania kokainy na prążkowiowe receptory dopaminy D1 u małp rezus. Synapsa. 1998;28:1–9. [PubMed]
248. Zhang Y. i in. Wpływ przewlekłej „upijającej się kokainy” na podstawowe poziomy i wywołane kokainą wzrosty dopaminy w skorupie ogoniastej i jądrze półleżącym myszy C57BL / 6J i 129 / J. Synapsa. 2003;50:191–199. [PubMed]
249. Nader MA i in. Obrazowanie PET receptorów dopaminy D2 podczas przewlekłego samodzielnego podawania kokainy u małp. Nat. Neuronauka. 2006;9:1050–1056. [PubMed]
250. Koob GF i in. Mechanizmy neurobiologiczne w przejściu od używania narkotyków do uzależnienia od narkotyków. Neuronauka. biobehaw. Rev. 2004;27:739–749. [PubMed]
251. Mateo Y. i in. Zmniejszona końcowa funkcja dopaminy i niewrażliwość na kokainę po samodzielnym podawaniu i pozbawieniu kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2005;30:1455–1463. [PubMed]
252. Beveridge T. i in. Wpływ przewlekłego samodzielnego podawania kokainy na transportery noradrenaliny w mózgu naczelnych innych niż człowiek. Psychofarmakologia. 2005;180:781–788. [PubMed]
253. Porrino LJ, et al. Skutki kokainy: zmieniający się cel w trakcie uzależnienia. Wałówka. Neuro-Psychofarmakol. Biol. psychiatra. 2007;31:1593–1600.
254. Volkow ND, et al. Zmniejszona dostępność receptora dopaminy D2 jest związana ze zmniejszonym metabolizmem czołowym u osób nadużywających kokainy. Synapsa. 1993;14:169-177. [PubMed]
255. Volkow ND, et al. Zmniejsza receptory dopaminy, ale nie transportery dopaminy u alkoholików. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 1996;20:1594-1598.
256. Volkow ND, et al. Zmniejszona reakcja dopaminergiczna prążkowia u detoksykowanych osób uzależnionych od kokainy. Natura. 1997;386:830–833. [PubMed]
257. Martinez D. i in. Uwalnianie dopaminy indukowane amfetaminą: wyraźnie stępione w uzależnieniu od kokainy i przewidujące wybór samodzielnego podawania kokainy. Jestem. J. Psychiatria. 2007;164:622–629. [PubMed]
258. Gambarana C, et al. Przewlekły stres, który upośledza reaktywność u szczurów, zmniejsza również transmisję dopaminergiczną w jądrze półleżącym: badanie mikrodializy. J. Neurochem. 1999;72:2039–2046. [PubMed]
259. Robinson TE, Berridge KC. Psychologia i neurobiologia uzależnienia: pogląd na motywację i uczulenie. Uzależnienie. 2000;95 (Suplement 2):S91–S117. [PubMed]
260. Nestler E, Hope B, Widnell K. Uzależnienie od narkotyków: model molekularnych podstaw plastyczności neuronów. Neuron. 1993;11:995–1006. [PubMed]
261. Biały F, Hu XT, Henry DJ, Zhang XF. Zmiany neurofizjologiczne w mezokortykolimbicznym układzie dopaminowym podczas wielokrotnego podawania kokainy. W: Hammer R, redaktor. Neurobiologia kokainy: mechanizmy komórkowe i molekularne. Prasa CRC; Boca Raton, Floryda: 1995. s. 95–115.
262. Pierce RC, Kalivas PW. Model obwodów ekspresji uczulenia behawioralnego na stymulanty podobne do amfetaminy. Mózg Res. Obj. 1997;25:192–216. [PubMed]
263. Grimm JW, Shaham Y, Hope BT. Wpływ okresu odstawienia kokainy i sacharozy na zachowanie wymierania, przywrócenie wywołane cue oraz poziomy białka transportera dopaminy i hydroksylazy tyrozynowej w obszarach limbicznych i korowych u szczurów. Zachowanie Farmakol. 2002;13:379–388. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
264. Lu L. i in. Inkubacja głodu kokainowego po odstawieniu: przegląd danych przedklinicznych. Neurofarmakologia. 2004;47 (Dodatek 1):214–226. [PubMed]
265. Hyman SE, Malenka RC, Nestler EJ. Neuronowe mechanizmy uzależnienia: rola uczenia się i pamięci związanej z nagrodą. rok Wielebny Neurosci. 2006;29:565–598. [PubMed]
266. Hughes JR. Wycofanie się z tytoniu u osób rzucających palenie. J. Konsultacja. Clin. psychol. 1992;60:689-697. [PubMed]
267. Kouri EM, Papież JG Jr., Lukas SE. Zmiany zachowań agresywnych podczas odstawienia od długotrwałego używania marihuany. Psychofarmakologia. 1999;143:302–308. [PubMed]
268. Mulvaney FD i in. Symptomatologia abstynencji kokainowej i wyczerpanie leczenia. J. Subst. Nadużywać. Traktować. 1999;16:129-135. [PubMed]
269. Budney AJ, Hughes JR. Syndrom odstawienia konopi. bież. Opinia. Psychiatria. 2006;19:233–238. [PubMed]
270. Wołkow N, Fowler JS. Uzależnienie, choroba przymusu i popędu: Zaangażowanie kory oczodołowo-czołowej. Cereb. Kora. 2000;10:318–325. [PubMed]
271. Baker TB, Brandon TH, Chassin L. Motywacyjne wpływy na palenie papierosów. rok ks. Psychol. 2004;55:463–491. [PubMed]
272. Dodge R, Sindelar J, Sinha R. Rola objawów depresyjnych w przewidywaniu abstynencji lekowej w ambulatoryjnym leczeniu uzależnień. J. Subst. Leczenie nadużyć. 2005;28:189–196. [PubMed]
273. Paliwal P, Hyman SM, Sinha R. Pragnienie przewiduje czas do nawrotu kokainy: Dalsza weryfikacja wersji Now i Brief kwestionariusza głodu kokainowego. Narkotyk Alkohol Uzależniony. 2008;93:252–259. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
274. Sinha R. Rola stresu w nawrocie uzależnienia. bież. Przedstawiciel psychiatrii 2007;9:388–395. [PubMed]
275. Wikler A. Najnowsze postępy w badaniach nad neurofizjologicznymi podstawami uzależnienia od morfiny. Jestem. J. Psychiatria. 1948;105:328–338.
276. O'Brien CP, et al. Czynniki warunkujące nadużywanie narkotyków: czy mogą wyjaśnić kompulsję? J. Psychofarmakol. 1998;12:15–22. [PubMed]
277. Sayette MA i in. Pomiar głodu narkotykowego. Uzależnienie. 2000;95 (Suplement 2):S189–210. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
278. Childress A i in. Reaktywność wskazań i interwencje w zakresie reaktywności wskazań w uzależnieniu od narkotyków. NIDA Res. monogr. 1993;137:73–95. [PubMed]
279. Rohsenow DJ i in. Reaktywność wskazówek w zachowaniach uzależniających: implikacje teoretyczne i terapeutyczne. Int. J. Uzależniony. 1991;25:957–993. [PubMed]
280. Foltin RW, Haney M. Uwarunkowane skutki bodźców środowiskowych w połączeniu z paloną kokainą u ludzi. Psychofarmakologia. 2000;149:24–33. [PubMed]
281. Stewart JA. Drogi do nawrotu: czynniki kontrolujące ponowne rozpoczęcie poszukiwania narkotyków po abstynencji. Wydawnictwo Uniwersytetu Nebraski; Lincolna: 2003.
282. Sinha R. i in. Oś podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowa i reakcje współczulno-nadnerczowo-rdzeniowe podczas wywołanych stresem i wywołanych lekami stanów głodu kokainowego. Psychofarmakologia (Berl.) 2003;170:62–72. [PubMed]
283. Sinha R, O'Malley SS. Alkohol i głód: ustalenia z kliniki i laboratorium. Alkohol Alkohol. 1999;34:223–230. [PubMed]
284. Sinha R, Catapano D, O'Malley S. Głód wywołany stresem i reakcja na stres u osób uzależnionych od kokainy. Psychofarmakologia (Berl.) 1999;142:343–351. [PubMed]
285. Sinha R. i in. Stres psychiczny, sygnały związane z narkotykami i głód kokainowy. Psychofarmakologia (Berl). 2000;152:140–148. [PubMed]
286. Fox HC, et al. Wywołane stresem i wywołane alkoholem głód u osób niedawno abstynentnych uzależnionych od alkoholu. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 2007;31:395–403.
287. Hyman SM i in. Stres i głód wywołany przez narkotyki u osób uzależnionych od opioidów w leczeniu naltreksonem. Do potęgi. Clin. Psychofarmakol. 2007;15:134–143. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
288. Lovallo WR i in. Stępiona odpowiedź kortyzolu na stres u abstynentów alkoholików i mężczyzn nadużywających wielu substancji. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 2000;24:651–658.
289. Al'absi M, Hatsukami DK, Davis G. Osłabione reakcje adrenokortykotropowe na stres psychologiczny są związane z wczesnym nawrotem palenia. Psychofarmakologia (Berl.) 2005;181:107–117. [PubMed]
290. Badrick E, Kirschbaum C, Kumari M. Związek między paleniem a wydzielaniem kortyzolu. J. Clin. Endokrynol. Metab. 2007;92:819–824. [PubMed]
291. Fox HC, et al. Zwiększona wrażliwość na stres i głód narkotykowy / alkoholowy u abstynentów uzależnionych od kokainy w porównaniu z osobami pijącymi towarzysko. Neuropsychofarmakologia. 2008;33:796–805. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
292. Grant S. i in. Aktywacja obwodów pamięci podczas głodu kokainowego wywołanego sygnałem. proc. Natl. Acad. nauka USA. 1996;93:12040–12045. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
293. Childress AR i in. Aktywacja limbiczna podczas głodu kokainowego wywołanego sygnałem. Jestem. J. Psychiatria. 1999;156:11–18. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
294. Kilts C, Schweitzer JB, Quinn CK i in. Aktywność neuronalna związana z głodem narkotykowym w uzależnieniu od kokainy. Łuk. Gen. Psychiatria. 2001;58:334–341. [PubMed]
295. Kilts CD i in. Neuronalne korelaty głodu wywołanego sygnałem u kobiet uzależnionych od kokainy. Jestem. J. Psychiatria. 2004;161:233–241. [PubMed]
296. Li CS, Kosten TR, Sinha R. Różnice płciowe w aktywacji mózgu podczas obrazowania stresu u abstynentnych użytkowników kokainy: badanie funkcjonalnego rezonansu magnetycznego. Biol. Psychiatria. 2005;57:487–494. [PubMed]
297. Sinha R, Li CS. Obrazowanie głodu narkotykowego i alkoholowego wywołanego stresem i sygnałem: związek z nawrotem i implikacjami klinicznymi. Drug Alcohol Rev. 2007;26:25–31. [PubMed]
298. Sinha R. i in. Aktywność neuronalna związana z pragnieniem kokainy wywołanym stresem: funkcjonalne badanie obrazowania magnetycznego. Psychofarmakol. 2005;183:171–180.
299. Wong DF i in. Zwiększone zajęcie receptorów dopaminy w ludzkim prążkowiu podczas głodu kokainowego wywołanego sygnałem. Neuropsychofarmakologia. 2006;31:2716–2727. [PubMed]
300. Wołkow ND, et al. Sygnały kokainowe i dopamina w prążkowiu grzbietowym: mechanizm głodu w uzależnieniu od kokainy. J. Neurosci. 2006;26:6583–6588. [PubMed]
301. Grusser S, et al. Indukowana sygnałem aktywacja prążkowia i przyśrodkowej kory przedczołowej jest związana z późniejszym nawrotem u abstynentów alkoholików. Psychofarmakologia (Berl.) 2004;175:296–302. [PubMed]
302. Wrase J, et al. Rozwój wskazówek związanych z alkoholem i aktywacja mózgu wywołana sygnałem u alkoholików. dr hab. Eur. Psychiatrzy. 2002;17:287–291.
303. Heinz A. i in. Korelacja między receptorami dopaminy D (2) w prążkowiu brzusznym a centralnym przetwarzaniem sygnałów alkoholowych i głodu. Jestem. J. Psychiatria. 2004;161:1783-1789. [PubMed]
304. Martinez D. i in. Uzależnienie od alkoholu jest związane z tępą transmisją dopaminy w prążkowiu brzusznym. Biol. Psychiatria. 2005;58:779–786. [PubMed]
305. Hester R, Garavan H. Dysfunkcja wykonawcza w uzależnieniu od kokainy: dowody na niezgodną aktywność czołową, zakrętową i móżdżkową. J. Neurosci. 2004;24:11017–11022. [PubMed]
306. Kaufman J, Ross TJ, Stein EA, Garavan H. Hipoaktywność zakrętu obręczy u osób używających kokainy podczas zadania GO-NOGO, co ujawniło obrazowanie funkcjonalnego rezonansu magnetycznego związane z wydarzeniem. J. Neurosci. 2003;23:7839-7843. [PubMed]
307. Noel X i in. Deficyt hamowania odpowiedzi jest zaangażowany w podejmowanie złych decyzji w sytuacji ryzyka u osób z alkoholizmem bez amnezji. Neuropsychologia. 2007;21:778–786. [PubMed]
308. Ersche KD i in. Nieprawidłowe aktywacje czołowe związane z podejmowaniem decyzji u obecnych i byłych osób uzależnionych od amfetaminy i opiatów. Psychofarmakologia (Berl.) 2005;180:612–623. [PubMed]
309. Ersche KD i in. Profil funkcji wykonawczych i pamięciowych związanych z uzależnieniem od amfetaminy i opiatów. Neuropsychofarmakologia. 2006;31:1036–1047. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
310. Ersche KD, Roiser JP, Robbins TW, Sahakian BJ. Przewlekłe używanie kokainy, ale nie chroniczne używanie amfetaminy, wiąże się z perseweracyjną reakcją u ludzi. Psychofarmakologia (Berl.) 2008;197(3):421–431. [PubMed]
311. Paulus MP, Tapert SF, Schuckit MA. Wzorce aktywacji neuronów osób uzależnionych od metamfetaminy podczas podejmowania decyzji przewidują nawrót. Łuk. Gen. Psychiatria. 2005;62:761–768. [PubMed]
312. Li C.-sR, i in. Neuronalne korelaty kontroli impulsów podczas hamowania sygnału zatrzymania u mężczyzn uzależnionych od kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2008;33:1798-1806. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
313. O'Brien CP. Leki przeciwgłodowe do zapobiegania nawrotom: możliwa nowa klasa leków psychoaktywnych. Jestem. J. Psychiatria. 2005;162:1423–1431. [PubMed]
314. Vocci F, Acri J, Elkashef A. Rozwój leków na zaburzenia uzależniające: stan nauki. Jestem. J. Psychiatria. 2005;162:1432-1440. [PubMed]
315. Shaham Y. i in. Model przywracania nawrotu narkotyków: historia, metodologia i główne ustalenia. Psychofarmakologia. 2003;168:3–20. [PubMed]
316. Shaham Y, Hope BT. Rola neuroadaptacji w nawrotach poszukiwania narkotyków. Nat. Neuronauka. 2005;8:1437-1439. [PubMed]
317. Weiss F. Neurobiologia głodu, nagrody warunkowej i nawrotu. bież. Opinia. Farmakol. 2005;5:9–19. [PubMed]
318. Marinelli PW, et al. Antalarmin, antagonista receptora CRF1, osłabia indukowany johimbiną wzrost samopodawania alkoholu przez operanta i przywracanie poszukiwania alkoholu u szczurów. Psychofarmakologia (Berl.) 2007;195:345–355. [PubMed]
319. George O. i in. Aktywacja systemu CRF-CRF1 pośredniczy w wywołanym odstawieniem wzroście samopodawania nikotyny u szczurów uzależnionych od nikotyny. proc. Natl. Acad. nauka USA. 2007;104:17901–17902. [darmowy artykuł PMC] [PubMed]
320. Mantsch JR i in. Przywrócenie czynnika uwalniającego stresor i kortykotropinę oraz aktywne reakcje behawioralne związane ze stresem są zwiększane po samodzielnym podawaniu kokainy przez szczury. Psychofarmakologia (Berl.) 2008;195:591–603. [PubMed]
321. Koob GF, Le Moal M. Plastyczność obwodów nerwowych nagrody i „ciemna strona” uzależnienia od narkotyków. Nat. Neuronauka. 2005;8:1442–1444. [PubMed]
322. Lu L. i in. Ogólnoustrojowe i centralne wstrzyknięcia ciała migdałowatego agonisty mGluR (2/3) LY379268 osłabiają ekspresję inkubacji głodu kokainowego. Biol. Psychiczny. 2007;61:591–598.
323. Zhao Y. i in. Aktywacja metabotropowych receptorów glutaminianu grupy II osłabia poszukiwanie etanolu wywołane stresem i sygnałem oraz moduluje ekspresję c-fos w hipokampie i ciele migdałowatym. J. Neurosci. 2006;26:9967–9974. [PubMed]
324. Aujla H, Martin-Fardon R, Weiss F. Szczury z przedłużonym dostępem do kokainy wykazują zwiększoną reaktywność na stres i wrażliwość na działanie anksjolityczne agonisty mGluR 2/3 LY379268 podczas abstynencji. Neuropsychofarmakologia. 2007;33:1818–1826. [PubMed]
325. Sinha R. i in. Głód kokainy wywołany stresem i reakcje podwzgórza-przysadki-nadnerczy są predyktorami wyników nawrotu kokainy. Łuk. Gen. Psychiatria. 2006;63:324–331. [PubMed]
326. Cooney NL i in. Reaktywność sygnału alkoholowego, reaktywność negatywnego nastroju i nawrót u leczonych alkoholików. J. Abnorm. psychol. 1997;106:243–250. [PubMed]
327. Junghanns K, Backhaus J, Tietz U. Upośledzona reakcja na stres kortyzolu w surowicy jest predyktorem wczesnego nawrotu. Alkohol Alkohol. 2003;38:189–193. [PubMed]
328. Brady KT i in. Reaktywność zadaniowa na zimno: predyktory używania alkoholu wśród osób uzależnionych od alkoholu ze współistniejącym zespołem stresu pourazowego i bez niego. Klin alkoholowy. Do potęgi. Rez. 2006;30:938–946. [PubMed]
329. Breese GR i in. Wzmocnienie stresu głodu podczas trzeźwości i ryzyko nawrotu. Alkoholizm: Clin. Do potęgi. Rez. 2005;29:185–195.
330. Sinha R, Kimmerling A, Doebrick C. Wpływ lofeksydyny na głód opioidowy wywołany stresem i sygnałem oraz wskaźniki abstynencji opioidowej: wstępne ustalenia. Psychofarmakologia. 2007;190:569–574. [PubMed]