Front Psychiatry. 2014 Jul 17; 5: 83. doi: 10.3389/fpsyt.2014.00083. eKolekcja 2014.
Lijffijt M1, Hu K2, Swanna AC3.
Marijn Lijffijt,1,* Kesong Hu,2 i Alana C. Swanna1,3
Ten artykuł został cytowany przez inne artykuły w PMC.
Abstrakcyjny
Trauma z dzieciństwa i przewlekły/powtarzający się stres z dzieciństwa mogą zwiększać ryzyko zaburzeń związanych z używaniem substancji, wpływając na pięć etapów przebiegu choroby związanej z uzależnieniem: (a) wstępne eksperymentowanie z substancjami; (b) przejście od eksperymentalnego do regularnego stosowania; (c) eskalacja od regularnego używania do nadużywania lub uzależnienia; (d) motywacja do rzucenia palenia; oraz (e) ryzyko (ponownego) wygaśnięcia. Dokonaliśmy przeglądu literatury dotyczącej relacji między stresem a przebiegiem choroby związanej z uzależnieniem. Zbadaliśmy na poszczególnych etapach przebiegu choroby: (i) czy trauma z dzieciństwa i przewlekły/powtarzający się stres w dzieciństwie mają porównywalne skutki oraz (ii) czy skutki występują w różnych klasach nadużywanych substancji. Dalej omawiamy potencjalne mechanizmy leżące u podstaw, dzięki którym stresory mogą wpływać na etapy przebiegu choroby, dla których oparliśmy się na dowodach z badań na zwierzętach i ludziach. Stres i nadużywane substancje aktywują zarówno stres, jak i dopaminergiczny układ motywacyjny, a traumy z dzieciństwa i stresujące zdarzenia po dzieciństwie są bardziej chroniczne i częściej występują u osób używających substancji. Stresory zwiększają ryzyko, aby potencjalnie zainicjować wczesne użycie, wpływając na podobne do cech czynniki podejmowania ryzyka, podejmowania decyzji i kontroli behawioralnej. Stresory przyspieszają również przejście do regularnego używania, potencjalnie z powodu wcześniejszego wpływu stresu na uwrażliwienie dopaminergicznych systemów motywacyjnych, uczulenia krzyżowego z substancjami uzależniającymi, zwłaszcza u osób o wysokiej impulsywności, które są bardziej podatne na uczulenie. Wreszcie, stresory zwiększają ryzyko nadużywania i uzależnienia, osłabiają motywację do rzucenia palenia i zwiększają ryzyko nawrotu potencjalnie przez wzmożoną sensytyzację systemów motywacyjnych, przez przejście od wzmocnienia pozytywnego do negatywnego z powodu uwrażliwienia ciała migdałowatego przez czynnik uwalniający kortykotropinę oraz przez zwiększoną sensytyzację układów noradrenergicznych. Stres ogólnie wpływa na przebieg choroby uzależnienia w różnych typach stresorów i w różnych klasach nadużywanych substancji.
Wprowadzenie
Uzależnienie charakteryzuje się ciągłym kompulsywnym pragnieniem lub używaniem substancji zmieniających nastrój i umysł pomimo negatywnych konsekwencji lub chęci zmiany nawyków. W latach 2014-2015 około 31 milionów dorosłych Amerykanów będzie uzależnionych od nikotyny [Ref. (1); przewidywana dla dorosłej populacji USA w 2014 r.], a 18 i 7.5 mln obywateli USA w wieku od 12 do 50 lat będzie uzależnionych odpowiednio od alkoholu i nielegalnych substancji [Ref. (2), P. 76]. Jednak większość ludzi, którzy zaczynają eksperymentować z substancjami, nie uzależnia się, i pozostaje pytanie, dlaczego niektórzy ludzie, a nie inni, rozwijają problematyczne używanie. Ekstremalnie stresujące wydarzenia w dzieciństwie lub przewlekłe/powtarzające się stresujące wydarzenia w okresie dojrzewania i dorosłości mogą zwiększać tę podatność.
Częstość występowania traumy w dzieciństwie (zaniedbanie; przemoc seksualna, fizyczna lub emocjonalna) i stresujących wydarzeń w okresie po dzieciństwie jest wyższa u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji we wszystkich klasach nadużywanych substancji, a trauma w dzieciństwie lub stres po dzieciństwie zwiększają ryzyko rozwoju substancji używanie lub zaburzenia używania (3-23). Trauma lub stres mogą poprzedzać rozpoczęcie używania, nadużywania lub uzależnienia od substancji (24), co sugeruje potencjalny związek przyczynowy między stresem a używaniem substancji, chociaż używanie substancji może również predysponować do (dodatkowych) zdarzeń traumatycznych (25).
Dorośli bez zaburzeń psychicznych mieli średnio jedno lub mniej poważnych stresujących wydarzeń rocznie, w porównaniu z trzema lub więcej wśród dorosłych spełniających kryteria zaburzeń związanych z używaniem substancji (26, 27), z potencjalną dalszą gradacją nasilenia używania substancji w zależności od liczby urazów lub stresorów, których ludzie doświadczyli (28). Stresory po okresie dzieciństwa u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji były głównie finansowe, prawne, społeczne lub zawodowe (26, 27), sugerując, że mogą one mieć bardziej przewlekły charakter i częściowo wiązać się z konsekwencjami uzależnienia.
Chociaż negatywny wpływ stresu na używanie substancji i zaburzenia związane z używaniem jest dobrze udokumentowany, według naszej wiedzy brakuje systematycznego przeglądu związków między stresem a używaniem substancji w różnych typach stresorów, klasach nadużywanych substancji lub etapach przebiegu choroby związanej z uzależnieniem. IW tym przeglądzie najpierw omawiamy wpływ ostrego i przewlekłego stresu na dwa główne systemy stresu, a także późniejszy wpływ na motywacyjne i behawioralne lub emocjonalne mechanizmy kontroli. Efekty te są podobne do skutków wywołanych wielokrotnym używaniem substancji.
Następnie dokonujemy przeglądu literatury dotyczącej związków między stresem a eskalacją używania substancji w różnych typach stresorów (trauma w dzieciństwie i chroniczne/powtarzające się stresujące wydarzenia w okresie po dzieciństwie) oraz w różnych klasach substancji (nikotyna, alkohol, marihuana, kokaina, inne stymulanty, opiaty, środki uspokajające i uspokajające oraz halucynogeny) dla każdego z pięciu etapów przebiegu choroby związanej z uzależnieniem: (a) inicjacja lub pierwsze użycie i eksperymentowanie z substancją; (b) przejście od eksperymentalnego do regularnego stosowania; (c) eskalacja od regularnego używania do nadużywania lub uzależnienia; (d) motywacja do rzucenia palenia; oraz (e) nawrót.
Podkreślane są również relacje z potencjalnymi moderatorami lub mediatorami (niepokój emocjonalny, pragnienie lub negatywny afekt). Każdy etap kończymy przedstawieniem potencjalnych mechanizmów, dzięki którym stres może wpływać na przebieg choroby, dla których oparliśmy się na badaniach przeprowadzonych na ludziach i zwierzętach, oraz sugerujemy, kto może być najbardziej narażony na eskalację. Etapy i tematy poszczególnych etapów przedstawiono na rysunku Figure11.
Stres i narkotyki: nakładające się mechanizmy
Ostry stres i używanie substancji
Stres odnosi się do każdego nieprzewidywalnego lub niekontrolowanego zdarzenia, które „przekracza możliwości regulacyjne organizmu” (29) i które zagrażają lub mogą zagrażać integralności fizycznej lub psychospołecznej organizmu (30). Ostry stres tymczasowo aktywuje osie podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) i współczulny-nadnercza-rdzeń (SAM), odpowiednio zwiększając poziom glukokortykoidów (kortyzolu u ludzi i kortykosteronu u szczurów i myszy) oraz norepinefryny (31), następnie aktywując lub hamując inne mechanizmy, aby organizm mógł poradzić sobie ze stresorem (32).
TJądro przykomorowe (PVN) podwzgórza zbiera informacje o stresorach poprzez projekcje neuronalne z jąder pnia mózgu, kory czuciowej, ciała migdałowatego i kory przedczołowej, aktywując oś HPA poprzez zwiększenie uwalniania czynnika uwalniającego kortykotropinę (CRF) i wazopresyny argininowej (AVP) (33-36). CRF, wzmocniony przez AVP, wyzwala uwalnianie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) przez przedni płat przysadki, co z kolei sygnalizuje korę nadnerczy, aby zwiększyła dostępność glukokortykoidów; glukokortykoidy regulują reakcję na stres, sygnalizując mózgowi hamowanie aktywacji osi HPA (33, 37-39).
Odpowiedź HPA jest częściowo regulowana również przez hipokamp (40-42), przyśrodkowej kory przedczołowej (43, 44), i ciało migdałowate (45). Dezaktywacja lub zmniejszone funkcjonowanie pętli sprzężenia zwrotnego kortyzolu, hipokampa lub przedniej części kory zakrętu obręczy oraz zwiększona aktywacja ciała migdałowatego były związane z upośledzoną reaktywnością osi HPA w odpowiedzi na stresory41, 46). Substancje nadużywane mają podobny wpływ na aktywację osi HPA jak stresory (47), sugerując wspólne mechanizmy.
Uważa się, że mechanizmy dopaminergiczne, w tym brzuszny obszar nakrywki (VTA) i jądro półleżące (NAc), pośredniczą w satysfakcjonujących i uzależniających aspektach narkotyków we wszystkich klasach lub substancjach nadużywanych. W obszernym przeglądzie Leyton (48) wykazali, że wszystkie nadużywane substancje, podawane ostro, zwiększają zewnątrzkomórkową dopaminę w prążkowiu i że zwiększona dopamina koreluje ze zwiększoną przyjemnością lub motywacyjnym / nagradzającym działaniem substancji, zwiększoną wrażliwością na bodźce związane z narkotykami i kompulsywnym pragnieniem spożywania substancji (48). Te dwa ostatnie efekty pojawiają się w późniejszych stadiach przebiegu choroby uzależnienia i mogą odnosić się do neuronalnych adaptacji mechanizmów prążkowia w wyniku powtarzającej się stymulacji receptorów dopaminy, co prowadzi do uwrażliwienia układu nagrody na leki i bodźce związane z narkotykami (uczulenie motywacyjne), które może się utrzymywać przez lata (49). Uczulenie można mierzyć poprzez nadmierne reakcje motoryczne lub motywacyjne na dawki substancji, które przed (eskalacją) użycia nie wywoływały tych reakcji. Uczulenie może zwiększać ryzyko nawrotu nawet wiele lat po zażyciu substancji i może przyspieszyć rozwój wzorców uzależnień od innych narkotyków z powodu uczulenia krzyżowego (48).
Stres ma porównywalny wpływ na układy dopaminowe prążkowia jak substancje nadużywające. CRF zwiększa uwalnianie dopaminy w obszarach prążkowia poprzez wiązanie się z receptorami CRF-2 na komórkach glutaminergicznych w VTA, następnie aktywując neurony zawierające dopaminę (50, 51). U ludzi zmniejszył się ostry niekontrolowany stres psychiczny [11Cpotencjał wiązania rakloprydu w prążkowiu brzusznym, w tym w skorupie brzusznej i NAc (52), co wskazuje na zwiększoną pozakomórkową dopaminę prążkowia pod wpływem stresu. Pozwala to stresowi uwrażliwić systemy nagrody, co skutkuje uczuleniem krzyżowym między stresorami a uzależniającymi lekami (53). Silniejsza reaktywność kortyzolu na czynniki stresogenne wiązała się z wyraźniejszym obniżeniem [11C] raklopryd, co sugeruje wyraźniejszy wpływ na mechanizmy nagrody u osób z wyższą reaktywnością na stres (52).
Stresory aktywują również oś SAM, częściowo poprzez sygnalizację CRF, zwiększając uwalnianie noradrenaliny z miejsca sinawego (54-56). Wywołane stresem uwalnianie noradrenaliny zwiększa dostępność norepinefryny w korze czołowej (57, 58), zakłócając funkcjonowanie przedczołowe poprzez zalewanie receptorów α1-adrenergicznych (54), oraz zwiększenie odpowiedzi impulsywnej u osób z wyższą reaktywnością norepinefryny (59). Wywołane stresem uwalnianie norepinefryny może negatywnie wpływać na emocje, motywację i funkcje kontrolne (54, 59, 60), wywołują działania nawykowe, a nie ukierunkowane na cel (61) i stronnicze przetwarzanie informacji motywacyjnych (62-64).
Dzieciństwo, przewlekły lub powtarzający się stres i używanie substancji
Stresory i nadużywane substancje aktywują mechanizmy stresowe (47). Powtarzająca się lub przewlekła aktywacja osi HPA przez powtarzający się stres lub używanie substancji może prowadzić do osłabienia reakcji na stres, w tym tępych (upośledzona aktywacja osi HPA) lub przedłużonych odpowiedzi (upośledzone hamowanie osi HPA) oraz braku przyzwyczajenia osi HPA do powtarzania tego samego stresora (32). Powtarzanie tego samego stresora osłabia uwalnianie ACTH i kortyzolu, podczas gdy noradrenalina i epinefryna nie przyzwyczajają się do powtórzeń (31). Traumy lub stresujące wydarzenia mogą zwiększać reaktywność osi HPA u ludzi, zwłaszcza u osób z większą liczbą objawów depresji.65).
Przewlekły stres u szczurów zmniejszał objętość przyśrodkowego płata przedczołowego (66), prawdopodobnie przez dziesiątkowanie gęstości kolców dendrytycznych neuronów piramidowych w przyśrodkowej korze przedczołowej (67), obszar zaangażowany w regulację reakcji stresowej ludzkiego HPA (33) oraz ludzką kontrolę emocjonalną, poznawczą i behawioralną (68, 69). Podobny wpływ na korę przedczołową stwierdzono w przypadku traumy z dzieciństwa, upośledzającej funkcjonowanie przedczołowe (70).
Ponadto wczesny uraz, przewlekły stres i długotrwałe używanie substancji mogą dodatkowo zintensyfikować uwrażliwienie dopaminergicznych układów nagrody poprzez zwiększenie siły synaptycznej synaps pobudzających na komórkach dopaminowych VTA i NAc (71). Aktywność ciała migdałowatego może być zwiększona również przez powtarzający się stres, któremu może towarzyszyć zwiększony niepokój i zachowania wywołane strachem (32), oraz przez wywołaną przez CRF zmianę w późniejszych stadiach uzależnienia od wzmocnienia pozytywnego do wzmocnienia negatywnego, w którym używanie substancji jest napędzane efektami motywującymi w początkowych stadiach używania substancji, ale efektami związanymi z odstawieniem w późniejszych stadiach przebiegu choroby (45, 72). Temu przesunięciu towarzyszy aktywacja osi HPA wywołana substancją we wczesnych stadiach, a następnie aktywacja osi HPA wywołana odstawieniem w późniejszych etapach przebiegu choroby uzależnienia (45, 72, 73). Wreszcie, reakcja noradrenergiczna może stać się uwrażliwiona lub bardziej reaktywna w wyniku powtarzającej się lub przewlekłej aktywacji miejsca sinawego przez stres lub nadużywane substancje (37, 74, 75), potencjalnie zwiększając negatywny wpływ wywołanego stresem uwalniania noradrenaliny na funkcjonowanie przedczołowe (55).
Tak więc trauma i stres pojawiają się wcześniej, są częstsze i mogą być bardziej chroniczne wśród osób używających substancji. Wczesna, przewlekła lub powtarzająca się aktywacja HPA lub SAM przez stres lub substancje może predysponować ludzi do uzależnienia poprzez zmianę systemów motywacyjnych, emocjonalnych i behawioralnych. Następnie dokonujemy przeglądu literatury dotyczącej związków między stresem a używaniem substancji dla każdego z pięciu etapów przebiegu choroby związanej z uzależnieniem: (a) inicjacja lub pierwsze użycie i eksperymentowanie z substancją; b) przejście od stosowania eksperymentalnego do regularnego stosowania; (c) eskalacja od regularnego używania do nadużywania lub uzależnienia; (d) motywacja do rzucenia palenia; oraz (e) nawrót. Omawiamy również potencjalnych moderatorów lub mediatorów, przedstawiamy mechanizmy, za pomocą których stres może wpływać na przejście do stadiów choroby oraz sugerujemy, kto może być najbardziej narażony na eskalację.
Wpływ traumy lub stresu na etapy cyklu uzależnienia
Okazja, inicjacja i eksperymentowanie
U niektórych osób uzależnienia zaczynają się przy pierwszej okazji do zażycia (lub spróbowania) substancji, co często ma miejsce w dzieciństwie lub we wczesnym okresie dojrzewania (76, 77). Codziennie w Stanach Zjednoczonych około 6400 osób używa tytoniu po raz pierwszy, 12,600 7900 osób inicjuje używanie alkoholu, a 12 osób rozpoczyna używanie nielegalnych substancji; około połowa tych osób ma od 18 do XNUMX lat
lat (2).
Trauma z dzieciństwa
Trauma z dzieciństwa wiąże się ze zwiększonymi możliwościami wypróbowania substancji (78) i wiąże się z podwyższonym ryzykiem rozpoczęcia używania papierosów, alkoholu, marihuany, kokainy i innych używek, opiatów i środków uspokajających w dzieciństwie, okresie dojrzewania i dorosłości (28, 78-86) oraz do wcześniejszego wieku zachorowania na alkohol, używki, opiaty lub środki uspokajające niż osoby, które nie doświadczyły (13, 87-90) lub które doświadczyły mniej poważnej traumy w dzieciństwie (91). Ryzyko to utrzymywało się na podwyższonym poziomie w wieku dorosłym (82), niezależnie od płci (87), częściowo z powodu większego prawdopodobieństwa życia w niekorzystnych dzielnicach jako dorośli (92). Z drugiej strony niektóre badania nie wykazały związku między traumą z dzieciństwa a używaniem marihuany lub alkoholu przez całe życie u nastolatków (93), używania marihuany wśród młodzieży i młodych dorosłych (94) lub wcześniejsze rozpoczęcie używania różnych klas substancji (25). To ostatnie badanie wykazało, że zamiast tego używanie substancji może predysponować ludzi do traumy z powodu zwiększonego podejmowania ryzyka (25), chociaż może to dotyczyć tylko podgrupy nastoletnich i dorosłych użytkowników.
Stresujące wydarzenia
Stres po dzieciństwie lub stresujące wydarzenia były również związane z (wcześniejszym) rozpoczęciem różnych klas substancji. Stresujące wydarzenia mogą obejmować śmierć lub poważną chorobę członka rodziny lub bliskiego przyjaciela, przeprowadzkę, zwolnienie lub zwolnienie z pracy, kryzys finansowy, kłopoty z szefem lub współpracownikiem, separację, rozwód lub zerwanie, poważne napięcie interpersonalne z przyjacielem, sąsiada lub krewnego, kontakt z organami ścigania lub bycie ofiarą przemocy (95). Niektóre badania dotyczyły również niekontrolowanych codziennych kłopotów lub problemów w domu, szkole lub pracy. W miarę możliwości przedstawimy zależności dla określonych klas substancji. Jednak badania często łączyły klasy pod nagłówkiem „(nielegalne) narkotyki”.
Stres związany ze szkołą lub rodziną był związany z podwyższonym zamiarem rozpoczęcia palenia wśród nastolatków, którzy nie palili (5), a wśród nastolatków inicjacja palenia została częściowo przewidziana utratą pracy przez rodziców (96), zwiększone problemy w szkole (97), niższy status społeczno-ekonomiczny rodziców (98) i podwyższone odczuwanie stresu (7, 99). Podwyższony stres był również związany z wcześniejszym rozpoczęciem palenia u dorastających dziewcząt (16).
Inicjacja alkoholowa została częściowo przewidziana przez przejście w okresie dojrzewania z gospodarstwa domowego samotnego rodzica do gospodarstwa domowego z przybranym rodzicem (100), a palenie i spożywanie alkoholu wzrosło w całej populacji po poważnych katastrofach krajowych lub lokalnych [przegląd w Ref. (101)], co sugeruje zwiększoną inicjację lub nawrót. Ponadto historia bardziej stresujących wydarzeń życiowych może wiązać się z wcześniejszym początkiem pierwszego użycia alkoholu (102), chociaż nie stwierdzono tego w przypadku ostatnich (6-miesięcznych) wydarzeń życiowych (103). Ta rozbieżność może częściowo wynikać z modulacji związanego ze stresem wczesnego początku używania alkoholu przez polimorfizmy genów kodujących receptory CRF (102); łączenie polimorfizmów może znosić efekty.
Wcześniejsze rozpoczęcie używania marihuany było przewidywane przez więcej codziennych kłopotów i stresujących wydarzeń w ciągu całego życia w wieku 14–24 latletni uczestnicy (94) oraz cotygodniowe picie ojca do stanu upojenia alkoholowego (raport rodziców), gdy uczestnicy byli w wieku 11–12 lat (104).
Badanie inicjacji „nielegalnych” narkotyków wykazało podwyższone ryzyko wśród 10–16 osóbletnich uczestników, gdy dorastali w niekorzystnym sąsiedztwie, które zostało określone jako chroniczny stresor (105) oraz ostatnie (6-miesięczne) stresujące wydarzenia zgłaszane przez 12–14letnich nastolatków, ale nie stresujących wydarzeń w ciągu całego życia zgłoszonych przez ich rodziców lub zgłaszanych przez nich negatywnych emocji, przewidywało wcześniejsze rozpoczęcie używania marihuany, cracku, kokainy, heroiny lub amfetamin (mierzone jako jedna kategoria globalna) (103), podczas gdy więcej relokacji przed 16 rokiem życia dotyczyło wczesnego rozpoczęcia używania marihuany, cracku, kokainy, halucynogenów lub leków na receptę (ogólnie uspokajających) wśród osób w wieku 18–35 latroczne osoby dorosłe (106). Wreszcie bezdomność, historia uwięzienia, niestabilne warunki mieszkaniowe lub seks w zamian za narkotyki wiążą się z wyższym ryzykiem inicjowania iniekcji jakichkolwiek narkotyków (83, 84), metamfetamina (82) lub kokaina (107(108).
Tak więc różne chroniczne lub powtarzające się czynniki stresogenne predysponują młodzież i młodych dorosłych do rozpoczęcia eksperymentowania z różnymi klasami substancji i rozpoczęcia używania ich w młodszym wieku. Jednak rodzaje stresujących wydarzeń, które były związane z inicjacją, wydają się niespójne w różnych badaniach i klasach substancji.
Moderatorzy lub mediatorzy
Zwiększony stres, większy stres emocjonalny lub oczekiwane złagodzenie stresu były głównymi powodami inicjacji palenia wśród nastolatków płci męskiej i żeńskiej.109, 110) oraz podwyższona złość, nerwowość, niepokój, depresja, nieśmiałość lub niezadowolenie z życia zwiększały ryzyko rozpoczęcia używania nikotyny, alkoholu lub marihuany wśród młodzieży w wieku 9-15 lat (111, 112). Jednak niepokój i depresja w 12latków nie było związane z wcześniejszym początkiem używania alkoholu lub narkotyków (103). Dlatego wywołany stresem lub ogólny niepokój emocjonalny może predysponować nastolatków do rozpoczęcia używania nikotyny, alkoholu lub marihuany, być może z powodu oczekiwanej ulgi w stresie emocjonalnym lub negatywnym afekcie, ale nie przesunął pierwszego użycia na wcześniejszy wiek.
Podsumowanie
Traumy z dzieciństwa i chroniczne lub powtarzające się stresujące wydarzenia z okresu dzieciństwa zwiększały ryzyko inicjowania używania substancji i rozpoczynania pierwszego użycia we wcześniejszym wieku we wszystkich klasach substancji. Cierpienie emocjonalne lub negatywny afekt były związane z podwyższonym ryzykiem inicjacji, ale nie z wcześniejszym wiekiem.
Potencjalne mechanizmy bazowe
Stres może nie wpływać na inicjację poprzez wpływ na systemy motywacyjne. Zamiast tego stres może wpływać na czynniki podobne do cech, w tym podejmowanie ryzyka, podejmowanie decyzji i kontrolę zachowania lub przekonanie, że substancje mogą złagodzić stres (109, 110).
Podejmowanie ryzyka jest wyższe we wczesnym okresie dojrzewania w porównaniu z dzieciństwem i późnym okresem dojrzewania (113). Większe podejmowanie ryzyka i poszukiwanie doznań we wczesnym okresie dojrzewania zwiększało ryzyko wczesnego rozpoczęcia używania alkoholu (114). Ryzykowne działania były związane ze zwiększoną aktywnością brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej, podczas gdy bezpieczne były związane z aktywacją bocznej kory przedczołowej (115). Porada eksperta, na przykład udzielona przez rodzica lub nauczyciela, aby nie używać narkotyków, może zmniejszyć związaną z ryzykiem aktywność brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej lub zwiększyć bezpieczną aktywację bocznej kory przedczołowej (116). Jednak stres może zwiększyć liczbę ryzykownych działań (117), zwłaszcza u osób z podwyższoną reaktywnością stresową osi HPA czy jąder noradrenergicznych (118). Może to być częściowo spowodowane zaburzeniami podejmowania decyzji i kontroli behawioralnej związanymi ze stresem, związanymi z hamowaniem funkcjonowania przedczołowego (55) przez wywołane stresem zwiększone zajęcie receptorów dopaminy D1 i α1-adrenergicznych w obszarach przedczołowych (59). Norepinefryna może pozostać podwyższona przez cały czas trwania stresorów (119), z wydłużonym uniesieniem po zakończeniu działania stresora wśród osób z traumą z dzieciństwa (75), co sugeruje zwiększone ryzyko złych decyzji wywołanych stresem. Wreszcie, niektórzy mogą mieć uprzedzenia, że substancje mogą złagodzić stres (109, 110).
Prawdopodobieństwo podjęcia złych lub ryzykownych decyzji może wzrosnąć w trakcie lub po stresie, w tym w okresach stresu emocjonalnego. Jednak osoby z historią traumy w dzieciństwie są szczególnie narażone na podejmowanie złych decyzji ze względu na zwiększoną reaktywność osi HPA i SAM (74, 75) oraz upośledzone funkcjonowanie grzbietowo-bocznej i brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej (70), które regulują kontrolę poznawczą, emocjonalną i behawioralną (68, 69).
Postać Figure22 przedstawia związek między traumą lub stresem a inicjacją używania substancji, który może odnosić się do wywołanego stresem wpływu na czynniki podobne do cech, takie jak podejmowanie ryzyka, podejmowanie decyzji i kontrola zachowania lub impulsywność. Osoby z podobną do cechy podwyższoną reaktywnością na stres, negatywnym afektem i przekonaniem, że substancje mogą poprawić nastrój lub złagodzić stres, zwiększonym ryzykownym zachowaniem, słabymi umiejętnościami podejmowania decyzji lub upośledzoną kontrolą zachowania i wyższą impulsywnością, mogą być szczególnie narażeni na inicjację wywołaną stresem.
Przejdź do regularnego użytku
Trauma z dzieciństwa
Nelson i in. (120) zbadali wpływ wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie u dorosłych na używanie, regularne używanie lub nadużywanie/uzależnienie od nikotyny, alkoholu, marihuany, kokainy, środków pobudzających, uspokajających lub opioidów i stwierdzili, że regularne używanie nikotyny, ale nie alkoholu, oraz wszelkie używanie marihuany, kokainy, środków pobudzających, uspokajających lub opioidów (regularne używanie nie zostało ocenione pod kątem nielegalnych narkotyków) było przewidywane na podstawie historii wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie. Co więcej, ryzyko używania jakichkolwiek legalnych lub nielegalnych narkotyków rosło liniowo wraz z akumulacją traumy z dzieciństwa (4).
Stresujące wydarzenia
Postrzegany stres lub stresujące wydarzenia związane ze szkołą lub rodziną zwiększały ryzyko palenia tytoniu, spożywania alkoholu lub używania jakichkolwiek nielegalnych substancji wśród nastolatków (7, 8, 10, 11). Siedemdziesiąt dwa procent nastolatków i młodych dorosłych palaczy stwierdziło, że przeszli od eksperymentowania do regularnego używania, ponieważ odczuwali stres (28). Podobnie postrzegany stres (121), więcej problemów w szkole (97) i podwyższone ubóstwo rodzinne (122) zwiększone ryzyko przejścia od palenia eksperymentalnego do regularnego palenia u nastolatków. Dla kontrastu, zgłaszane przez samych siebie codzienne kłopoty i reaktywność na stres (dyskomfort emocjonalny i zwiększony poziom kortyzolu) na niekontrolowany stresor psychospołeczny nie odnosiły się do zachowania związanego z paleniem w czasie eksperymentu lub w rocznej obserwacji u dorosłych, którzy palili mniej niż 1 papierosów na tydzień (123).
W jednym badaniu przyjrzano się potencjalnym związkom przyczynowym między stresem a paleniem lub piciem, badając wpływ stresu egzaminacyjnego u studentów na używanie nikotyny, alkoholu i kofeiny (124). W badaniu tym nie oceniano objawów nadużycia lub uzależnienia, ale na podstawie zgłaszanej przez samych siebie średniej liczby papierosów dziennie (cztery papierosy) oraz tygodniowej dawki kofeiny (cztery jednostki) i spożycia alkoholu (cztery do sześciu jednostek), badani wydają się być przede wszystkim nieuzależnieni regularni użytkownicy w połączeniu z osobami spełniającymi kryteria nadużywania nikotyny lub alkoholu (upijający się). Używanie substancji zostało ocenione 1miesiąc przed sesją egzaminacyjną iw jej trakcie; używanie substancji w grupie kontrolnej było oceniane dwukrotnie w okresach pozaegzaminacyjnych z opóźnieniem między obiema ocenami odpowiadającym opóźnieniu między ocenami w grupie egzaminacyjnej. W porównaniu z punktem wyjściowym bez egzaminu okres egzaminacyjny był związany z podwyższonym poziomem stresu emocjonalnego i negatywnego wpływu, a także zwiększonym dziennym zużyciem papierosów (średnio około 12), zwiększonym tygodniowym spożyciem kofeiny (średnio około 11), ale nie zmiana spożycia alkoholu. Nie stwierdzono zmian w stosowaniu substancji w grupie kontrolnej (124). Wzrost spożycia kofeiny w grupie stresu można wytłumaczyć jej stymulującym działaniem, podczas gdy zwiększone spożycie papierosów (3 × wartość bazowa) można częściowo wytłumaczyć zwiększonym stresem u studentów, którzy regularnie używali substancji, ale niekoniecznie spełniali kryteria nadużywanie lub uzależnienie. W innym badaniu zbadano związki między ostrym stresem a używaniem substancji w warunkach laboratoryjnych, wykazując, że w porównaniu z neutralną manipulacją, niekontrolowany stres psychospołeczny zwiększył spożycie alkoholu po manipulacji, ale nie napój placebo, u niezależnych osób pijących towarzysko z rodziną historia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (125).
Z kolei w przypadku używania marihuany duży stres życiowy, w tym śmierć rodziców przed ukończeniem przez uczestników 15. roku życiaroku życia i problemy z narkotykami rodziców, chroniony przeciwko częstemu używaniu w wieku 14–24 latletnich uczestników, którzy zainicjowali używanie marihuany, podczas gdy codzienne kłopoty nie przyniosły efektu (94), sugerując, że główne czynniki stresogenne mogą chronić przed przejściem od eksperymentalnego do regularnego używania marihuany lub nie mieć na to wpływu.
Tak więc chroniczne lub powtarzające się czynniki stresogenne mogą skłonić ludzi do częstszego używania substancji po okresie eksperymentów oraz do zwiększenia ich spożycia wśród zwykłych użytkowników.
Moderatorzy lub mediatorzy
Cierpienie emocjonalne wywołane stresem u palaczy bez uzależnienia od nikotyny lub z niskim uzależnieniem od nikotyny nie wiązało się ze zmianami zachowań związanych z paleniem podczas indukcji stresu lub po rocznej obserwacji (123). Z drugiej strony przejście od palenia eksperymentalnego do regularnego było przewidywane przez niską samoocenę (8, 126, 127) i zwiększony negatywny afekt (10, 128).
Podsumowanie
Wydaje się, że trauma z dzieciństwa zwiększa ryzyko przejścia od eksperymentalnego do regularnego używania nikotyny, marihuany, kokainy, innych używek, opiatów lub środków uspokajających. Stresujące wydarzenia mogą ułatwić przejście do regularnego używania nikotyny i alkoholu, ale chronią przed przejściem na marihuanę. Niewiele jest informacji na temat potencjalnych związków między przewlekłym lub powtarzającym się stresem w okresie dzieciństwa a przejściem od eksperymentalnego do regularnego używania kokainy, innych stymulantów, środków uspokajających, opiatów (w tym heroiny) i halucynogenów.
Potencjalne mechanizmy bazowe
W przeciwieństwie do wpływu stresu na inicjację, wpływ stresu na przechodzenie do regularnego używania i nadużywanie/uzależnienie może odnosić się do wzajemnego wpływu stresu i substancji na mechanizmy motywacyjne, potencjalnie połączonego z wpływem stresu na mechanizmy cechopodobne omówione w poprzedniej części Sekcja. Przejście od eksperymentalnego do regularnego stosowania może odnosić się do wywołanego stresem wzrostu motywacji do nagradzania niższych dawek substancji, szybkiej eskalacji do regularnego stosowania oraz zwiększonej dawki i częstotliwości przyjmowania. Efekty te mogą odnosić się do wzajemnego uczulenia między stresem a nadużywanymi substancjami, przyspieszając wzrost wartości motywacyjnej substancji. Szczególnie zagrożone mogą być osoby o wysokiej impulsywności.
Stres może przyspieszyć przejście do (skoncentrowanego) regularnego stosowania. Dorosłe szczury nieleczone substancjami były narażone na agresywnego szczura lub szczypanie ogona 4–7dni przed pierwszym kontaktem z kokainą (129-132) lub metamfetamina (133). W porównaniu z niestresowanymi zwierzętami kontrolnymi, te, które napotkały stres, wykazywały zwiększone samopodawanie kokainy lub metamfetaminy 3–7dni po pierwszym użyciu, mimo że zwierzęta zestresowane i zwierzęta kontrolne początkowo miały podobny poziom użycia (129-132). Ten wzrost samopodawania może odzwierciedlać zwiększoną skłonność zestresowanych zwierząt do objadania się (129). Co ciekawe, samopodawanie kokainy również wzrosło u szczurów nieleczonych wcześniej stymulantami, które musiały być świadkami wstrząsów stóp innego szczura (co jest stresorem emocjonalnym), podczas gdy te, które otrzymały wstrząsy, nie wykazały wzrostu samopodawania wkrótce po pierwszym razie używać (134), sugerując, że stresory emocjonalne są silniejsze niż stresory fizyczne w wywoływaniu eskalacji u użytkowników eksperymentalnych do bardziej regularnego stosowania.
Przerywane używanie substancji, na przykład w weekendy, może oznaczać używanie substancji w fazie po eksperymentowaniu i wydaje się być najskuteczniejszym sposobem zainicjowania uczulenia systemów motywacyjnych (49, 135). U zwierząt uczulenie objawia się zwiększoną aktywacją motoryczną wywołaną małą dawką substancji po tym, jak zwierzęta powstrzymały się od powtórnego spożycia, w porównaniu z aktywacją motoryczną przy pierwszym przyjęciu oraz zwiększoną preferencją dla części klatki, która oznacza dostępność substancji (warunkowane miejsce preferencje) po wielokrotnym samodzielnym podaniu substancji. Uczulenie opiera się częściowo na dopaminergicznych mechanizmach prążkowia (49, 135). Stres (i wszystkie narkotyki) wpływa na dopaminergiczne systemy nagrody i motywacji (48, 50, 51) oraz zwiększa uczulenie i nadwrażliwość krzyżową na substancje i dodatkowy stres (53). Po inicjacji, wielokrotne, ale nieregularne, używanie łatwo dostępnych substancji sprawia, że ten system staje się coraz bardziej uwrażliwiony na narkotyki i stres oraz, poprzez uczenie się Pawłowa w późniejszych stadiach choroby uzależnienia, na wewnętrzne lub zewnętrzne bodźce oznaczające potencjalne użycie substancji (np. neonu) (49, 135).
U zdrowych, nieleczonych wcześniej mężczyzn, uczulenie układu dopaminergicznego, mierzone reakcjami motorycznymi i zajęciem receptorów dopaminy w prążkowiu, może zostać wywołane już po trzech podaniach amfetaminy i utrzymywać się przez co najmniej 1 rok.rok po ostatniej administracji (136). Ponadto mężczyźni z podwyższoną impulsywnością, markerem dla osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, niezależnie od klasy preferowanej substancji (137), byli bardziej skłonni do uczulenia niż mężczyźni z niższą cechą impulsywności (136).
Stres może również podnosić wartość motywacyjną substancji wśród eksperymentatorów lub nieuzależnionych zwykłych użytkowników. Wśród zdrowych dorosłych mężczyzn ostre podanie d-amfetaminy po wywołaniu stresu zostało ocenione jako przyjemniejsze przez tych, którzy zgłosili większy stres wywołany stresem niż wśród tych, którzy zgłosili mniejszy stres (138). Ten wpływ stresu na motywację wykazano również na zwierzętach. Szczury naiwne nikotyną zestresowane 24h wcześniej uzyskały preferencję miejsca przy niższych dawkach nikotyny niż szczury niestresowane (139); wzmacniający wpływ stresu na motywację, ale nie na samo nabycie preferencji co do miejsca, został zmniejszony po wstępnym leczeniu antagonistą receptora CRF-1. Podobnie stres przed eskalacją do regularnego stosowania u myszy inicjowanych morfiną skutkował wielokrotnym samodzielnym podawaniem niższych dawek, niezależnie od tego, czy myszy preferowały niskie czy wysokie dawki przed wywołaniem stresu. Efekt ten wykazano w przypadku myszy, które były zestresowane przez obserwowanie, jak inna mysz otrzymywała wstrząsy w stopach (wywołujące stres emocjonalny), ale nie w przypadku myszy, które otrzymały wstrząsy w stopach (140). Wyniki te sugerują zwiększoną wrażliwość na motywacyjne działanie leków po traumie z dzieciństwa lub przewlekłym/powtarzającym się stresie, zmniejszając dawkę wymaganą do utrzymania używania substancji, co może być częściowo pośredniczone przez CRF.
Postać Figure33 przedstawia wpływ aktywacji układu stresowego przez stresory i nieregularne stosowanie substancji uzależniających na przejście od eksperymentalnego do regularnego używania, co może wynikać początkowo z uwrażliwienia wywołanego stresem i uwrażliwienia krzyżowego systemów motywacyjnych, zwłaszcza u osób z wysoką cechą impulsywności lub zwiększony negatywny afekt wywołany stresem. Może to prowadzić do zwiększonego znaczenia motywacyjnego niższych dawek, szybszej eskalacji do objadania się i zwiększonej satysfakcji, przyjemności lub nagrody z substancji po stresie (138, 141, 142), wzmacniając w ten sposób pozytywne wzmocnienie. Potencjalna interakcja między stresem a uczuleniem może istnieć oprócz skutków czynników podobnych do cech opisanych w poprzedniej sekcji.
Eskalacja do intensywnego używania, nadużywania i uzależnienia
Trauma z dzieciństwa
Traumy z dzieciństwa zwiększają ryzyko rozwoju zaburzeń związanych z używaniem substancji (12-15, 17-20, 23, 78, 86, 93, 143, 144), w tym nikotyny, alkoholu, marihuany, używek, środków uspokajających i opioidów, ale nie kokainy (120). Ponadto historia wykorzystywania seksualnego, fizycznego lub emocjonalnego w dzieciństwie była związana z cięższym lub częstszym używaniem alkoholu lub substancji przez dorosłych w przypadku zaburzeń związanych z używaniem substancji (22, 88, 93), chociaż inne badania tego nie wykazały (89). Ryzyko używania jakichkolwiek legalnych lub nielegalnych narkotyków (4) i ciężkości intensywnego picia (143) i uzależnienie od nikotyny (93) wzrastało wraz z ciężkością traumy z dzieciństwa. Co ciekawe, w związku między traumą z dzieciństwa a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji może pośredniczyć zwiększona impulsywność cechy (22) lub późniejsze stresujące wydarzenia w okresie dojrzewania lub dorosłości (145, 146), sugerując, że ryzyko rozwoju zaburzeń związanych z używaniem substancji wśród osób z historią wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie lub inną traumą jest większe u osób z większą impulsywnością lub u osób, które doświadczają dodatkowych stresujących wydarzeń.
Stresujące wydarzenia
U dorosłych palaczy dłuższy czas pracy, tendencje do pracoholizmu, postrzegany brak wpływu, zwiększony stres i mniejsza satysfakcja z pracy związana z częstszym paleniem (147-149) oraz do napotkania większej liczby objawów uzależnienia od nikotyny (150). W warunkach laboratoryjnych badano również związki między stresem a przyjmowaniem nikotyny. U dorosłych palaczy podawanie stresorów psychospołecznych powodowało, że uczestnicy palili więcej papierosów (151) lub biorąc więcej zaciągnięć (152) bezpośrednio po manipulacji stresem w porównaniu z neutralną manipulacją kontrolną lub w porównaniu z grupą kontrolną. Wyniki te były związane ze zmniejszoną samokontrolą wywołaną stresem, aby oprzeć się zachciankom na palenie podczas ostrego odstawienia (153), sugerując związek między stresem, głodem i słabą kontrolą behawioralną. Jednak inni donoszą, że manipulacje stresem w laboratorium skutkowały jedynie nieistotną tendencją do palenia po ekspozycji na stres w porównaniu z manipulacją neutralną (154), a rzeczywiste stresujące wydarzenia nie przewidywały używania papierosów (155).
W przypadku alkoholu mieszkanie w niekorzystnej okolicy w okresie dojrzewania było predyktorem rozwoju zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (156), a więcej stresujących wydarzeń w ciągu życia przewidywało zwiększone ryzyko upijania się i picia większej ilości przy okazji, co sugeruje nadużywanie alkoholu, w 15letni uczestnicy (157). Podobne zależności odnotowano także wśród dorosłych. Podwyższony zgłaszany przez samych siebie stres psychospołeczny zwiększał ryzyko upijania się i regularnego używania narkotyków (158) i więcej stresorów z ubiegłego roku związanych z większym codziennym spożywaniem alkoholu w ciągu ostatniego roku, z około sześcioma codziennymi wypijaniami alkoholu u tych, którzy zgłosili, że napotkali sześć lub więcej stresorów z ostatniego roku (159). Związek ten był silniejszy u osób, które zaczęły używać alkoholu przed 14 rokiem życia niż u osób, które zaczęły używać później (159). Ten ostatni efekt może być modulowany przez polimorfizm genu kodującego receptory hormonu uwalniającego kortykotropinę (157).
Podwyższony stres wśród członków służby czynnej był związany z intensywnym piciem, paleniem i używaniem nielegalnych substancji (6). Ponadto członkowie rezerw lub Gwardii Narodowej, ale nie personel czynny, rozmieszczeni w strefach działań wojennych, którzy brali udział w aktywnej walce, byli narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju intensywnego spożywania alkoholu i problemów związanych z alkoholem po oddelegowaniu w porównaniu z członkami, którzy nie byli narażeni na aktywną walkę (160). Z drugiej strony ryzyko wystąpienia upijania się po oddelegowaniu wzrosło u aktywnych członków służby, niezależnie od aktywnej walki (160). Rozwój intensywnego picia i nadużywania alkoholu po wdrożeniu był najsilniejszy u tych, którzy doświadczyli zagrożenia obrażeniami ciała lub śmiercią podczas aktywnej walki (161). Sugeruje to, że ekspozycja na stres może zwiększać ryzyko spożywania większej ilości alkoholu przez osoby, które wcześniej regularnie go używały, zgodnie z przeglądami dotyczącymi wpływu stresu na kontynuację picia alkoholu (162). Z drugiej strony, w niektórych badaniach nie wykazano związku między stresującymi wydarzeniami a wzorami picia: niedawny stres życiowy nie przewidywał wzorców picia przy uwzględnieniu traumy z dzieciństwa (143) lub seks (146); to ostatnie badanie wykazało, że stresujące wydarzenia wiązały się z większym piciem u mężczyzn, podczas gdy u kobiet większe picie było związane ze stresującymi wydarzeniami tylko u osób z traumą w dzieciństwie.
W przypadku marihuany bardziej poważne stresujące wydarzenia, w szczególności poważne problemy finansowe, przewidywały przejście od używania niezależnego do uzależnienia wśród 199 młodych, często używających marihuany (163), replikując inne badania wykazujące związek między uzależnieniem od marihuany a poważnymi problemami finansowymi (94, 164). Zwiększone ryzyko tej zmiany było również przewidywane na podstawie śmierci rodziców przed 15 rokiem życia (94) lub rozwód/separacja rodziców (165), chociaż to ostatnie odkrycie nie zostało zgłoszone w innych badaniach (166).
W dużej próbie 12–17 osóbrocznej młodzieży ryzyko uzależnienia od narkotyków (w różnych klasach) przewidywało mieszkanie w niekorzystnej okolicy lub niski dochód rodziny (156). Niestety nie oceniono żadnych konkretnych klas substancji innych niż alkohol. Niekorzystne sąsiedztwo, uważane za chroniczny stresor (105), może zapewnić większe możliwości inicjowania (77) i utrzymać użytkowanie. Wreszcie, historia uwięzienia, niestabilnych warunków mieszkaniowych i handlu seksem za narkotyki była związana z częstszym wstrzykiwaniem kokainy wśród dorosłych przyjmujących kokainę dożylnie (107).
W związku z tym chroniczne lub powtarzające się czynniki stresogenne mogą eskalować osoby, które regularnie używają substancji, w celu rozwinięcia uzależnienia od substancji, w szczególności u osób, które zaczęły używać we wczesnym okresie dojrzewania lub u osób ze słabą kontrolą zachowania.
Moderatorzy lub mediatorzy
Stres w warunkach laboratoryjnych lub w życiu codziennym zwiększa głód i/lub stres emocjonalny u osób, które w czasie badania spełniały kryteria zaburzeń związanych z używaniem substancji i aktywnie używały nikotyny (153, 154, 167-176), alkohol (177), marihuana (39, 178), kokainy lub innych używek (179-183) lub opiatów (184, 185). Ten wywołany stresem wzrost łaknienia i niepokoju emocjonalnego był często zgłaszany, chociaż niektóre badania nie wykazały wpływu stresu na łaknienie, potencjalnie dlatego, że stresory były zbyt łagodne (umiarkowanie trudne zadanie arytmetyczne) (184) lub z powodu różnic płciowych (183). To ostatnie badanie sugeruje inny wpływ stresu na głód nikotynowy u mężczyzn i kobiet, chociaż wyniki są niespójne: wpływ stresu na głód może być silniejszy u kobiet niż u mężczyzn uzależnionych od nikotyny (171) lub kokainę (183), chociaż wysoki progesteron może częściowo chronić przed wpływem stresu na głód (186). Z drugiej strony nie stwierdzono różnic pod względem wpływu stresu na głód lub stres emocjonalny u mężczyzn i kobiet z zaburzeniami związanymi z używaniem kokainy, którzy powstrzymywali się od używania kokainy, podczas gdy reakcja neuroendokrynna na stres była zwiększona u mężczyzn w porównaniu z kobietami (187). Tak więc stres może wywoływać niepokój emocjonalny, negatywny wpływ lub głód.
Cierpienie emocjonalne, negatywny afekt i głód mogą następnie prowadzić do używania substancji. Używanie papierosów było przewidywane przez zwiększone subiektywne poczucie depresji, negatywny afekt i postrzegany stres społeczny (155). Jest to zgodne z ustaleniami, że przejście od eksperymentowania z paleniem w okresie dojrzewania do uzależnienia od nikotyny w młodym wieku dorosłym wiązało się z większą liczbą objawów depresji i lęku (128). Subiektywne cierpienie, w tym objawy lęku lub depresji, u nastolatków również przewidywało częstsze używanie marihuany (165, 188) i przejście do uzależnienia od marihuany (189), chociaż inni nie stwierdzili wpływu na przejście (165). Wreszcie, u dorosłych bezdomnych kobiet objawy depresji korelowały z objawami zaburzeń związanych z używaniem narkotyków i problemami wynikającymi z używania narkotyków (190).
Zwiększone przez stres pragnienie lub niepokój emocjonalny mogą skutkować dalszym używaniem substancji ze względu na przekonanie, że substancje mogą pomóc regulować te emocje. Rzeczywiście, dorośli palacze zgłaszali, że ulga w stresie była ważnym motywem do kontynuowania palenia (155, 191, 192), a podwyższony afekt negatywny był związany z używaniem większej ilości tytoniu (193). Związek między stresem a używaniem nikotyny, alkoholu lub marihuany w celu regulowania stresu lub negatywnego afektu był silniejszy u osób ze zwiększoną wrażliwością na lęk (194) lub u osób z rodzinną historią problemów alkoholowych (195). Wreszcie, w próbie osób, które używały marihuany 2–7dni w tygodniu, co sugeruje nadużycie lub uzależnienie, niższa zgłaszana przez siebie tolerancja na stres związana z wyższymi wynikami w kwestionariuszu, że marihuana była używana w celu złagodzenia uczucia stresu lub negatywnego wpływu (196).
Podsumowanie
Traumy z dzieciństwa i stresujące wydarzenia po okresie dzieciństwa mogą eskalować rekreacyjne, nieproblemowe używanie substancji do używania, które spełnia kryteria zaburzeń związanych z używaniem substancji charakteryzujących się kompulsywnym przyjmowaniem przy wysokich kosztach osobistych i społecznych. Może to oznaczać bezpośredni efekt stresu lub pośrednie skutki stresu poprzez głód lub stres emocjonalny. Ponadto podczas uzależnienia stres i stres emocjonalny doświadczany podczas ostrego odstawienia mogą przyspieszyć nowe spożycie (45, 197, 198). Wykazano, że ostre odstawienie zwiększa apetyt, uczucie depresji, drażliwość lub złość, niepokój i upośledza koncentrację u palaczy w ciągu 24-godzinnego okresu abstynencji.170, 197, 199); objawy te obserwuje się również u osób nieabstynentnych z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych, które doświadczają stresu (198). Ten cykl utrudnia zaprzestanie używania, nawet u kogoś, kto chce przestać. Istnieją jedynie ograniczone informacje na temat wpływu traumy z dzieciństwa na nasilenie zaburzeń związanych z używaniem substancji w przypadku określonych klas substancji. W przypadku stresujących wydarzeń informacje są ograniczone do wpływu na ryzyko i/lub nasilenie zaburzeń związanych z używaniem marihuany, stymulantów, opiatów, środków uspokajających lub halucynogenów, podczas gdy związek między stresem a zwiększonym nasileniem uzależnienia od nikotyny jest niespójny w różnych badaniach.
Potencjalne mechanizmy leżące u podstaw wywołanej stresem eskalacji od regularnego nieuzależnionego używania do uzależnienia mogą przypominać mechanizmy leżące u podstaw nawrotu wywołanego stresem. Dlatego mechanizmy te zostaną omówione poniżej, po przeglądzie relacji między stresem a nawrotem. Mechanizmy mogą obejmować (a) dalsze uwrażliwianie mechanizmów nagrody przez stres i substancje, z (b) przejściem od wzmocnienia pozytywnego podczas regularnego stosowania do wzmocnienia negatywnego podczas uzależnienia i nawrotu oraz (c) towarzyszącą zmianą aktywacji osi HPA.
Rzucanie palenia i motywacja do rzucenia palenia
Większość osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji w pewnym momencie rzuciła lub ograniczyła (200-203). Jednak stres zmniejsza prawdopodobieństwo rzucenia palenia, potencjalnie poprzez zmniejszenie motywacji do rzucenia palenia w stosunku do motywacji do dalszego używania narkotyków. Zwiększony stres związany z pracą lub finansami wiąże się ze zmniejszonym prawdopodobieństwem rzucenia palenia (149, 204-206), a młodzi dorośli byli mniej skłonni do zaprzestania używania marihuany, gdy mieli historię długotrwałego bezrobocia (207). U młodych dorosłych z historią dożylnego przyjmowania narkotyków bezdomność (208) lub historia uwięzienia (209) przewidywali niższą motywację do zaprzestania używania narkotyków. Badania przeprowadzone na palaczach sugerują, że motywacja do rzucenia palenia może być zmniejszona u niektórych użytkowników z powodu niezdolności do regulowania stresu lub stresu emocjonalnego bez pomocy substancji zmieniających umysł (155, 191, 192).
Badania te, choć ograniczone w zakresie, sugerują, że stres zmniejsza prawdopodobieństwo i motywację do rzucenia palenia, szczególnie u osób, które używają substancji w celu złagodzenia stresu, stresu emocjonalnego lub ostrego odstawienia. Potrzebne są dalsze badania, aby określić, czy iw jaki sposób stres może wpływać na motywację do rzucenia palenia, jakie rodzaje stresorów są najbardziej istotne dla motywacji, w jaki sposób motywacja do rzucenia palenia jest związana z wykorzystywaniem seksualnym w dzieciństwie lub inną traumą oraz czy związek między stresem a motywacją może być podobne we wszystkich klasach substancji i grupach wiekowych.
Wygaśnięcie lub nawrót
Trauma z dzieciństwa
Osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, które chcą przestać używać, często wychodzą z uzależnienia lub nawracają co najmniej raz (210-216). Ryzyko (nawrotów) nałogów może być zwiększone lub częstsze u kobiet, ale nie u mężczyzn, z traumą z dzieciństwa i kokainą (217) lub niezróżnicowane zaburzenie związane z używaniem substancji (218, 219). Bardziej traumatyczne wydarzenia były powiązane liniowo z wyższym ryzykiem nawrotu po leczeniu (213), potencjalnie z powodu mniejszej poprawy podczas leczenia skutków nadużywania substancji lub dalszego narażenia na nowe zdarzenia traumatyczne wśród osób z traumą w dzieciństwie (218). Z drugiej strony, u osób, które były leczone z powodu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, zgłaszany wzrost ryzyka nawrotu urazu z dzieciństwa zniknął po uwzględnieniu zmiennych demograficznych i psychiatrycznych (220). To ostatnie odkrycie jest zgodne z innymi badaniami, w których nie stwierdzono istotnego związku między traumą (z dzieciństwa) a nawrotem po leczeniu u dorosłych (221, 222).
Stresujące wydarzenia
Wśród palaczy psychospołeczne czynniki stresogenne były związane ze zwiększoną niechęcią do rzucenia palenia (223), a ryzyko nawrotu było wyższe u osób, które niedawno zmieniły miejsce zamieszkania lub miały poważne problemy finansowe (206). Relacje te mogą obejmować określone motywy, dla których warto palić i być modulowane przez tolerancję na stres: palacze, którzy palili w celu uregulowania stresu, częściej nawracali niż ludzie, którzy palili z innych powodów (224), a tolerancja na stres była zmniejszona wśród aktywnych palaczy z historią nawrotów w ciągu 24 lath po rozpoczęciu próby rzucenia palenia w porównaniu z palaczami z historią abstynencji trwającą co najmniej 3 latamiesiące (225). Tolerancję na stres badano, pozwalając badanym przerwać prowokujące stres eksperymenty, które były albo umiarkowanie trudnym testem obliczeniowym zawierającym elementy zadania pamięci roboczej, albo podawaniem powietrza z dodatkowym dwutlenkiem węgla (225). Odkrycia te nie zostały powtórzone w innej próbie aktywnych palaczy (211), chociaż stwierdzono istotny związek między niską tolerancją na stres a wczesnymi wygaśnięciami, gdy osoby po badaniu poproszono o rzucenie palenia na 28dni (211).
Niedawny przegląd opisowy 18 badań opublikowanych w latach 1988-2010 obejmował 10 badań dotyczących stresu i nawrotów u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu (226). Stres zdefiniowano jako duże stresujące wydarzenia lub codzienne kłopoty. Więcej negatywnych zdarzeń życiowych wiązało się ze zwiększonym ryzykiem nawrotu, chociaż wyniki badań były niespójne, potencjalnie z powodu różnic metodologicznych (226). Z drugiej strony badania nieuwzględnione w przeglądzie wykazały, że bardziej stresujące wydarzenia zwiększały ryzyko nawrotu u dorosłych w 3-miesięcznej i rocznej obserwacji (227), a niedawne badanie przeprowadzone na reprezentatywnej dla całego kraju próbie dorosłych Amerykanów, którzy nie przebywali w instytucjach, wykazało, że ryzyko nawrotu w 3-letniej obserwacji wśród osób z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu w wywiadzie, które były w pełnej remisji w momencie oceny wyjściowej, było wyższe po rozwód lub separacja w roku poprzedzającym ocenę wyjściową (228).
W innym badaniu przeprowadzonym na tej samej reprezentatywnej dla całego kraju próbie dorosłych z USA, którzy nie przebywali w placówkach instytucjonalnych, ryzyko nawrotu po 3 latach obserwacji u dorosłych z zaburzeniami związanymi z używaniem marihuany w wywiadzie, którzy byli w pełnej remisji w momencie oceny wyjściowej, było zwiększone wraz z większą liczbą zgłaszanych przez samych siebie stresujących sytuacji. zdarzenia w ciągu 12 miesięcy przed oceną wyjściową (229). Podobnie, bardziej poważne stresujące wydarzenia w ciągu 3 miesięcy poprzedzających obserwację przewidywały nawrót u 304 osób z zaburzeniami związanymi głównie z używaniem kokainy, które były abstynentami przez co najmniej 3tygodnie (230). Przegląd narracji, o którym mowa w ostatnim akapicie (226), które obejmowało to ostatnie badanie, również wykazało zwiększone ryzyko nawrotu z bardziej negatywnymi stresującymi wydarzeniami wśród osób powstrzymujących się od opiatów, kokainy lub nikotyny, chociaż dwa inne badania (jedno z podobnymi próbami osób używających opiatów, kokainy lub nikotyny i drugie z osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem opiatów, które były leczone metadonem) nie zgłosiły istotnego związku między nawrotem a stresorami.
Wreszcie, w badaniach łączących klasy substancji, zwiększony zgłaszany przez samych siebie stres u nastolatków przyjętych do kliniki leczenia uzależnień był predyktorem wcześniejszego przerwania leczenia (231) oraz osoby dorosłe aktywnie leczone z historią przemocy w rodzinie uzyskały pozytywny wynik testu na obecność narkotyków częściej niż osoby bez historii przemocy w rodzinie (232). Wśród dorosłych Indian amerykańskich ryzyko nawrotu wynosi 6 i 12miesięcy po leczeniu było częściowo przewidywane przez konflikt rodzinny w momencie przyjęcia (233), a ryzyko używania substancji po rocznej obserwacji było przewidywane na podstawie postrzeganego stresu w punkcie wyjściowym wśród osób skazanych w sądzie narkotykowym (234) oraz historią uwięzienia lub bezdomności osób przyjmujących narkotyki dożylnie (235). Podobnie jak ryzyko nawrotu u palaczy, u osób używających innych substancji niższa tolerancja na stres mierzona jako prośba o przerwanie testów prowokujących stres związana z krótszym czasem do nawrotu ostatniej próby rzucenia palenia (212). Wreszcie, większy stres życiowy oceniany po leczeniu złagodził związek u nastolatków między wywołaną stresem słabą kontrolą zachowania a zwiększonym ryzykiem nawrotu w ciągu 3 i 6miesięczna obserwacja (236).
Tak więc chroniczne lub powtarzające się stresory mogą wywołać nawrót, w szczególności u osób z podwyższoną wrażliwością na stres lub słabą kontrolą zachowania.
Moderatorzy lub mediatorzy
Stres w warunkach laboratoryjnych lub w życiu codziennym był związany ze zwiększonym pragnieniem i/lub stresem emocjonalnym u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji w wywiadzie, które miały wczesną lub długotrwałą abstynencję od używania nikotyny (237-239) alkohol (240-244), marihuana (245), kokainy lub innych używek (210, 246-250) i opiatów (249, 251) [jednakże zob. (184) bez efektu u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem opiatów w wywiadzie, które powstrzymały się od używania opiatów]. Podwyższone pragnienie [np. Ref. (210, 237, 242, 252, 253)] oraz stres emocjonalny lub negatywny afekt [np. Ref. (179, 237)] przewidują nawrót, chociaż określone ścieżki mogą różnić się między nastolatkami a dorosłymi (215). U nastolatków nawrót może dotyczyć używania substancji w celu wzmocnienia pozytywnego stanu w połączeniu z presją otoczenia (ścieżka 1, odzwierciedlająca pozytywne wzmocnienie) lub (częściowo) radzenia sobie z negatywnym afektem i sytuacjami stresowymi (ścieżka 2, negatywne wzmocnienie). U dorosłych nawrót może wiązać się z używaniem substancji w celu radzenia sobie z negatywnym afektem połączonym z niezdolnością do regulowania popędów (ścieżka 1, negatywne wzmocnienie i słaba samokontrola) lub presją społeczną lub środowiskową (ścieżka 2) (215).
Podsumowanie
Traumy z dzieciństwa i chroniczne lub powtarzające się stresujące wydarzenia z okresu dzieciństwa mogą zwiększać ryzyko nawrotu lub cięższego nawrotu, ale wyniki nie są spójne w różnych badaniach i wydają się ograniczać głównie do nikotyny i alkoholu. Potrzebne są dalsze badania dotyczące wpływu traumy z dzieciństwa lub stresujących wydarzeń po okresie dzieciństwa na ryzyko i nasilenie nałogu lub nawrotu w przypadku poszczególnych klas nadużywanych substancji. Potencjalne związki między stresem a nawrotem mogą być łagodzone przez głód lub stres emocjonalny.
Potencjalne mechanizmy bazowe
Eskalacja do kompulsywnego używania i ryzyko nawrotu może częściowo odnosić się do (a) zwiększonego uwrażliwienia motywacyjnego systemów nagród, co skutkuje zwiększoną siłą motywacyjnych efektów narkotyków (i bodźców związanych z narkotykami) (49, 135), (b) zwiększone poleganie na używaniu substancji w celu uniknięcia negatywnych objawów wczesnego odstawienia (45, 72); oraz zwiększone uczulenie lub reaktywność noradrenaliny, upośledzające funkcje kontrolne (54, 59, 60) i zwiększanie wyrazistości wskazówek motywacyjnych (62-64). Mechanizmy te mogą wyjaśniać zwiększone kompulsywne używanie substancji, nawet jeśli osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji wykazują zmniejszone upodobanie do substancji.
Wcześniejszy lub ciągły stres i ciągłe stosowanie substancji przyczyniają się do dalszego uwrażliwienia dopaminergicznych mechanizmów nagrody, oddzielając lubiane narkotyki od chcących narkotyków (49, 135). Ten wzrost uczulenia może dodatkowo wzmocnić wyuczony związek między substancjami lub efektami substancji a (wcześniej nienagradzającymi) bodźcami środowiskowymi, indukując priorytetowe przetwarzanie (błąd uwagi) i wyraźniejsze przypisywanie substancjom lub wskazówkom dotyczącym substancji niż naturalnie nagradzającym bodźcom (np. jedzenie lub intymność). Zostało to elegancko zilustrowane przez Versace i wsp., którzy wykazali, używając wywołanych potencjałów (254) lub obrazowanie czynnościowe (255), że osoby z zaburzeniami używania nikotyny mają podwyższoną aktywację mózgu na bodźce oznaczające palenie lub papierosy, co wskazuje na zwiększoną alokację zasobów uwagi na informacje motywacyjne. Jednak ludzie mogą być grupowani według równego przydziału uwagi na palenie i bodźce naturalnie nagradzające, w porównaniu ze zmniejszoną aktywacją bodźców naturalnie nagradzających w porównaniu z informacjami związanymi z paleniem. Ta ostatnia grupa miała krótsze opóźnienia do nawrotu niż pierwsza grupa. Efekt ten może być silniejszy u osób o wysokiej impulsywności, które są bardziej wrażliwe na uczulające działanie substancji (136) i potencjalnie stresu. Ta hipoteza jest zgodna z podwyższonym pragnieniem wywołanym substancją wśród osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, które mają podwyższoną impulsywność cechy (256); zwiększone pragnienie wywołane sygnałem, a nie impulsywność o wysokiej charakterystyce, następnie predysponowane do nawrotu (257).
Ponadto przejście od regularnego używania do uzależnienia i nawrotu może być naznaczone adaptacjami mechanizmów stresu i wzmocnienia (45, 72, 73, 258). Koob przedstawia model, w którym stres i substancje aktywują oś HPA i indukują uwalnianie pozapodwzgórzowego CRF, które może stymulować ciało migdałowate u osób używających substancji rekreacyjnie. Może to oznaczać etapy eksperymentowania i niezależnego regularnego stosowania, a częściowo leżeć u podstaw pozytywnego wzmocnienia między lekiem a przyjmowaniem leku. Natomiast przy długotrwałym i intensywnym stosowaniu substancji oś HPA staje się mniej aktywowana przez substancje, a zamiast tego zostaje aktywowana, gdy ludzie są w stanie ostrego lub długotrwałego odstawienia. Towarzyszy temu aktywacja ciała migdałowatego przez pozapodwzgórzowy CRF, tworząc stan pożądania i kompulsywnego pragnienia substancji w celu zmniejszenia towarzyszącego mu negatywnego stanu emocjonalnego (wzmocnienie negatywne). Układy mózgowe wchodzące w ten ostatni stan mogą reprezentować przejście od używania niezależnego do uzależnienia i mogą być wzmacniane przez stres, w którym ostry stres może podnieść CRF i aktywować ciało migdałowate, przyspieszając w ten sposób przejście do kompulsywnego pragnienia substancji (45, 72, 73, 258).
Wreszcie, układy noradrenergiczne mogą stać się bardziej uwrażliwione, zwiększając negatywny wpływ wywołanej stresem norepinefryny na reakcje impulsywne (59), emocji, motywacji i funkcji kontrolnych (54, 59, 60) i działania ukierunkowane na cel (61) i zwiększaj ostre uprzedzenia dla informacji motywacyjnych (62-64), sugerując interakcję z uwrażliwionymi systemami motywacyjnymi. Efekty te zostały powiązane z zaburzającym wpływem noradrenaliny na funkcjonowanie przedczołowe poprzez zalanie receptorów α1-adrenergicznych (54, 55). Ten wzrost wrażliwości układów noradrenergicznych został ujawniony przez podawanie johimbiny, która naśladuje reakcję stresową poprzez antagonizowanie receptorów α2-adrenergicznych, osobom z kokainą (259), opioid (260, 261) lub zaburzenia związane z używaniem alkoholu (262, 263). Johimbina zwiększyła MHPG, główny metabolit noradrenaliny i wywołała ataki paniki u osób z zaburzeniami używania kokainy z 1-2dni abstynencji, ale nie u tych samych osób, kiedy mieli 2tygodni abstynencji (259). Sugeruje to, że zwiększona wrażliwość układów noradrenergicznych może zmniejszyć się w 2tygodnie abstynencji. Jednakże, chociaż może to zmniejszać wpływ na układy emocjonalne, noradrenalina wydaje się pozostawać uczulona i wpływać na inne układy, co sugeruje zwiększone zaskoczenie wywołane przez johimbinę u osób uzależnionych od opioidów, które utrzymują metadon w porównaniu ze zdrowymi osobami z grupy kontrolnej (260, 261) i zwiększone zaskoczenie u osób z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu, które miały 2–4tygodni abstynencji, którzy mieli więcej prób rzucenia palenia (263).
Postać Figure44 przedstawia związek między stresem i przewlekłym używaniem substancji a rozwojem uzależnienia i ryzykiem nawrotu. Trzy mechanizmy mogą leżeć u podstaw utrzymywania i nawrotów wywołanych stresem i substancjami podczas uzależnienia: intensywne uczulenie systemów nagrody, które mogą pozostać uczulone przez lata po zażyciu substancji (136) i które mogą wystąpić głównie lub szybciej u osób z wysoką impulsywnością połączoną z wcześniejszym urazem lub przewlekłym lub powtarzającym się stresem; allostaza mechanizmów stresowych, kierująca używaniem przez wzmocnienie negatywne, a nie pozytywne; oraz podwyższona wrażliwość mechanizmów noradrenergicznych, wpływająca na mechanizmy kontrolne. Osoby bardziej wrażliwe na uczulenie lub reaktywność systemów stresowych mogą być bardziej narażone na przejście w uzależnienie i częściej nawracać pod wpływem stresu.
Wnioski
Kurs choroby związanej ze stresem i uzależnieniami
W tym artykule wykazaliśmy, że urazy z dzieciństwa i chroniczne lub powtarzające się stresujące wydarzenia z okresu dzieciństwa występują częściej lub są bardziej chroniczne u osób używających substancji oraz że trauma i wcześniejsze lub utrzymujące się stresujące wydarzenia zwiększają ryzyko (1) rozpoczęcia używania, jeśli są zapewnione z możliwością zrobienia tego i zainicjowania używania w młodszym wieku; (2) eskalować użycie i to szybciej; (3) szybsze przejście do kompulsywnego używania; (4) mieć mniejszą motywację do rzucenia palenia; (5) mieć szybsze lub częstsze (ponowne) wygasanie. Efekty te były generalnie stwierdzane we wszystkich klasach nadużywanych substancji.
Stół Table11 podsumowuje związki między historią traumy z dzieciństwa a etapami związanymi z przebiegiem choroby uzależnienia. Doświadczenie wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie lub innej poważnej traumy zwiększa ryzyko (wczesnego) pierwszego użycia, ułatwia przejście do regularnego używania, zwiększa prawdopodobieństwo rozwinięcia się uzależnienia i zwiększa ryzyko wygaśnięcia lub nawrotu uzależnienia. Skutki traumy z dzieciństwa nie ograniczają się do okresu dojrzewania, ale nadal wywierają wpływ na dorosłość. Jednak niektóre wyniki są niespójne i brakuje danych na temat związków między traumą z dzieciństwa a nasileniem zaburzeń związanych z używaniem substancji, motywacją lub prawdopodobieństwem rzucenia palenia oraz ryzykiem lub nasileniem nawrotu. Chociaż niektóre badania dotyczyły niektórych z tych zmiennych, dane dotyczące poszczególnych rodzajów nadużywanych substancji są ograniczone.
Stół Table22 podsumowuje związki między przewlekłymi/powtarzającymi się stresującymi wydarzeniami z okresu dzieciństwa, w tym głównymi stresującymi wydarzeniami w życiu lub codziennymi kłopotami, a etapami związanymi z przebiegiem choroby uzależnienia. Przewlekłe lub powtarzające się stresujące zdarzenia były związane ze zwiększonym ryzykiem rozpoczęcia używania, przejścia do regularnego używania, eskalacji do uzależnienia, zmniejszonej szansy na rzucenie palenia oraz wygaśnięcia lub nawrotu uzależnienia. Wpływ stresu na te etapy może być pośredniczony przez negatywny afekt lub wywołany stresem wzrost emocjonalnego niepokoju lub pragnienia. Jednak informacje na temat przejścia do regularnego używania i nawrotu, w szczególności czasu do nawrotu lub nasilenia, ograniczają się głównie do nikotyny, alkoholu, marihuany i kokainy. Postać Figure55 przedstawia proponowany związek między ryzykiem eskalacji przebiegu choroby uzależnieniowej a latencją eskalacji u osób bez traumy z dzieciństwa iz przewlekłymi/powtarzającymi się traumatycznymi wydarzeniami z dzieciństwa oraz z nimi. Osoby z powtarzającymi się lub ciężkimi urazami mogą być najbardziej narażone na wczesne rozpoczęcie używania substancji i szybką eskalację w kierunku uzależnienia, w szczególności z dodatkowym stresem w wieku dorosłym. Ryzyko eskalacji wydaje się podążać za uwrażliwieniem systemów motywacyjnych, podczas gdy opóźnienie eskalacji może wynikać z wieku.
Potencjalne mechanizmy bazowe
Stres i nadużywanie substancji mają wspólne mechanizmy, aktywujące systemy stresu i nagrody. Stres naraża ludzi na ryzyko używania substancji i rozwoju zaburzeń związanych z używaniem substancji, a używanie substancji naraża ludzi na zwiększoną reaktywność na stres i bardziej stresujące wydarzenia.
Przedstawiliśmy potencjalne mechanizmy związane z wpływem stresu na podatność na używanie substancji i przejście do kolejnego etapu choroby uzależnionej. Mechanizmy te mogą przecinać traumę z dzieciństwa i stresujące wydarzenia z dzieciństwa, a także różne klasy nadużywanych substancji. Pełny model przedstawiono na rysunku Figure66.
Wpływ stresu na inicjowanie używania substancji może wiązać się ze zwiększonym podejmowaniem ryzyka wywołanym stresem, upośledzonym podejmowaniem decyzji i słabą kontrolą zachowania. Szczególnie zagrożone mogą być osoby z podobną do cechy cechą zwiększoną reaktywnością na stres, zwiększonym podejmowaniem ryzyka, złym podejmowaniem decyzji, upośledzoną kontrolą zachowania lub wyższą impulsywnością oraz zwiększonym cierpieniem emocjonalnym z systemem przekonań, że substancje mogą zmniejszyć negatywny wpływ.
Progres do regularnego używania może być związany z wywołanym stresem krzyżowym uwrażliwieniem systemów nagród na motywacyjne efekty nadużywania substancji, zwiększeniem wartości motywacyjnej niższych dawek substancji, indukowaniem wcześniejszego przejścia do regularnego używania oraz eskalacją dawki i tempa wlot. Mechanizm ten może działać równolegle z opisanymi powyżej czynnikami cechopodobnymi. Uczulenie można dalej modulować poprzez nieregularne używanie substancji. Szczególnie zagrożone mogą być osoby o wysokiej impulsywności, które są bardziej podatne na uczulenie.
Wreszcie, przejście do intensywnego używania, uzależnienia i ryzyka nawrotu może odnosić się do intensyfikacji wywołanej stresem i substancją uczulenia mechanizmów nagrody, allostatycznych zmian w systemach stresu i ich związku z negatywnym wzmocnieniem za pośrednictwem ciała migdałowatego oraz zwiększonej wrażliwości lub reaktywności układy noradrenergiczne. Mechanizmy te mogą działać równolegle z opisanymi powyżej czynnikami podobnymi do cech. Również tutaj szczególnie zagrożone mogą być osoby z wysoką cechą impulsywności, które są bardziej podatne na sensytyzację.
Ograniczenia
Wyniki badań są niespójne co do tego, które czynniki stresogenne mogą stanowić najpoważniejsze ryzyko eskalacji przebiegu choroby, chociaż bardziej przewlekłe stresory emocjonalne, takie jak problemy finansowe, wydają się mieć bardziej wyraźne skutki. Po drugie, literatura koncentruje się głównie na alkoholu, paleniu, marihuanie i kokainie, z bardziej ograniczonymi informacjami dotyczącymi innych rodzajów substancji. Po trzecie, w przypadku niektórych etapów cyklu uzależnienia informacje są bardziej ograniczone niż w przypadku innych etapów cyklu uzależnienia, w szczególności fazy związanej z podjęciem decyzji lub próbą rzucenia palenia. Wreszcie, czasami trudno jest zdecydować, na jakich etapach koncentrowały się badania, ze względu na ograniczone informacje na temat nasilenia objawów wśród osób używających substancji rekreacyjnie.
Autorskie Wkłady
Marijn Lijffijt opracował koncepcję tego artykułu, przeprowadził poszukiwania literackie i napisał pierwszy szkic. Kesong Hu i Alan C. Swann znacząco przyczynili się do interpretacji literatury oraz krytycznie przeczytali i poprawili wcześniejsze wersje robocze.
Oświadczenie o konflikcie interesów
Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.
Referencje
;
