Voedsel en verslaving: suikers, vetten en hedonisch teveel eten. (2011)

Verslaving. 2011 juli; 106 (7): 1214-5; discussie 1219-20. doi: 10.1111 / j.1360-0443.2011.03373.x.

Avena NM, Gouden MS.

Commentaar op

Kan voedsel verslavend zijn? Gevolgen voor de volksgezondheid en het beleid. [Verslaving. 2011]

'Voedingsverslaving' is gepostuleerd als een mogelijke oorzaak van de obesitas-epidemie [1-4]. Dit is een controversieel onderwerp geweest, waarbij velen zich afvroegen of het gepast of zelfs redelijk is om voedsel te categoriseren, iets dat we allemaal moeten consumeren om te overleven, met drugs van misbruik, die over het algemeen worden overwogen samen met andere 'natuurlijke versterkers'. zoals seks, zeer verschillend te zijn van gokken, alcohol en illegale drugs. Er is echter steeds meer bewijs dat het idee van 'voedselverslaving' ondersteunt. Preklinische studies, beginnend in het laboratorium van Bart Hoebel aan de Princeton University, hebben aangetoond dat ratten die een suikeroplossing te veel eten, veel gedragingen en veranderingen in de hersenen ontwikkelen die vergelijkbaar zijn met de effecten van sommige misbruiken [5,6], waaronder door naloxon versnelde ontwenning. [7], en anderen hebben aanvullende bevindingen getoond die wijzen op beloningsdisfunctie geassocieerd met verslaving bij ratten die te veel eten van zeer smakelijk voedsel [8]. Deze studies worden ondersteund door klinisch onderzoek dat overeenkomsten laat zien in de effecten van verhoogd lichaamsgewicht of zwaarlijvigheid en misbruikte medicijnen op dopaminesystemen in de hersenen, evenals de manifestatie van gedrag dat wijst op verslaving [9-12].

Gearhardt en collega's [13] stellen de volgende belangrijke vraag om ons begrip van 'voedselverslaving' te bevorderen: als voedselverslaving echt is, wat moeten we er dan aan doen? Aan de hand van voorbeelden van wat we hebben geleerd van inspanningen om het gebruik van tabak te verminderen, bespreken de auteurs mogelijke benaderingen om overmatige inname van 'hyperpalateerbare' voedingsmiddelen die bijdragen aan obesitas te verminderen. Reclame, beschikbaarheid, volksgezondheid en kostengerelateerde maatregelen worden besproken, die elk succesvol zijn gebleken met tabak en alcohol. Als deze beleidsmaatregelen op dezelfde manier de incidentie van zwaarlijvigheid en de daarmee gepaard gaande bedreigingen voor de gezondheid en het welzijn zouden kunnen verminderen, zou dit van groot belang zijn, omdat de schadelijke effecten van obesitas zelfs nog algemener zijn dan die van tabak.

Gearhardt et al. de behoefte aan aanvullend onderzoek aan te pakken om de effecten te begrijpen die specifieke componenten van 'hyperpalateerbare' voedingsmiddelen hebben op de ontwikkeling van verslaving. Het is inderdaad belangrijk voor onderzoekers om de terminologie in verband met de studie van 'voedselverslaving' te verfijnen. Het is duidelijk dat niet alle voedingsmiddelen in aanmerking komen voor verslaving: Gearhardt et al. stellen dat 'hyperpigateerbare' voedingsmiddelen die rijk zijn aan vetten, suikers en / of zouten, die vaak bestaan ​​uit synthetische combinaties van veel ingrediënten, een groter verslavend potentieel kunnen hebben dan traditionele voedingsmiddelen zoals fruit, groenten en magere eiwitten. We weten uit onderzoeken naar voedingsgedrag dat verschillende voedingsstoffen van invloed kunnen zijn op specifieke hersenneuropeptide- en neurotransmittersystemen [14,15]. Verder suggereren preklinische studies dat te veel eten van suiker verschillende verslavingsgedragingen produceert in vergelijking met te veel eten [5]. Er is ook een voedingsstofspecificiteit in het effect dat sommige farmacologische behandelingen hebben op het verminderen van te veel eten [16,17]. Zo is aanvullende kennis over hoe verschillende voedselelementen hersensystemen activeren die van invloed zijn op verslavingsgedrag van cruciaal belang voor het ontwikkelen van gerichte interventies voor mensen die tekenen van 'voedselverslaving' vertonen. Verder kunnen farmacotherapieën gericht zijn op het verminderen van de resulterende versterkende effecten van 'hyperpalateerbaar' voedsel, in plaats van honger- of eetgedrag als zodanig. Dit kan aanleiding geven tot een behandelingsparadigma waarbij de vermindering van de lichaamsgewicht kan afhangen van het verminderen van de versterking en gehechtheid aan bepaalde voedingsmiddelen.

Tot slot, Gearhardt et al. een controversiële, maar belangrijke en opkomende onderzoekslijn hebben genomen en deze voor ons op de voorgrond hebben gezet om op een meer globaal niveau te overwegen. Hoewel 'voedselverslaving' zeker niet alle obesitas verklaart, lijkt het erop dat de overweldigende interesse die veel mensen hebben om te eten, om andere redenen dan energie-inname, suggereert dat het niet langer alleen om te overleven is. Met het stijgende aantal mensen met obesitas, waarvan velen kinderen zijn, moeten we alternatieven overwegen voor de traditionele inspanningen om deze vaak dodelijke en kostbare aandoening te bestrijden. Misschien zal 'voedselverslaving' binnenkort toetreden tot andere niet-drugsverslavingen, zoals seksuele dwangmatigheid en gokken.

Referenties

1
Gold MS, Frost-Pineda K., Jacobs WS Overmatig eten, eetaanvallen en eetstoornissen als verslavingen. Psychiatr Ann 2003; 33: 112-6.
Web of Science® Times Cited: 3
2
Liu Y., von Deneen KM, Kobeissy FH, Gold MS Voedselverslaving en obesitas: bewijs van bank tot bed. J Psychoact Drugs 2010; 42: 133-45.
3
Corsica JA, Pelchat ML Voedselverslaving: waar of niet waar? Curr Opin Gastroenterol 2010; 26: 165-9.
CrossRef,
PubMed,
Web of Science® Times Cited: 3
4
Davis C., Carter JC Dwangmatig eten als verslavingsziekte. Een overzicht van theorie en bewijs. Eetlust 2009; 53: 1-8.
CrossRef,
PubMed,
Web of Science® Times Cited: 10
5
Avena NM, Rada P., Hoebel BG Suiker en vette eetbuien hebben opmerkelijke verschillen in verslavend gedrag. J Nutr 2009; 139: 623-8.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science® Times Cited: 24
6
Avena NM, Rada P., Hoebel BG Bewijs voor suikerverslaving: gedrags- en neurochemische effecten van intermitterende, overmatige suikerinname. Neurosci Biobehav Rev 2008; 32: 20-39.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science® Times Cited: 96
7
Colantuoni C., Rada P., McCarthy J., Patten C., Avena NM, Chadeayne A. et al. Bewijs dat intermitterende, overmatige suikerinname endogene opioïde afhankelijkheid veroorzaakt. Obes Res 2002; 10: 478-88.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort
8
Johnson PM, Kenny PJ Dopamine D2-receptoren in verslaving-achtige beloningsdisfunctie en dwangmatig eten bij obese ratten. Nat Neurosci 2010; 13: 635-41.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science® Times Cited: 30
9
Stice E., Yokum S., Blum K., Bohon C. Gewichtstoename wordt geassocieerd met een verminderde striatale respons op eetbaar voedsel. J Neurosci 2010; 30: 13105-9.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science® Times Cited: 4
10
Gearhardt AN, Corbin WR, Brownell KD Voorlopige validatie van de schaalversieschaal van Yale. Eetlust 2009; 52: 430-6.
CrossRef,
PubMed,
Web of Science® Times Cited: 3
11
Volkow ND, Wang GJ, Fowler JS, Telang F. Overlappende neuronale circuits bij verslaving en obesitas: bewijs van systeempathologie. Phil Trans R Soc Lond B Biol Sci 2008; 363: 3191-200.
CrossRef,
PubMed,
Web of Science® Times Cited: 60
12
Volkow ND, Wang GJ, Baler RD Reward, dopamine en de controle van voedselinname: implicaties voor obesitas. Trends Cogn Sci 2011; 15: 37-46.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science®
13
Gearhardt AN, Grilo CM, DiLeone RL, Brownell KD, Potenza MN Kan voedsel verslavend zijn? Gevolgen voor de volksgezondheid en het beleid. Verslaving 2011; 106: 1208-12.
14
Blumenthal DM, Gold MS Neurobiology of food verslaving. Curr Opin Clin Nutr Metab Care 2010; 13: 359-65.
CrossRef,
PubMed,
Web of Science® Times Cited: 1
15
Leibowitz SF, Hoebel BG Gedragsneurowetenschappen en obesitas. In: BrayG., BouchardC., JamesP., Editors. Het handboek over obesitas. New York: Marcel Dekker; 2004, p. 301-71.
16
Berner LA, Bocarsly ME, Hoebel BG, Avena NM Baclofen onderdrukt vreetbuien van puur vet maar niet van suiker of vet. Gedrag Pharmacol 2009; 20: 631-4.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science®
17
Corwin RL, Wojnicki FH Baclofen, raclopride en naltrexon beïnvloeden differentieel de inname van vet en sucrose onder beperkte toegangsvoorwaarden. Gedrag Pharmacol 2009; 20: 537-48.
CrossRef,
PubMed,
ChemPort,
Web of Science® Times Cited: 6