Reid et al. hebben zeker gelijk dat niet alle dwangmatige pornogebruikers hetzelfde zijn. Sterker nog, ik ben er zeker van dat Hilton en Watts het erover eens zijn dat er pornogebruikers zijn met ernstige problemen, zoals AIDS of psychische aandoeningen, die baat hebben bij counseling en medicatie. We zien er ook een paar op ons forum. We zijn het er ook mee eens dat het voor degenen die herstellende is niet helpt om te suggereren dat ze permanente hersenbeschadiging hebben, hoewel het twijfelachtig is dat dit de bedoeling van Hilton en Watt was bij het uitleggen van de relevantie van onderzoek naar hypofrontaliteit.
Aan de andere kant zijn we bezorgd dat Reid et al. lijken te beweren dat dwangmatig pornogebruik *niet* voortkomt uit verslavingsprocessen in de hersenen. Reid behandelt zelf cliënten vanwege ‘porno-afhankelijkheid’. ‘afhankelijkheid’ komt ongetwijfeld voort uit verslavingsprocessen die in de hersenen aan het werk zijn.
Door een toevalstreffer luisteren mijn vrouw en ik al vijf jaar naar honderden herstellende pornogebruikers. Wat begon als een stroom radeloze bezoekers (kort nadat gratis streaming internetporno beschikbaar kwam voor alle leeftijden), is uitgegroeid tot een rivier en lijkt waarschijnlijk een overstroming te worden.
Lezers zijn wellicht bekend met het werk van psychiater Jeffrey M. Schwartz, die OCS-patiënten behandelt. Hij leert hen dat hun gedrag te wijten is aan een ongewenste hersenlus die wordt geactiveerd door stress. Hij legt uit dat als ze stoppen met het gebruik ervan, het zal verzwakken, en hij geeft ze technieken om de herbedrading van hun hersenen in de richting van andere activiteiten te versnellen.
Dankzij onderzoek dat we hadden verzameld voor een ander project, waren we in een positie om deze en andere hersenplasticiteitsconcepten te delen met onze bezoekers die wanhopig wilden stoppen met porno. We noemden de concepten ‘rewiring’ en ‘rebooting’, oftewel het terugbrengen van de beloningscircuits van de hersenen naar normale gevoeligheid. (Voor meer: https://www.yourbrainonporn.com/your-brain-on-porn-series) Velen zijn aan het herstellen. (Zelfrapportages hier: https://www.yourbrainonporn.com/rebooting-accounts Langere accounts hier: https://www.yourbrainonporn.com/rebooting-accounts)
Interessant is dat onze bezoekers weinig gemeen hebben op het gebied van persoonlijkheid, religiositeit of kindertrauma (hoewel enkelen ernstige problemen hebben). Wat ze gemeen hebben is dat ze allemaal ‘ja’ zouden antwoorden op de zeven onderstaande vragen, ontleend aan de criteria van de American Psychiatric Association (DSM-IV) en de Wereldgezondheidsorganisatie (ICD-10) voor middelenafhankelijkheid. Als iemand op drie ervan ‘ja’ antwoordt, is hij/zij verslaafd.
1) Tolerantie. Is uw gebruik in de loop van de tijd toegenomen (escalatie)?
2) Intrekking. Heeft u, nadat u stopt met het gebruik, ooit een fysieke of emotionele terugtrekking ervaren? Heeft u een van de volgende symptomen gehad: prikkelbaarheid, angst, trillen, hoofdpijn, zweten, misselijkheid of braken?
3) Moeilijkheden om uw gebruik onder controle te houden. Gebruikt u soms meer of langer dan u zou willen?
4) Negatieve gevolgen. Bent u doorgegaan met gebruiken, ook al zijn er negatieve gevolgen geweest voor uw humeur, zelfwaardering, gezondheid, baan of gezin?
5) Activiteiten verwaarlozen of uitstellen. Heeft u ooit sociale, recreatieve, werk- of huishoudelijke activiteiten uitgesteld of verminderd vanwege uw gebruik?
6) Veel tijd of emotionele energie besteden. Heeft u een aanzienlijke hoeveelheid tijd besteed aan het verkrijgen, gebruiken, verbergen, plannen of herstellen van uw gebruik? Heeft u veel tijd besteed aan het nadenken over het gebruik? Heeft u uw gebruik ooit verborgen of geminimaliseerd? Heeft u ooit plannen bedacht om te voorkomen dat u gepakt wordt?
7) Verlangen om te bezuinigen. Heeft u er wel eens over nagedacht om uw gebruik te verminderen of onder controle te houden? Heeft u ooit mislukte pogingen ondernomen om uw gebruik te verminderen of onder controle te houden?
Welk mogelijk hersenmechanisme, anders dan een verslavingsproces, zou verantwoordelijk kunnen zijn voor dwangmatige pornogebruikers die al deze symptomen ervaren? Het is algemeen bekend dat bij zowel chemische als gedragsverslavingen dezelfde hersenbanen en soortgelijke mechanismen betrokken zijn. In feite zal pathologisch gokken in de nieuwe sectie ‘Verslaving en gerelateerde stoornissen’ in de volgende DSM worden geplaatst.
Als fysiologische kwestie is het ‘verslavingsproces’ de enige beschikbare keuze om deze veel voorkomende symptomen te verklaren. Elke andere bewering zou moeten worden ondersteund door een uniek, nog niet ontdekt, ontwikkeld hersenmechanisme.
Bij onze bezoekers neemt tolerantie niet noodzakelijkerwijs de vorm aan van meer uren per dag kijken. Het heeft de neiging de vorm aan te nemen van escalatie naar materiaal waar de gebruikers in eerste instantie nooit naar zouden hebben gekeken, waardoor de seksuele smaak verandert die niet past bij hun onderliggende geaardheid, en de seksuele responsiviteit enorm afneemt, waaronder vertraagde ejaculatie en erectiestoornissen. (Zie zelfrapportages verzameld van onze bezoekers: https://www.reuniting.info/download/pdf/0.TOLEANCE.pdf.)
Wanneer ze proberen te stoppen (wat in veel gevallen echt heroïsche inspanningen vergt), melden ze ook ontwenningsverschijnselen die verrassend veel lijken op ontwenningsverschijnselen van medicijnen: hevige hoofdpijn, trillen, stemmingswisselingen, hersenmist, griepachtige symptomen, uitbarstingen van woede, radicale veranderingen in het libido, enz. (Zelfrapporten: https://www.reuniting.info/download/pdf/0.WITHDRAWAL.pdf.) Deze symptomen, evenals het bewijs van tolerantie, worden het meest logisch verklaard door verslaving -processen.
Reid et al. lijken te zeggen dat, omdat hun proefpersonen veel problemen hebben, en omdat de resultaten van hun proefpersonen op gestandaardiseerde tests geen 'verslavende persoonlijkheid' laten zien, verslavingsprocessen niet de reden kunnen zijn voor hun dwangmatig pornogebruik. Wij zouden respectvol willen zeggen dat als het gaat om extreme versies van natuurlijke bekrachtigers, zoals zeer smakelijk voedsel en de hedendaagse hyperstimulerende internetporno, persoonlijkheid en reeds bestaande aanleg voor verslaving niet zo relevant zijn als bij middelenmisbruikers.
Het is duidelijk dat *de meeste* mensen, ongeacht hun genetische kwetsbaarheid, vatbaar zijn voor het zich tegoed doen aan zeer smakelijk voedsel en zich tegoed doen aan bijzonder verleidelijke, altijd nieuwe, seksuele signalen. De reden dat junkfood en internetporno niet “slechts eten en seks” zijn (of basketbalspelletjes trouwens) is dat ze de macht hebben om het normale verzadigingsmechanisme van de hersenen te ondermijnen. Uit onderzoek is gebleken dat ze dit doen door de D2-receptoren te verminderen, waardoor de genotsgevoeligheid van de hersenen wordt verdoofd, wat op zijn beurt de drang tot eetbuien stimuleert. Dit mechanisme is mogelijk geëvolueerd om onze voorouders in staat te stellen in zeldzame gevallen te eten als er veel waardevolle calorieën of nieuwe, vruchtbare partners in de buurt waren. Helaas maakt het velen van ons kwetsbaar in de huidige, verleidelijke omgeving.
Onze voorouders hadden over het algemeen geen overgewicht, maar vandaag de dag heeft 79% van de Amerikanen overgewicht en de helft van hen is zwaarlijvig. (Zie http://www.globalpost.com/dispatch/health/101119/fat-top-10-obese) Pornogebruik? Uit een onderzoek uit 2008 onder jonge computergebruikers bleek dat 87 procent van de mannen en 31 procent van de vrouwen al naar porno keek. (Zie http://www.eric.ed.gov/ERICWebPortal/search/detailmini.jsp?_nfpb=true&_&ERICExtSearch_SearchValue_0=EJ781137&ERICExtSearch_SearchType_0=no&accno=EJ781137) Uit een nieuw onderzoek onder jonge Zweden blijkt dat 13% van de mannelijke pornogebruikers en 5% van vrouwen melden problemen, en uit een onderzoek uit 2009 bleek dat onder Amerikaanse studentengebruikers zelfs nog hogere percentages mannen problemen rapporteerden. (Zie http://www.bioportfolio.com/resources/pmarticle/182044/Prevalence-Severity-And-Correlates-Of-Problematic-Sexual-Internet-Use-In-Swedish-Men.html en http://www. informaworld.com/smpp/content~content=a917251047~db=all~jumptype=rss.) Tegenwoordig zijn er veel webthreads gewijd aan discussies over dergelijke problemen op bodybuilding- en ophaalsites, en op sites als Medhelp en Yahoo antwoorden.
Wij zijn van mening dat enquêtes over pornoproblemen de daadwerkelijke problemen van hedendaagse gebruikers ernstig onderschatten. We zeggen dit omdat het voor jonge gebruikers erg moeilijk is om de meeste van hun symptomen in verband te brengen met overmatig pornagebruik, vooral als ze vanaf de puberteit of daarvoor zijn opgegroeid met masturberen en geen idee hebben van 'normaal'. Onze ervaring is dat ze zich eenvoudigweg niet realiseren dat hun depressie, angstgevoelens, concentratieproblemen of verlangen naar heter en verontrustender materiaal in verband kunnen worden gebracht met hun intensieve gebruik van porno, tenzij ze een raamwerk voor hun verslavingsproces verwerven waarbinnen ze hun symptomen kunnen evalueren. Vanuit hun perspectief lijkt porno de remedie en niet het probleem, vanwege de geruststellende effecten op de hersenen op de korte termijn.
Gelukkig herstellen veel van deze jongens zodra ze (1) beseffen dat hun symptomen van overmatig gebruik en ontwenningsverschijnselen sterk lijken op die van mannen die al hersteld zijn met behulp van het verslavingsprocesmodel, en (2) het ‘rebooting’-proces doorlopen. . Ze zijn enorm opgelucht als hun smaak terugkeert naar hun eerdere smaak. Ze rapporteren consequent verminderde sociale angst. (Velen waren extraverte mensen die verbaasd waren over hun transformatie in ongemakkelijke introverte mensen toen ze zwaar gebruik gingen maken van gratis streaming internetporno.) Ze rapporteren over het algemeen een verbeterde concentratie, nadat de aanvankelijke kwelling van de terugtrekking is verdwenen. Bovendien zijn ze verbaasd over hun radicale veranderingen in de perceptie van potentiële partners (die er aantrekkelijk uit gaan zien, terwijl ze voorheen niet zo opwindend waren als pornoacteurs/actrices).
We willen één specifiek symptoom, erectiestoornissen, diepgaander aanpakken, niet alleen omdat het aantoont dat veel gebruikers de effecten van porno op hen niet nauwkeurig inschatten, maar ook omdat het de geschiktheid van het verslavingsmodel laat zien. Veel mannen vinden ons terwijl ze op zoek zijn naar informatie om te helpen met hun onvermogen om seksueel te presteren wanneer ze proberen seks te hebben met echte partners.
Het is onvermijdelijk dat ze verrast zijn als ze horen dat de huidige internetporno de boosdoener zou kunnen zijn. (Voor meer informatie over het verband tussen ontregeling van dopamine en impotentie, zie: https://www.yourbrainonporn.com/erectile-dysfunction-and-porn.) Velen zijn naar de dokter geweest, hebben talloze tests ondergaan en zijn “prima” verklaard. ” Noch zij, noch hun zorgverleners hebben overmatig pornogebruik als een mogelijke oorzaak beschouwd. Artsen verzekeren hen zelfs dat ‘masturbatie geen erectiestoornissen kan veroorzaken’. Dit was waarschijnlijk het geval voordat masturbatie gepaard ging met de hyperstimulatie van internet. Het is niet langer waar. Italiaanse urologen hebben het impotentie-porno-verband zelfs al gelegd: “Italiaanse mannen lijden aan ‘seksuele anorexia’ na internetpornogebruik” http://www.ansa.it/web/notizie/rubriche/english/2011/02/24 /visualizza_new.html_1583160579.html.
Deze bezoekers, de meesten twintigers, maar velen ook dertigers en veertigers, komen van over de hele wereld. Ze verschillen qua opleiding, religiositeit, houding, waarden, diëten, marihuanagebruik, persoonlijkheden, enz. Maar ze hebben twee dingen gemeen: het intensieve gebruik van hedendaagse internetporno en de toenemende tolerantie.
Wanneer ze stoppen met porno (en, idealiter, een tijdje met masturberen, omdat het in eerste instantie zo nauw verbonden is met pornofantasie), zien we consequent dit patroon in hun herstel:
1) Ontwenningsverschijnselen en onbedwingbare trek: Onmiddellijk
2) Volledig verlies van libido en erecties: Begint tegen het einde van week één.
3) Afwezigheid van libido en erecties, verhoogde slapheid ("krimpende of levenloze penis"): duurt 2-6 weken, afhankelijk van leeftijd en ernst van pornogebruik.
4) Geleidelijke terugkeer van erecties in de ochtend, libido en spontane erecties op andere momenten, geen "spermalekkage" meer tijdens stoelgang, enz.
5) Volledig herstel van erectiele gezondheid, seksueel verlangen naar echte partners, meldingen van uiterst plezierige seks, tevreden condoomgebruik, zelfs als het ooit een probleem was.
6) Over het hele tijdsbestek is 4 tot 12 weken (als de man consistent is in het vermijden van porno / masturbatie). Kortere periode voor late tienerjaren, langer voor degenen boven de 30. Lees de samenvatting van een typisch herstel, met een stemmingsgrafiek hier: https://www.yourbrainonporn.com/synopsis-of-entire-reboot-with-mood-chart
De consistentie van de ontwenningsverschijnselen, hun volgorde en hun tijdsafhankelijkheid wijzen allemaal op een gemeenschappelijk fysiologisch mechanisme in de hersenen. In diermodellen is vastgesteld dat de mesolimbische dopaminerge neuronen de erectiecentra in de hypothalamus activeren. Het enige fysiologisch verantwoorde mechanisme voor door porno geïnduceerde ED is desensibilisatie van de mesolimbische dopamineroute. Dit is een kenmerk van alle bekende verslavingsprocessen.
Alleen al erectiestoornissen/herstel suggereert dat het mesolimbische dopaminesysteem aanzienlijke, maar omkeerbare, veranderingen heeft ondergaan als reactie op het zware internetporno-gebruik in de hersenen van deze bezoekers. Ongeacht de theorie en ongeacht hun eventuele andere problemen, herstellen deze mannen zich wanneer ze stoppen met het gebruik van internetporno en hun hersenen rust gunnen van intense seksuele stimulatie.
Dit bewijs suggereert ook dat internetporno kwalitatief verschilt van seksverslaving. Seks is een geëvolueerde stimulus in het beloningscircuit; Internetporno is een supranormale versie van deze stimulans, althans voor sommige gebruikers, en lijkt qua effecten meer op junkfood.
Eerlijk gezegd denken we dat de bewijslast nu op Reid et al. rust om te bewijzen dat er een ander mechanisme voor natuurlijke beloningen bestaat, als ze serieus willen beweren dat internetporno voor veel gebruikers niet potentieel verslavend is. Het bewijs dat superstimulerende versies van natuurlijke beloningen verslavingsprocessen in de hersenen kunnen activeren, stapelt zich al jaren op in dierproeven met dikmakend voedsel en suiker, en nu ook in menselijke experimenten met zowel gokken als dikmakend voedsel. [Citaties hier beschikbaar: https://www.yourbrainonporn.com/research-articles-and-abstracts]
Dit hersenmechanisme is goed ingeburgerd. Kijken in de hersenen van pornogebruikers zou dit bevestigen (als er “porno-maagden” zouden kunnen worden gevonden en opgenomen in controlegroepen). De risico's van het eindeloos wachten zijn echter ernstig, gezien de omvang van het hedendaagse pornogebruik op internet en de jeugdigheid van veel gebruikers. (Jonge hersenen geven meer dopamine vrij, zijn kneedbaarder en misschien kwetsbaarder voor verslavingsgerelateerde veranderingen. http://www.mitpressjournals.org/doi/abs/10.1162/jocn.2010.21572?journalCode=jocn)
Zelfs als patiënten andere problemen hebben, kan counseling veel productiever zijn nadat ze de dopaminebalans in hun hersenen hebben hersteld. Zodra onze bezoekers weer in balans zijn, zien we ze geconfronteerd worden met allerlei uitdagingen die ze hebben vermeden. De wetenschap van verslaving kan zelfs mensen met schaamte-seksproblemen helpen. ‘Verboden’ en ‘risicovolle’ stimuli versnellen op natuurlijke wijze het leren (verslaving), deels als gevolg van de uitstoot van adrenaline. Angst maakt ook dopamine vrij. Zodra bezoekers dit begrijpen, kunnen ze stoppen zichzelf de schuld te geven van hun gedrag, wat het herstel versnelt.
In de hoofden van de meeste jonge gebruikers zijn masturbatie en internetporno nu synoniem. Toch lijken masturbatie met en zonder hyperstimulerende internetporno heel verschillend te zijn in termen van effecten op de hersenen. Uit onderzoek blijkt dat bij 'nieuwigheid' en 'zoeken' dopamine vrijkomt, geheel afgezien van de dopamine die vrijkomt bij normale seksuele opwinding. (Zie http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2838369/?tool=pubmed.) Internetporno biedt zowel constante nieuwigheid als de mogelijkheid om urenlang op zoek te gaan naar het perfecte shot, waardoor gebruikers de mogelijkheid hebben om de moeiteloos de natuurlijke verzadigingsmechanismen van de hersenen. Dit is een gevaarlijke situatie. Een duidelijk begrip van het verslavingsmodel zou gebruikers veel kunnen helpen bij het zoeken naar evenwicht, zelfs voordat het ideale onderzoek is ondernomen.
;
