Dua sfidën e ditëve 90. Sigurisht që duket kontradiktore me atë titull më lart. Megjithatë, është e vërtetë. Me pelqen. Por ka një problem, dhe unë jam i sigurtë se unë nuk jam i vetmi që vërehet. Ajo për të cilën po flas është rrëfimi i asaj që ndodh pas ditëve 90. A jemi shëruar?
Më lejoni të jap disa sfond këtu në mënyrë që unë të mund të shpjegoj më mirë situatën time dhe shpresoj se do të lidhen më mirë me këdo që lexon. Ju shikoni, unë nuk jam një njeri i panjohur për problemet me ZKM-në. Unë kam provuar dhe përfunduar 90 ditë në të kaluarën. Ishte e mahnitshme! Të gjitha problemet e mia të ereksionit ishin zhdukur, kisha ton energji, dhe nuk kisha kujdes për atë që njerëzit e tjerë mendonin për mua. E dija që isha mahnitëse. Unë kam qenë i sigurt; nje burre. Pra përpara përpara një vit më vonë dhe tani po zvarritem në këtë sfidë me bishtin tim midis këmbëve të mia, duke u ndjerë plotësisht i mposhtur. Gratë duken të këqija, nuk kam motivim, dhe PMO është e vetmja gjë që përkohësisht do të heqë dorë nga të gjitha problemet e mia. Por fapping nuk i zgjidh kurrë këto probleme; ai vetëm plotëson premtimin e rremë për ta bërë këtë. Ajo thjesht ju vë në një gjendje të mohuar të trurit, ku nuk ka probleme. Një shtet ku nuk jeni më i suksesshëm, ju mbijetoni.
Nuk jam i sigurt nëse ajo histori tingëllon e njohur për ndonjërin prej jush, por sido që të jetë, duhet të shërbejë si paralajmërim për këdo që po fillon këtë sfidë. Ju duhet të vendosni tani se cilat janë qëllimet tuaja. A doni të bëni përkohësisht hapa përpara në jetën tuaj - të ngjiteni në majë të një mali vetëm që të ktheheni duke u rrëzuar? Apo doni të ngjiteni në majë të malit dhe të fluturoni larg sapo të mbërrini atje? Kjo është një metaforë për atë që do të thotë nofap për mua. Kam arritur në kuptimin e kohëve të fundit se nuk duhet të masturboj më kurrë. Duket kaq qesharake dhe dramatike, e di, por nuk shoh asnjë mundësi tjetër.
Kur fillova fillimisht, abuzuesit e substancave nuk kishin kuptim për mua. "Si mund ta bëjmë atë ndoshta për veten e tyre pa pushim?" Por qëndrimi im ka ndryshuar pas relapseve që kam përjetuar. Kur e pyes veten se sa ndryshe jam nga ata që abuzojnë me drogë, nuk mund të shoh më një dallim të qartë kristalor. Unë ekspozoj shumë të gjitha simptomat. Kjo është e trishtuar, por hapja e syve. Kur fillova së pari sfidën, sugjerimi i thjeshtë se isha / isha i ngjashëm me një abuzues të substancave do të ishte absurde. Por unë nuk mund t'i ndaj dy. Kjo është arsyeja pse unë do të përmbahem nga masturbimi për pjesën tjetër të jetës sime. Është një shpat rrëshqitës kur deklaroni veten të shërohet. Kjo "një herë" kthehet në dhjetë e kështu me radhë dhe pastaj pas dy muajsh, ti e kupton që sapo jeni nisur.
Unë e dua sfidën 90 ditore. Ajo ka ndryshuar jetën time dhe më bëri të kuptoj se ky është një problem serioz. Easyshtë e lehtë për tu hedhur poshtë sepse duket kaq "e natyrshme" por këshilla ime është që ta merrni seriozisht këtë proces. Në fillim nuk e bëra, por tani që kam përjetuar më mirë, nuk ka asnjë vendim tjetër që mund të marr. Këtë vendim do ta marr jo vetëm 90 ditë, por tërë jetën time.
Pyesni veten pse jeni këtu. E di që kjo postë mund të duket dramatike, por një vit nga tani, pasi të keni rikthyer, të gjitha mund të kenë kuptim. Mos e hiqni një ndryshim LIFE. Ditët e 90 është thjesht kthim fillestar.
"Oh, eja, vetëm një herë tjetër" është një mendim shumë i fuqishëm. Megjithatë, veprimi që merr është edhe më i fuqishëm. Ose bëhuni më të forta sa herë që abstenoni, ose bëheni më të dobët sa herë që jepeni.
TLDR: Ju lutem lexoni postin tim. Mund të duhen disa minuta, por është diçka që dëshiroja ta kisha lexuar një vit më parë!
LINK - Pse sfida e ditës së 90 është e thithur!
by Devlish1
;