Në 90 ditët e mia pa PMO nuk kam ardhur ende për të kuptuar të gjitha efektet pozitive të kësaj, por ndoshta kjo është për shkak se unë nuk jam shëruar ende plotësisht nga një ndarje tre muaj më parë, ose ndoshta ka diçka tjetër. Jam ende disi në depresion për këtë marrëdhënie, e dashuroja shumë këtë vajzë dhe isha vërtet e sigurt në atë kohë, se ajo ishte ajo për mua dhe se do të përfundonim së ndërtuari një jetë së bashku.
Diçka brenda meje më tregon se në një farë mënyre ajo mbase është akoma… Pastaj një ditë ajo thotë, se më pëlqen akoma shumë, por jo më në mënyrë romantike, se mbase nuk jam ajo që i duhet tani dhe se ne duhet të ndahen. Kjo erdhi si një tronditje për mua, sepse ne ishim bashkë për gati 4 vjet dhe gjithmonë e kishim këtë marrëdhënie të lehtë, ishim gjithmonë shumë të sinqertë me njëri-tjetrin, kujdeseshim shumë për njëri-tjetrin thellësisht dhe kishim shije shumë të ngjashme në jetë. Sidoqoftë, nëse do isha në të njëjtin vend të saktë si ajo tre muaj më parë? Do të kisha thënë me vete të njëjtat gjëra që ajo më tha. Pse Sepse nuk isha vetvetja.
Unë gjithmonë isha i prirur për depresion dhe ankth, dhe mungesë të përgjithshme besimi dhe vendosmërie në jetë. Kryesisht për faktin se kurrë nuk e dija saktësisht se çfarë doja me jetën time. Dhe ajo më hodhi për shkak të kësaj. Unë dhe ajo u njohëm në vitin e parë të kolegjit, në një kohë kur unë po filloja një jetë të re dhe unë isha disi i kënaqur me të, dhe kur e takova dhe filluam të takoheshim, ishte hera e parë në jetën time që ndjeva vërtet e lumtur. Dhe kjo nxori më të mirën tek unë që e bëri atë të bie për mua. Por me kalimin e kohës dyshimi filloi të mërzitej përsëri në mendjen time dhe unë fillova të bie në gjendjen time të vjetër shpirtërore. Dhe atje ishte gjithmonë diçka që përsëritesha shpesh, Porno. Kam filluar të shikoj pornografi rregullisht kur isha 15 vjeç (tani jam 25 vjeç), ndonjëherë dy herë në ditë dhe kishte ditë që të ishte më shumë se kaq.
Megjithëse nuk mund të them me siguri se isha i varur nga pornografia, për momentin nuk mund të them as që nuk isha, dhe kjo nuk ndikoi në jetën time gjatë këtyre viteve. Mbaj mend kohëra kur isha duke studiuar si një orë, pastaj bëja pauzë për PMO dhe nuk mund të studioja më pas, ndjehesha në depresion dhe shumë i butë, dhe kjo ishte shumë rregullisht! Unë ndonjëherë ndonjëherë kujtoj ditët kur do të isha PMO para se të isha me të dashurën time, dhe më vonë kur ajo donte të më hiqte trurin, nuk u ndjeva si ajo, ose nëse mund të performoja dukej sikur e kisha humbur pasionin për aktin (përkundër kësaj, kishte raste kur jetonim së bashku që unë do të shkoja një javë pa u përplasur, por unë gjithmonë u ktheva pornografisë) Kjo besoj se ndikoi në jetën tonë seksuale. Një nga gjërat që ajo gjithashtu u ankua në fund të fundit, ishte me të vërtetë mungesa e pasionit në jetën tonë dashurore romantike.
Kështu që, në fund të fundit, kur e mendoj, mbase kjo ndarje ishte vetëm zgjimi që më duhej. Kjo më bëri të mendoj për jetën time dhe për veten time. Ndoshta unë jam i varur nga dopamina në mënyrë që t’i shpëtoj jetës sime. Tri ditë pas ndarjes sonë, fillova Nofap. Unë u rikthye në ditën time të dhjetë. Ishte dështimi im i parë. Më pas u ndjeva shumë i dëshpëruar, por kjo më bëri të zotohem se nuk do të doja kurrë të ndihesha më në atë mënyrë dhe do të kisha dashur ta ktheja jetën time për së mbari. Ndoshta nuk mund ta besoni, por këto 90 Ditë u arritën vetëm në vijën time të dytë, dhe ato më çuan në një rrugë shpirtërore të cilën ndjej se po e ndryshon veten duke më bërë një person më të lumtur.
Ajo që ndiej se ndryshoi tek unë në këto 90 ditë: - Unë kam filluar të ndiej më shumë besim tek vetja dhe të kujdesem më pak për atë që të tjerët mendojnë për mua. - Ndihem më pak i shqetësuar kur flas me njerëz, posaçërisht me gra. - Ndihem më aventureske dhe dëshiroj të bëj gjëra që gjithmonë kam dashur të bëj, por kurrë nuk mund ta sjell veten për t'i bërë ato për ndonjë arsye budallaqe depresive. - Shpresa ime - Megjithëse kam shumë frikë, tani në vend që të vrapoj, thjesht i përballem. - Mund të krijoj më mirë kontakt sy më sy.
Çfarë bëra: - Jo PMO - Fillova të lexoj filozofinë budiste dhe stoike (dhe më shumë filozofi në përgjithësi). - Filloi të Meditoni shumë më rregullisht. - Investimi në përmirësimin e lojës time në kitarë. - Të kalosh më shumë kohë me miqtë. - Shikimi i serisë dokumentare të Joseph Campbells "Fuqia e mitit" më ndihmoi shumë. - Përqendrimi në mbarimin e masterit tim në Arkeologji.
Unë gjithashtu kam kuptuar, që ne nuk kemi nevojë për askënd që të na bëjë të ndihemi të veçantë, ne duhet ta shohim atë në vetvete. Kur të jemi të lumtur do të tërheqim njerëz të veçantë në jetën tonë, më shumë njerëz do të dëshirojnë të jenë pranë jush nëse jeni të lumtur, sepse këtë lumturi e projektoni në jetën e të tjerëve. Më duhet të pranoj se fillova kryesisht nofap për faktorin e grave. Dhe pse ishte kjo? Sepse unë vetëm u hodha dhe kisha nevojë për vërtetim. Unë doja vlerësim pa shikuar nga brenda dhe duke u përpjekur të ndryshoja veten. Kjo thjesht do të krijonte një rreth vicioz. Por tani e kuptoj që ky nuk duhet të jetë faktori kryesor, faktori kryesor duhet të jetë ndryshimi i vetvetes. Nëse gratë vijnë si një e mirë kolaterale, por fokusi juaj kryesor duhet të jeni gjithmonë ju dhe jeta juaj.
Dhe ta bësh atë, ajo që ka më shumë rëndësi me mend, është të mos dorëzohesh kurrë. Edhe nëse nuk e dini se çfarë bëni me jetën tuaj, ka rëndësi të mos ndaloni së lëvizuri, të provoni gjëra të reja, të keni përvoja të reja, të zbuloni interesa të reja, të mos ndaloni kurrë së përmirësuari veten për t'u bërë një qenie njerëzore më e mirë e lirë nga çfarëdo prangash që ju mban , mos u dorëzo para dragoit tënd, bëhu i mirë me njerëzit.
Kam shkruar më herët në postim se "Fuqia e mitit" e Joseph Campbell më ndihmoi shumë dhe arsyeja për këtë është se ai ka një teori të quajtur "udhëtimi i heroit" ose "monomiti". Ai e kuptoi që në të gjithë botën të gjitha civilizimet kishin mite që përfshinin një hero të ri i cili duhet të kalojë nëpër një aventurë. Në këtë aventurë ai duhet të kalojë nëpër shumë sprova dhe mundime, por në fund ai gjithmonë arrin fitoren, dhe kthehet në shtëpi i ndryshuar dhe i transformuar. Për të ky ishte "mitizimi" i asaj që ne si njerëz duhet të kalojmë gjatë jetës sonë. Kjo më bëri të kuptoj, siç tha Campbell, që të gjithë ne jemi ky hero i ri, të gjithë jemi në "Udhëtimin e Heroit" tonë, në një farë mënyre apo në një tjetër, dhe qëllimi i udhëtimit të heroit është të vrasë dragonjtë tanë (Frika, depresioni , ankthi, cilado që të jetë ajo që ju pengon) dhe bëhuni vetja juaj e vërtetë duke e bërë atë. Ne të gjithë kemi një potencial të madh brenda vetes që duhet të lirohet, ne vetëm duhet të vrasim dragonjtë tanë.
Kam lexuar kaq shumë raporte që kur kam filluar nofap dhe të gjithë më ndihmuan aq shumë për të mos u dorëzuar, saqë tani ndihem sikur duhet të postoj timin këtu për t'iu kthyer këtij komuniteti. Do të doja të filloja me një kujtesë, se Nofap Superfuqitë nuk janë reale. Dhe ato nuk janë reale sepse nuk janë superfuqi. Ata janë JU i vërtetë.
Ndiqni njerëzit e lumturisë tuaj në Nofap!
LINK - Raporti im i 90 ditëve (superfuqitë nuk janë reale).
By s0ultaker
;